Job 39
1 Sais-tu le temps où mettent bas les bouquetins des rochers? As-tu observé les douleurs des biches?
Izali wiesz czas rodzenia kóz skalnych, a kiedy rodzą łanie, postrzegłżeś?
2 As-tu compté les mois qu’elles accomplissent, et connais-tu le temps où elles mettent bas?
Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże?
3 Elles se courbent, elles enfantent leur portée, elles se délivrent de leurs douleurs.
Jako się kurczą, płód swój wyciskają, a rozstępując się z boleścią go pozbywają;
4 Leurs petits deviennent forts, ils grandissent dans les champs, ils s’en vont et ne reviennent pas à elles.
Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich.
5 Qui a lâché l’âne sauvage? qui a délié les liens de l’onagre,
Któż wypuścił osła dzikiego na wolność? a pęta osła dzikiego któż rozwiązał?
6 Auquel j’ai donné le désert pour maison, et la terre salée pour demeure?
Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone.
7 Il se rit du tumulte de la ville, il n’entend pas le cri du conducteur.
On się naśmiewa ze zgrai miejskiej, a na głos tego, co go goni, nic niedba.
8 Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, et il est en quête de tout ce qui est vert.
Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka.
9 Le buffle voudra-t-il être à ton service? Passera-t-il la nuit auprès de ta crèche?
Izalić będzie chciał jednorożec służyć, albo będzie nocował u jaśli twoich?
10 Attacheras-tu le buffle par sa corde dans le sillon? Hersera-t-il les vallées après toi?
Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą?
11 Auras-tu confiance en lui, parce que sa force est grande, et lui abandonneras-tu ton labeur?
Izali się spuścisz nań, przeto, że wielka moc jego? albo poruczyszli mu robotę twoję?
12 Te fieras-tu à lui pour rentrer ce que tu as semé, et rassemblera-t-il [le blé] dans ton aire?
Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził?
13 L’aile de l’autruche bat joyeusement: ce sont les plumes et le plumage de la cigogne;
Izaliś dał pawiowi piękne skrzydła, a pierze bocianowi i strusiowi?
14 Toutefois elle abandonne ses œufs à la terre et les chauffe sur la poussière,
Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je.
15 Et elle oublie que le pied peut les écraser et la bête des champs les fouler;
A nie pomni na to, że je noga zetrzeć, a zwierzę polne zdeptać może.
16 Elle est dure avec ses petits comme s’ils n’étaient pas à elle; son labeur est vain, sans qu’elle s’en émeuve.
Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się.
17 Car Dieu l’a privée de sagesse, et ne lui a pas départi l’intelligence.
Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia.
18 Quand elle s’enlève, elle se moque du cheval et de celui qui le monte.
Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego.
19 Est-ce toi qui as donné au cheval sa force? Est-ce toi qui as revêtu son cou d’une crinière flottante?
Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego?
20 Est-ce toi qui le fais bondir comme la sauterelle? Son ronflement magnifique est terrible.
Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne.
21 Il creuse [le sol] dans la plaine et se réjouit de sa force; il sort à la rencontre des armes;
Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.
22 Il se rit de la frayeur et ne s’épouvante pas, et il ne se tourne pas devant l’épée.
Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Sur lui retentit le carquois, brillent la lance et le javelot.
Choć na nim chrzęści sajdak, i błyszczy się oszczep, i drzewce.
24 Frémissant et agité, il dévore le sol, et ne peut se contenir quand sonne la trompette.
Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby.
25 Au bruit de la trompette, il dit: Ha! ha! et de loin il flaire la bataille, le tonnerre des chefs et le tumulte.
Między trąbami poryza, a z daleka czuje bitwę, krzyk książąt, i wołanie.
26 Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son essor et qu’il étend ses ailes vers le midi?
Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi?
27 Est-ce à ta parole que l’aigle s’élève et qu’il bâtit haut son aire?
Izali na twoje rozkazanie wzbija się orzeł w górę, i składa na wysokich miejscach gniazdo swoje?
28 Il demeure dans les rochers et y fait son habitation, sur la dent du rocher et sur les hautes cimes.
Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku.
29 De là il épie sa nourriture, ses yeux regardent dans le lointain.
Stamtąd upatruje sobie pokarm, a daleko oczy jego widzą.
30 Ses petits sucent le sang, et là où sont les tués, là il est.
Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest.
