Job 41
1 Tireras-tu le léviathan avec un hameçon, et avec une corde lui feras-tu y enfoncer sa langue?
Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?
2 Lui mettras-tu un jonc dans le nez, et lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?
Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?
3 Te fera-t-il beaucoup de supplications, ou te dira-t-il des choses douces?
Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?
4 Fera-t-il une alliance avec toi? Le prendras-tu comme serviteur à toujours?
Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?
5 Joueras-tu avec lui comme avec un oiseau, et l’attacheras-tu pour tes jeunes filles?
Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?
6 Des associés feront-ils trafic de lui? Le partageront-ils entre des marchands?
Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?
7 Rempliras-tu sa peau de dards, et sa tête de harpons à poissons?
Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?
8 Mets ta main sur lui: souviens-toi de la bataille, – n’y reviens pas!
Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.
9 Voici, on est déçu dans son attente; même à sa vue, n’est-on pas terrassé?
Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?
10 Nul n’est assez hardi pour le réveiller; et qui est celui qui se présentera devant moi?
Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?
11 Qui m’a prévenu, et je lui rendrai? Tout ce qui est sous les cieux est à moi.
Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.
12 Je ne me tairai pas sur ses membres, sur ce qui concerne ses forces et sur la beauté de sa structure.
Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.
13 Qui a mis à découvert le dessus de son vêtement? Qui pénétrera dans sa double mâchoire?
Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?
14 Qui ouvrira les portes de son museau? Autour de ses dents est la terreur!
Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.
15 Il est magnifique par la force de ses boucliers étroitement unis comme par un sceau;
[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.
16 L’un touche à l’autre, et le vent ne pénétrerait pas entre eux;
Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.
17 L’un est attaché à l’autre, ils se tiennent et ne se séparent pas.
Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.
18 Ses éternuements font jaillir la lumière, et ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.
19 Des flammes sortent de sa gueule; des étincelles de feu s’en échappent;
Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.
20 Une fumée sort de ses narines comme d’un pot qui bouillonne, comme d’une chaudière ardente;
Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.
21 Son souffle allumerait des charbons, et une flamme sort de sa gueule.
Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.
22 Dans son cou loge la force, et la frayeur danse devant lui.
W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.
23 Les plis de sa chair adhèrent ensemble: coulés sur lui, ils ne bougent pas;
Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.
24 Son cœur est dur comme une pierre, dur comme la meule inférieure.
Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.
25 Quand il se lève, les forts ont peur, ils s’enfuient saisis d’épouvante.
Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.
26 Quand on l’atteint de l’épée, elle n’a aucun effet, ni la lance, ni le dard, ni la cuirasse.
Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.
27 Il estime le fer comme de la paille, l’airain comme du bois vermoulu.
Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.
28 La flèche ne le met pas en fuite; les pierres de fronde se changent pour lui en du chaume.
Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.
29 Il estime la massue comme du chaume, et il se rit du bruit du javelot.
Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.
30 Sous lui sont des tessons pointus; il étend une herse sur la vase.
Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.
31 Il fait bouillonner l’eau profonde comme une marmite, il fait de la mer comme un pot d’onguent;
Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.
32 Il fait briller après lui [son] sillage; on prendrait l’abîme pour des cheveux gris.
Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.
33 Il n’a pas son semblable sur la terre: il a été fait pour être sans peur.
Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.
34 Il regarde tout ce qui est élevé; il est roi sur tous les fiers animaux.
Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.
