Job 9

1 Et Job répondit et dit:

Ijob respondis kaj diris:

2 En vérité, je sais qu’il en est ainsi. Mais comment l’homme sera-t-il juste devant Dieu?

Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?

3 S’il se plaît à contester avec lui, il ne lui répondra pas sur un point entre mille.

Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.

4 Il est sage de cœur et puissant en force: qui s’est endurci contre lui et a prospéré?

Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?

5 Il transporte les montagnes, et elles ne savent pas qu’il les renverse dans sa colère;

Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;

6 Il remue la terre de sa place, et ses colonnes tremblent;

Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;

7 Il parle au soleil, et [le soleil] ne se lève pas; et sur les étoiles il met son sceau;

Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;

8 Seul il étend les cieux et marche sur les hauteurs de la mer;

Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;

9 Il fait la grande Ourse, Orion, et les Pléiades, et les chambres du midi;

Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;

10 Il fait de grandes choses qu’on ne saurait sonder, et des merveilles à ne pouvoir les compter.

Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.

11 Voici, il passe près de moi, et je ne [le] vois pas; et il passe à côté [de moi], et je ne l’aperçois pas.

Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.

12 Voici, il ravit; qui l’en détournera? Qui lui dira: Que fais-tu?

Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?

13 Dieu ne retire pas sa colère; sous lui fléchissent les orgueilleux qui prêtent secours.

Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.

14 Combien moins lui répondrais-je, moi, [et] choisirais-je mes paroles avec lui!

Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?

15 Si j’étais juste, je ne lui répondrais pas, je demanderais grâce à mon juge.

Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.

16 Si je criais, et qu’il me réponde, je ne croirais pas qu’il ait prêté l’oreille à ma voix, –

Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,

17 Lui qui m’écrase dans une tempête, et qui multiplie mes blessures sans cause.

Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.

18 Il ne me permet pas de reprendre haleine; car il me rassasie d’amertumes.

Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.

19 S’agit-il de force, voici, il est fort; s’agit-il de jugement: Qui m’assignera?

Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?

20 Si je me justifiais, ma bouche me condamnerait; si j’étais parfait, il me montrerait pervers.

Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.

21 Si j’étais parfait, je méconnaîtrais mon âme, je mépriserais ma vie.

Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.

22 Tout revient au même; c’est pourquoi j’ai dit: Il consume le parfait et le méchant.

Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.

23 Si le fléau donne subitement la mort, il se rit de l’épreuve de l’innocent.

Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.

24 La terre est livrée en la main du méchant: il couvre la face de ses juges. S’il n’en est pas ainsi, qui est-ce donc?

La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?

25 Mes jours s’en vont plus vite qu’un coureur; ils fuient, ils ne voient pas ce qui est bon;

Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;

26 Ils passent rapides comme les barques de jonc, comme un aigle qui fond sur sa proie.

Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.

27 Si je dis: J’oublierai ma plainte, je renoncerai à mon visage [morne] et je serai joyeux,

Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:

28 Je suis épouvanté de tous mes tourments; je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.

Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.

29 Soit, je suis méchant: pourquoi me fatigué-je ainsi en vain?

Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?

30 Si je me lave avec de l’eau de neige, et que je nettoie mes mains dans la pureté,

Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,

31 Alors tu me plongeras dans un fossé, et mes vêtements m’auront en horreur.

Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.

32 Car il n’est pas homme, comme moi, pour que je lui réponde, pour que nous allions ensemble en jugement.

Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.

33 Il n’y a pas entre nous un arbitre qui mettrait sa main sur nous deux.

Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.

34 Qu’il retire sa verge de dessus moi, et que sa terreur ne me trouble pas;

Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;

35 Alors je parlerai et je ne le craindrai pas; mais il n’en est pas ainsi de moi.

Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.