Job 38

1 Et l’Éternel répondit à Job du milieu du tourbillon, et dit:

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

2 Qui est celui-ci qui obscurcit le conseil par des discours sans connaissance?

Któż to jest, co zaciemnia radę Bożą mowami nieroztropnemi?

3 Ceins tes reins comme un homme, et je t’interrogerai et tu m’instruiras!

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

4 Où étais-tu quand j’ai fondé la terre? Déclare-le-moi, si tu as de l’intelligence.

Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.

5 Qui lui a établi sa mesure, – si tu le sais? Ou qui a étendu le cordeau sur elle?

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

6 Sur quoi ses bases sont-elles assises, ou qui a placé sa pierre angulaire,

Na czem są podstawki jej ugruntowane? albo kto założył kamień jej węgielny?

7 Quand les étoiles du matin chantaient ensemble, et que tous les fils de Dieu éclataient de joie?

Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

8 Et qui a renfermé la mer dans des portes, quand elle rompit [les bornes] et sortit de la matrice,

Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

9 Quand je fis de la nuée son vêtement, et de l’obscurité ses langes;

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

10 Quand je lui découpai ses limites et lui mis des barres et des portes,

Gdym postanowił o niem dekret mój, a przyprawiłem zaworę i drzwi do niego,

11 Et que je dis: Tu viendras jusqu’ici et tu n’iras pas plus loin, et ici s’arrêtera l’orgueil de tes flots?

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

12 As-tu, de ta vie, commandé au matin? As-tu montré à l’aube du jour sa place,

Izażeś za dni twoich rozkazywał świtaniu, i ukazałeś zorzy miejsce jej?

13 Pour qu’elle saisisse les bords de la terre, et que les méchants en soient secoués?

Aby ogarnęła kończyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

14 Elle se change comme l’argile d’un sceau, et [toutes choses] se présentent parées comme d’un vêtement;

Aby się odmieniała jako glina, do której pieczęć przykładają, a oni aby się stali jako szatą nakryci.

15 Et leur lumière est ôtée aux méchants, et le bras levé est cassé.

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

16 Es-tu allé aux sources de la mer, et t’es-tu promené dans les profondeurs de l’abîme?

Izażeś przyszedł aż do źródeł morskich, a po dnie przepaści przechodziłeś się?

17 Les portes de la mort se sont-elles découvertes à toi? Et as-tu vu les portes de l’ombre de la mort?

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

18 Ton regard a-t-il pénétré jusque dans les vastes espaces de la terre? Dis-le, si tu connais tout cela.

Izaliś rozumem twym doszedł szerokości ziemi? Powiedz mi, jeźli to wszystko wiesz?

19 Où est le chemin vers le séjour de la lumière? et les ténèbres, où est leur place?

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

20 Pour que tu les prennes à leur limite, et que tu connaisses les sentiers de leur maison?

Abyś ją ująwszy odprowadził do granicy jej, ponieważ zrozumiewasz ścieszki do domu jej.

21 Tu le sais, car tu étais né alors, et le nombre de tes jours est grand!

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

22 Es-tu allé aux trésors de la neige, et as-tu vu les trésors de la grêle,

Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? aby skarby gradu widzałeśli?

23 Que j’ai mis en réserve pour le temps de la détresse, pour le jour du combat et de la guerre?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.

24 Par quel chemin se distribue la lumière, et le vent d’orient se répand-il sur la terre?

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

25 Qui a découpé des canaux aux torrents de pluie, et un chemin à l’éclair des tonnerres,

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

26 Pour faire pleuvoir sur une terre où il n’y a personne, sur le désert où il n’y a pas d’hommes;

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

27 Pour rassasier les lieux désolés et déserts, pour faire germer les pousses de l’herbe?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

28 La pluie a-t-elle un père? ou qui engendre les gouttes de la rosée?

Izali ma deszcz ojca? a krople rosy kto płodzi?

29 Du sein de qui sort la glace? et le frimas des cieux, qui l’enfante?

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

30 Devenues pierre, les eaux se cachent, et la surface de l’abîme se prend.

Jakoż się kamieniem wody nakrywają, gdy wierzch przepaści zamarza.

31 Peux-tu serrer les liens des Pléiades, ou détacher les cordes d’Orion?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

32 Fais-tu sortir les signes du zodiaque en leurs saisons, et mènes-tu la grande Ourse avec ses filles?

Izali wywiedziesz gwiazdy południowe czasu swego, albo Wóz niebieski z gwiazdami jego powiedziesz?

33 Connais-tu les lois des cieux, ou établis-tu leur empire sur la terre?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

34 Peux-tu élever ta voix vers les nuages, en sorte que des torrents d’eau te couvrent?

Izali podniesiesz ku obłokowi głos twój, aby cię wielkość wód okryła?

35 As-tu lancé la foudre, en sorte qu’elle soit allée et t’ait dit: Me voici?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

36 Qui a mis la sagesse dans les reins, ou qui donna l’intelligence à l’esprit?

Któż złożył we wnętrznościach ludzkich mądrość, a kto dał rozumowi bystrość?

37 Qui a compté les nuages dans [sa] sagesse? et qui verse les outres des cieux,

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

38 Quand la poussière coule comme du métal en fusion et que les mottes se soudent entre elles?

Aby polany proch stężał, a bryły aby się społu zelgnęły?

39 Est-ce toi qui chasses la proie pour la lionne, et qui rassasies l’appétit des lionceaux,

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

40 Quand ils sont couchés dans leurs tanières [et] se tiennent aux aguets dans leur fourré?

Gdy się tulą w jaskiniach swoich, i czyhają w cieniu jam swoich?

41 Qui prépare au corbeau sa pâture quand ses petits crient à Dieu [et] qu’ils errent sans nourriture?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?