Job 9

1 Et Job répondit et dit:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 En vérité, je sais qu’il en est ainsi. Mais comment l’homme sera-t-il juste devant Dieu?

۲ «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

3 S’il se plaît à contester avec lui, il ne lui répondra pas sur un point entre mille.

۳ اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

4 Il est sage de cœur et puissant en force: qui s’est endurci contre lui et a prospéré?

۴ اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

5 Il transporte les montagnes, et elles ne savent pas qu’il les renverse dans sa colère;

۵ آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

6 Il remue la terre de sa place, et ses colonnes tremblent;

۶ که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

7 Il parle au soleil, et [le soleil] ne se lève pas; et sur les étoiles il met son sceau;

۷ که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

8 Seul il étend les cieux et marche sur les hauteurs de la mer;

۸ که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

9 Il fait la grande Ourse, Orion, et les Pléiades, et les chambres du midi;

۹ که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

10 Il fait de grandes choses qu’on ne saurait sonder, et des merveilles à ne pouvoir les compter.

۱۰ که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

11 Voici, il passe près de moi, et je ne [le] vois pas; et il passe à côté [de moi], et je ne l’aperçois pas.

۱۱ اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

12 Voici, il ravit; qui l’en détournera? Qui lui dira: Que fais-tu?

۱۲ اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

13 Dieu ne retire pas sa colère; sous lui fléchissent les orgueilleux qui prêtent secours.

۱۳ خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

14 Combien moins lui répondrais-je, moi, [et] choisirais-je mes paroles avec lui!

۱۴ «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

15 Si j’étais juste, je ne lui répondrais pas, je demanderais grâce à mon juge.

۱۵ که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

16 Si je criais, et qu’il me réponde, je ne croirais pas qu’il ait prêté l’oreille à ma voix, –

۱۶ اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

17 Lui qui m’écrase dans une tempête, et qui multiplie mes blessures sans cause.

۱۷ زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

18 Il ne me permet pas de reprendre haleine; car il me rassasie d’amertumes.

۱۸ مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

19 S’agit-il de force, voici, il est fort; s’agit-il de jugement: Qui m’assignera?

۱۹ اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

20 Si je me justifiais, ma bouche me condamnerait; si j’étais parfait, il me montrerait pervers.

۲۰ اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

21 Si j’étais parfait, je méconnaîtrais mon âme, je mépriserais ma vie.

۲۱ اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

22 Tout revient au même; c’est pourquoi j’ai dit: Il consume le parfait et le méchant.

۲۲ این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

23 Si le fléau donne subitement la mort, il se rit de l’épreuve de l’innocent.

۲۳ اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

24 La terre est livrée en la main du méchant: il couvre la face de ses juges. S’il n’en est pas ainsi, qui est-ce donc?

۲۴ جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

25 Mes jours s’en vont plus vite qu’un coureur; ils fuient, ils ne voient pas ce qui est bon;

۲۵ و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

26 Ils passent rapides comme les barques de jonc, comme un aigle qui fond sur sa proie.

۲۶ مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

27 Si je dis: J’oublierai ma plainte, je renoncerai à mon visage [morne] et je serai joyeux,

۲۷ اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

28 Je suis épouvanté de tous mes tourments; je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.

۲۸ از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

29 Soit, je suis méchant: pourquoi me fatigué-je ainsi en vain?

۲۹ چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

30 Si je me lave avec de l’eau de neige, et que je nettoie mes mains dans la pureté,

۳۰ اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

31 Alors tu me plongeras dans un fossé, et mes vêtements m’auront en horreur.

۳۱ آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

32 Car il n’est pas homme, comme moi, pour que je lui réponde, pour que nous allions ensemble en jugement.

۳۲ زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

33 Il n’y a pas entre nous un arbitre qui mettrait sa main sur nous deux.

۳۳ در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

34 Qu’il retire sa verge de dessus moi, et que sa terreur ne me trouble pas;

۳۴ کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

35 Alors je parlerai et je ne le craindrai pas; mais il n’en est pas ainsi de moi.

۳۵ آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.