Job 31

1 J’ai fait alliance avec mes yeux: et comment aurais-je arrêté mes regards sur une vierge?

Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.

2 Et quelle aurait été d’en haut [ma] portion de la part de Dieu, et, des hauts lieux, [mon] héritage de la part du Tout-puissant?

Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?

3 La calamité n’est-elle pas pour l’inique, et le malheur pour ceux qui pratiquent le mal?

Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?

4 Lui, ne voit-il pas mon chemin, et ne compte-t-il point tous mes pas?

Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

5 Si j’ai marché avec fausseté, si mes pieds se sont hâtés vers la fraude,

Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:

6 Qu’il me pèse dans la balance de justice, et Dieu reconnaîtra ma perfection.

Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.

7 Si mon pas s’est détourné du chemin, et si mon cœur a suivi mes yeux, et si quelque souillure s’est attachée à ma main,

Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:

8 Que je sème et qu’un autre mange, et que mes rejetons soient déracinés!…

Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

9 Si mon cœur s’est laissé attirer vers une femme et que j’aie fait le guet à la porte de mon prochain,

Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:

10 Que ma femme tourne la meule pour un autre, et que d’autres se penchent sur elle;

Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.

11 Car c’est là une infamie, et une iniquité punissable par les juges:

Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,

12 Car c’est un feu qui dévore jusque dans l’abîme et qui détruirait par la racine tout mon revenu…

Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.

13 Si j’ai méprisé le droit de mon serviteur ou de ma servante quand ils contestaient avec moi,

Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,

14 Que ferais-je quand Dieu se lèverait? et s’il me visitait, que lui répondrais-je?

(Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?

15 Celui qui m’a fait dans le sein de ma mère, ne les a-t-il pas faits [eux aussi], et un seul et même [Dieu] ne nous a-t-il pas formés dans la matrice?…

Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

16 Si j’ai refusé aux misérables leur désir, si j’ai fait défaillir les yeux de la veuve;

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

17 Si j’ai mangé seul mon morceau, et que l’orphelin n’en ait pas mangé; –

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

18 Car dès ma jeunesse il m’a honoré comme un père, et dès le ventre de ma mère j’ai soutenu la [veuve]; …

(Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)

19 Si j’ai vu quelqu’un périr faute de vêtement, et le pauvre manquer de couverture;

Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;

20 Si ses reins ne m’ont pas béni, et qu’il ne se soit pas réchauffé avec la toison de mes agneaux;

Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;

21 Si j’ai secoué ma main contre un orphelin, parce que je voyais mon appui dans la porte:

Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:

22 Que mon épaule se démette de sa jointure, et que mon bras cassé se détache de l’os!

Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.

23 Car la calamité de la part de Dieu m’était une frayeur, et devant sa grandeur je ne pouvais rien…

Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

24 Si j’ai mis ma confiance dans l’or, si j’ai dit à l’or fin: C’est à toi que je me fie;

Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;

25 Si je me suis réjoui de ce que mes biens étaient grands, et de ce que ma main avait beaucoup acquis;

Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;

26 Si j’ai vu le soleil quand il brillait, et la lune quand elle marchait dans sa splendeur,

Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;

27 Et que mon cœur ait été séduit en secret, et que ma bouche ait embrassé ma main, –

I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:

28 Cela aussi serait une iniquité punissable par le juge, car j’aurais renié le Dieu qui est en haut; …

I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.

29 Si je me suis réjoui dans la calamité de celui qui me haïssait, si j’ai été ému de joie lorsque le malheur l’a trouvé; –

Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.

30 Même je n’ai pas permis à ma bouche de pécher, de demander sa vie par une exécration; …

(I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)

31 Si les gens de ma tente n’ont pas dit: Qui trouvera quelqu’un qui n’ait pas été rassasié de la chair de ses bêtes? –

Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?

32 L’étranger ne passait pas la nuit dehors, j’ouvrais ma porte sur le chemin; …

Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

33 Si j’ai couvert ma transgression comme Adam, en cachant mon iniquité dans mon sein,

Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;

34 Parce que je craignais la grande multitude, et que le mépris des familles me faisait peur, et que je sois resté dans le silence et ne sois pas sorti de ma porte…

I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.

35 Oh! si j’avais quelqu’un pour m’écouter! Voici ma signature. Que le Tout-puissant me réponde, et que ma partie adverse fasse un écrit!

Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

36 Ne le porterais-je pas sur mon épaule? Ne le lierais-je pas sur moi comme une couronne?

Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?

37 Je lui déclarerais le nombre de mes pas; comme un prince je m’approcherais de lui…

Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.

38 Si ma terre crie contre moi, et que ses sillons pleurent ensemble,

Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;

39 Si j’en ai mangé le revenu sans argent, et que j’aie tourmenté à mort l’âme de ses possesseurs,

Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:

40 Que les épines croissent au lieu de froment, et l’ivraie au lieu d’orge! Les paroles de Job sont finies.

Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.