Job 32
1 Et ces trois hommes cessèrent de répondre à Job, parce qu’il était juste à ses propres yeux.
A [gdy] ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;
2 Alors s’enflamma la colère d’Élihu, fils de Barakeël, le Buzite, de la famille de Ram: sa colère s’enflamma contre Job, parce qu’il se justifiait lui-même plutôt que Dieu;
Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.
3 et sa colère s’enflamma contre ses trois amis, parce qu’ils ne trouvaient pas de réponse et qu’ils condamnaient Job.
Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.
4 Et Élihu avait attendu que Job ait cessé de parler, parce qu’ils étaient plus avancés en jours que lui.
Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.
5 Et Élihu vit qu’il n’y avait point de réponse dans la bouche des trois hommes, et sa colère s’enflamma.
Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.
6 Et Élihu, fils de Barakeël, le Buzite, répondit et dit: Moi, je suis jeune, et vous êtes des vieillards; c’est pourquoi je redoutais et je craignais de vous faire connaître ce que je sais.
I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.
7 Je disais: Les jours parleront, et le grand nombre des années donnera à connaître la sagesse.
Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat [niech] uczy mądrości.
8 Toutefois il y a un esprit qui est dans les hommes, et le souffle du Tout-puissant leur donne de l’intelligence:
Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Ce ne sont pas les grands qui sont sages, ni les anciens qui discernent ce qui est juste.
Wielcy nie [zawsze są] mądrzy, a starcy nie [zawsze] rozumieją sąd.
10 C’est pourquoi je dis: Écoute-moi; moi aussi je ferai connaître ce que je sais.
Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.
11 Voici, j’ai attendu vos paroles, j’ai écouté vos raisonnements, jusqu’à ce que vous ayez examiné le sujet;
Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.
12 Je vous ai donné toute mon attention: et voici, il n’y a eu personne d’entre vous qui convainque Job, qui réponde à ses paroles, –
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;
13 Afin que vous ne disiez pas: Nous avons trouvé la sagesse. Dieu le fera céder, et non pas l’homme.
I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. [Sam] Bóg go strąca, nie człowiek.
14 Or il ne m’a pas adressé de discours, et je ne lui répondrai pas avec vos paroles.
Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.
15 Ils ont été confondus, ils ne répondent plus; les paroles leur sont ôtées.
Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.
16 J’ai attendu, car ils ne parlaient plus, car ils se tenaient là, ils ne répondaient plus;
Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.
17 Je répondrai, moi aussi, à mon tour; je ferai connaître, moi aussi, ce que je sais;
Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.
18 Car je suis plein de paroles, l’esprit qui est au-dedans de moi me presse.
Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.
19 Voici, mon ventre est comme un vin qui n’a pas été ouvert; il éclate comme des outres neuves.
Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki [zagrożone] pęknięciem.
20 Je parlerai et je respirerai; j’ouvrirai mes lèvres et je répondrai;
Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.
21 Je ne ferai pas acception de personnes, et je ne flatterai aucun homme;
Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.
22 Car je ne sais pas flatter: celui qui m’a fait m’emporterait bientôt.
Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.
