Job 30

1 Et maintenant, ceux qui sont plus jeunes que moi se moquent de moi, ceux dont j’aurais dédaigné de mettre les pères avec les chiens de mon troupeau.

Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

2 Même à quoi m’aurait servi la force de leurs mains? La vigueur a péri pour eux.

Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

3 Desséchés par la disette et la faim, ils s’enfuient dans les lieux arides, dès longtemps désolés et déserts;

Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

4 Ils cueillent le pourpier de mer parmi les broussailles, et, pour leur pain, la racine des genêts.

Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

5 Ils sont chassés du milieu [des hommes], (on crie après eux comme après un voleur, )

Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

6 Pour demeurer dans des gorges affreuses, dans les trous de la terre et des rochers;

Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

7 Ils hurlent parmi les broussailles, ils se rassemblent sous les ronces:

Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

8 Fils d’insensés, et fils de gens sans nom, ils sont chassés du pays.

Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

9 Et maintenant, je suis leur chanson et je suis le sujet de leur entretien.

Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

10 Ils m’ont en horreur, ils se tiennent loin de moi, et n’épargnent pas à ma face les crachats;

Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

11 Car Il a délié ma corde et m’a affligé: ils ont jeté loin [tout] frein devant moi.

Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

12 Cette jeune engeance se lève à ma droite; ils poussent mes pieds et préparent contre moi leur chemin pernicieux;

Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

13 Ils détruisent mon sentier, ils contribuent à ma calamité, sans que personne leur vienne en aide;

Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

14 Ils viennent comme par une large brèche, ils se précipitent au milieu du fracas.

Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

15 Des terreurs m’assaillent, elles poursuivent ma gloire comme le vent, et mon état de sûreté est passé comme une nuée.

Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

16 Et maintenant, mon âme se répand en moi: les jours d’affliction m’ont saisi.

Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

17 La nuit perce mes os [et les détache] de dessus moi, et ceux qui me rongent ne dorment pas;

Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

18 Par leur grande force ils deviennent mon vêtement; ils me serrent comme le collet de ma tunique.

Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

19 Il m’a jeté dans la boue, et je suis devenu comme la poussière et la cendre.

Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

20 Je crie à toi, et tu ne me réponds pas; je me tiens là, et tu me regardes!

Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

21 Tu t’es changé pour moi en [ennemi] cruel; tu me poursuis avec la force de ta main.

Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

22 Tu m’enlèves sur le vent, tu fais qu’il m’emporte, et tu dissous ma substance.

Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

23 Car je sais que tu m’amènes à la mort, la maison de rassemblement de tous les vivants.

Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

24 Toutefois, dans sa ruine, n’étend-il pas la main, et, dans sa calamité, ne jette-t-il pas un cri [de détresse]?

Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

25 N’ai-je pas pleuré sur celui pour qui les temps étaient durs, et mon âme n’a-t-elle pas été attristée pour le pauvre?

Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

26 Car j’attendais le bien, et le mal est arrivé; je comptais sur la lumière, et l’obscurité est venue.

Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

27 Mes entrailles bouillonnent et ne cessent pas; les jours d’affliction sont venus sur moi.

Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

28 Je marche tout noirci, mais non par le soleil; je me lève dans l’assemblée, je crie;

Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

29 Je suis devenu le frère des chacals et le compagnon des autruches.

Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

30 Ma peau devient noire [et se détache] de dessus moi, et mes os sont brûlés par la sécheresse;

Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

31 Et ma harpe est changée en deuil, et mon chalumeau est devenu la voix des pleureurs.

Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.