< Lamentations 3 >

1 Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.
من ئەو پیاوەم کە زەلیلیم بینی بە گۆچانی تووڕەیی ئەو.
2 Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.
منی بە پێش خۆی دا و منی بە تاریکاییدا برد، بەبێ هیچ ڕووناکییەک.
3 Certes c’est contre moi qu’il a tout le jour tourné et retourné sa main.
بێگومان، دەستی لە دژی من بەرزدەکاتەوە بە بەردەوامی و بە درێژایی ڕۆژ.
4 Il a fait vieillir ma chair et ma peau; il a brisé mes os.
گۆشت و پێستی منی پیرکرد، ئێسکەکانی شکاندم.
5 Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de peine.
دەوری گرتم و گەمارۆی دام بە ژەهر و ناخۆشی.
6 Il m’a fait habiter dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts depuis longtemps.
ناچاری کردم لەناو تاریکیدا نیشتەجێ بم وەک ئەوانەی لەمێژە مردوون.
7 Il a fait une clôture autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes chaînes.
لەناو پەرژینێک بەندی کرد بۆ ئەوەی نەتوانم هەڵبێم، زنجیرەکانی منی قورس کرد.
8 Même quand je crie et que j’élève ma voix, il ferme l’accès à ma prière.
هەروەها کاتێک هاوار دەکەم و داوای فریاکەوتن دەکەم، بەڵام نزاکانم ڕادەگرێت.
9 Il a barré mes chemins avec des pierres de taille; il a bouleversé mes sentiers.
بەردی تاشراوی کەڵەکە کرد و ڕێگای منی پێ گرت، ڕێڕەوەکانی منی خواروخێچ کرد.
10 Il a été pour moi un ours aux embûches, un lion dans les lieux cachés.
وەک ورچێک بۆم لە بۆسەدایە، وەک شێرێک خۆی مات دەکات،
11 Il a fait dévier mes chemins et m’a déchiré; il m’a rendu désolé.
منی لەڕێ لادا و پارچەپارچەی کردم، منی وێران کرد.
12 Il a bandé son arc, et m’a placé comme un but pour la flèche.
کەوانەکەی ڕاکێشا منی کردە نیشانەی تیرەکانی.
13 Il a fait entrer dans mes reins les flèches de son carquois.
تیرەکانی تیردانەکەی لە دڵم چەقاند.
14 Je suis la risée de tout mon peuple, leur chanson tout le jour.
هەموو گەلەکەم سووکایەتیم پێ دەکەن، بە درێژایی ڕۆژ بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن.
15 Il m’a rassasié d’amertumes, il m’a abreuvé d’absinthe.
تێری کردم لە تاڵی، زەقنەبووتی دەرخوارد دام.
16 Il m’a brisé les dents avec du gravier; il m’a couvert de cendre.
بە چەو ددانەکانی منی وردوخاش کرد، منی لەناو خۆڵەمێش پەستایەوە.
17 Et tu as rejeté mon âme loin de la paix, j’ai oublié le bonheur;
من لە ئاشتی بێبەش کراوم، سەرکەوتنم لەبیرچووەوە.
18 et j’ai dit: Ma confiance est périe, et mon espérance en l’Éternel.
ئینجا گوتم، «شکۆمەندیم نەما، هەروەها هیوام بە یەزدان بڕا.»
19 Souviens-toi de mon affliction, et de mon bannissement, de l’absinthe et du fiel.
دێتەوە بیرم، ڕۆژانی زەلیلی و سەرگەردانیم، وەک ژەهر و زەقنەبووت بوون.
20 Mon âme s’en souvient sans cesse, et elle est abattue au-dedans de moi. –
بە باشی بەبیرم دێتەوە، لە ناخەوە ڕۆحم خەمبارە.
21 Je rappelle ceci à mon cœur, c’est pourquoi j’ai espérance:
بەڵام ئەوە دەهێنمەوە یادم و لەبەر ئەوە هیوام هەیە:
22 Ce sont les bontés de l’Éternel que nous ne sommes pas consumés, car ses compassions ne cessent pas;
بەهۆی خۆشەویستی نەگۆڕی یەزدانە کە لەناونەچووین، چونکە بەزەییەکەی تەواو نابێت.
23 elles sont nouvelles chaque matin; grande est ta fidélité!
ئەوانەت هەموو بەیانییەک نوێن؛ دڵسۆزییەکەت چەند گەورەیە.
24 L’Éternel est ma portion, dit mon âme; c’est pourquoi j’espérerai en lui.
بە خۆم دەڵێم: «یەزدان بەشی منە، لەبەر ئەوە هیوام بەوە.»
25 L’Éternel est bon pour ceux qui s’attendent à lui, pour l’âme qui le cherche.
یەزدان چاکە بۆ ئەوانەی هیوایان بەو هەیە، بۆ ئەو کەسەی داوای ئەو دەکات.
26 C’est une chose bonne qu’on attende, et dans le silence, le salut de l’Éternel.
باشە بۆ کەسێک بە بێدەنگی چاوەڕێ بکات بۆ هاتنی ڕزگاریی یەزدان.
27 Il est bon à l’homme de porter le joug dans sa jeunesse:
باشە پیاو نیر هەڵبگرێت هەر لە تەمەنی منداڵییەوە.
28 Il est assis solitaire, et se tait, parce qu’il l’a pris sur lui;
با بە تەنها دانیشێت و بێدەنگ بێت، چونکە یەزدان ئەمەی بەسەرهێناوە.
29 il met sa bouche dans la poussière: peut-être y aura-t-il quelque espoir.
با سەری بخاتە ناو خاکوخۆڵ، لەوانەیە هێشتا هیوای مابێت.
30 Il présente la joue à celui qui le frappe, il est rassasié d’opprobres.
با ڕوومەتی بۆ ئەوە ڕابگرێت کە لێی دەدات، با تێربێت لە ڕیسوایی.
31 Car le Seigneur ne rejette pas pour toujours;
چونکە کەس بۆ هەتاهەتایە لەلایەن پەروەردگارەوە ڕەت ناکرێتەوە.
32 mais, s’il afflige, il a aussi compassion, selon la grandeur de ses bontés;
لەگەڵ ئەوەی دڵتەنگی دەهێنێت، میهرەبانیش نیشان دەدات، بەپێی گەورەیی خۆشەویستییە نەگۆڕەکەی.
33 car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.
ئەو کەس لە دڵەوە زەلیل ناکات و دڵتەنگی ناکات.
34 Qu’on écrase sous les pieds tous les prisonniers de la terre,
تێکشکاندنی دیلەکانی هەموو زەوی لەژێر پێ،
35 qu’on fasse fléchir le droit d’un homme devant la face du Très-haut,
یان بێبەشکردنی کەسێک لە مافی خۆی لەبەردەم خودای هەرەبەرز،
36 qu’on fasse tort à un homme dans sa cause, le Seigneur ne le voit-il point?
یان بەدوورگرتنی مرۆڤ لە دادپەروەری، ئایا پەروەردگار هەموو ئەمانە نابینێت؟
37 Qui est-ce qui dit une chose, et elle arrive, quand le Seigneur ne l’a point commandée?
کێ دەتوانێت قسە بکات قسەکەی بێتەجێ، ئەگەر پەروەردگار فەرمانی نەدابێت؟
38 N’est-ce pas de la bouche du Très-haut que viennent les maux et les biens?
ئایا ڕوودانی چاکە و خراپە بە فەرمایشتی خودای هەرەبەرز نییە؟
39 Pourquoi un homme vivant se plaindrait-il, un homme, à cause de la peine de ses péchés?
بۆچی مرۆڤی زیندوو گلەیی بکات کاتێک لەسەر گوناهەکانی سزا دەدرێت؟
40 Recherchons nos voies, et scrutons-les, et retournons jusqu’à l’Éternel.
با هەڵسوکەوتمان بپشکنین و تاقی بکەینەوە و بگەڕێینەوە بۆ لای یەزدان.
41 Élevons nos cœurs avec nos mains vers Dieu dans les cieux.
با دڵ و دەستمان بەرزبکەینەوە بۆ خودا لە ئاسمان، بڵێین:
42 Nous avons désobéi et nous avons été rebelles; tu n’as pas pardonné.
«ئێمە گوناهمان کرد و یاخی بووین، تۆش لێمان خۆش نەبوویت.
43 Tu t’es enveloppé de colère et tu nous as poursuivis; tu as tué, tu n’as point épargné.
«خۆت بە تووڕەیی داپۆشی و ڕاوتناین، بەبێ بەزەیی ئێمەت کوشت.
44 Tu t’es enveloppé d’un nuage, de manière à ce que la prière ne passe point.
بە هەور خۆت داپۆشی بۆ ئەوەی نوێژەکانمان نەگاتە لات.
45 Tu nous as faits la balayure et le rebut au milieu des peuples.
ئێمەت کرد بە پاشەڕۆ و نەویستراو لەنێو گەلان.
46 Tous nos ennemis ont ouvert la bouche sur nous.
«هەموو دوژمنانمان دەمیان لێمان کردەوە.
47 La frayeur et la fosse sont venues sur nous, la destruction et la ruine.
ترس و تەڵە باڵی بەسەرماندا کێشا، لەناوچوون و وێرانی.»
48 Des ruisseaux d’eaux coulent de mes yeux à cause de la ruine de la fille de mon peuple.
چاوەکانم کانی فرمێسک هەڵدەڕێژن لەبەر ئەوەی گەلەکەم لەناوچوون.
49 Mon œil se fond en eau, il ne cesse pas et n’a point de relâche,
چاوەکانم فرمێسک هەڵدەڕێژن و ناوەستن بەبێ پسانەوە،
50 jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie des cieux.
تاوەکو یەزدان لە ئاسمانەوە تەماشای خوارەوە بکات و ببینێت.
51 Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.
ئەوەی دەیبینم گیانم ئازار دەدات لەبەر ئازاری کچانی شارەکەم.
52 Ceux qui sont mes ennemis sans cause m’ont donné la chasse comme à l’oiseau.
ئەوانەی دوژمنی من بوون بەبێ هۆ وەک چۆلەکە ڕاویان کردم.
53 Ils m’ont ôté la vie dans une fosse, et ont jeté des pierres sur moi.
بە زیندووێتی منیان فڕێدا ناو چاڵ، بەردیان تێمگرت.
54 Les eaux ont coulé par-dessus ma tête; j’ai dit: Je suis retranché!
نوقومی ئاو بووم، گوتم: «خەریکە بمرم.»
55 J’ai invoqué ton nom, ô Éternel! de la fosse des abîmes.
ئەی یەزدان، لە قووڵایی چاڵەوە بە ناوی تۆوە نزا دەکەم.
56 Tu as entendu ma voix; ne cache point ton oreille à mon soupir, à mon cri.
گوێت لە دەنگم بوو: «گوێت دامەخە کاتێک هاوار و هانات بۆ دەهێنم.»
57 Tu t’es approché au jour où je t’ai invoqué; tu as dit: Ne crains pas.
ئەو ڕۆژەی نزام بۆ کردیت نزیک بوویتەوە، فەرمووت: «مەترسە!»
58 Seigneur, tu as pris en main la cause de mon âme, tu as racheté ma vie.
ئەی پەروەردگار، بەرگریت لە کێشەی من کرد، ژیانی منت کڕییەوە.
59 Tu as vu, Éternel, le tort qu’on me fait; juge ma cause.
ئەی یەزدان، ستەمدیدەیی منت بینی. دادوەری کێشەکەم بکە!
60 Tu as vu toute leur vengeance, toutes leurs machinations contre moi.
هەموو تۆڵەسەندنەوەکەی ئەوانت بینی، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من.
61 Tu as entendu leurs outrages, ô Éternel! toutes leurs machinations contre moi,
ئەی یەزدان، گوێت لە ڕیسواکردنەکەیان بوو، هەموو پیلانەکانیان لە دژی من؛
62 les lèvres de ceux qui s’élèvent contre moi, et ce qu’ils se proposent contre moi tout le jour.
ئەوەی دوژمنەکانم بە درێژایی ڕۆژ لە دژی من باسی دەکەن و دەیچرپێنن.
63 Regarde quand ils s’asseyent et quand ils se lèvent: je suis leur chanson.
تەماشایان بکە! هەستان و دانیشتنیان، بە گۆرانییەکانیان گاڵتەم پێ دەکەن.
64 Rends-leur une récompense, ô Éternel! selon l’ouvrage de leurs mains.
ئەی یەزدان، سزایان بدە، بەپێی کردەوەکانی دەستیان.
65 Donne-leur un cœur cuirassé; ta malédiction soit sur eux!
پێچە لەسەر دڵیان دابنێ، با نەفرەتت لەسەریان بێت!
66 Poursuis-les dans ta colère et détruis-les de dessous les cieux de l’Éternel.
بە تووڕەییەوە ڕاویان بنێ و لەناویان ببە لەژێر ئاسمانی یەزداندا.

< Lamentations 3 >