Job 30

1 Et maintenant, ceux qui sont plus jeunes que moi se moquent de moi, ceux dont j’aurais dédaigné de mettre les pères avec les chiens de mon troupeau.

«بەڵام ئێستا ئەوانەی لە من منداڵترن گاڵتەم پێ دەکەن، ئەوانەی بێزم نەدەهات باوکیان لەگەڵ سەگەکانی ناو ڕانەکەم دابنێم.

2 Même à quoi m’aurait servi la force de leurs mains? La vigueur a péri pour eux.

دەبێت هێزی دەستیان چ سوودێکی بۆ من هەبێت؟ لەبەر ئەوەی سست بوون و لە کەڵک کەوتوون.

3 Desséchés par la disette et la faim, ils s’enfuient dans les lieux arides, dès longtemps désolés et déserts;

لە دەستکورتی و لە برسیێتیدا لەڕ بوون؛ بە شەو بەناو زەوی وشکدا دەگەڕان، کە وێران و کاول بوون.

4 Ils cueillent le pourpier de mer parmi les broussailles, et, pour leur pain, la racine des genêts.

ئەوانەی وشترالووک و گەڵایان لە دەوەنەکانەوە دەهێنا، ڕەگی دار گەز خۆراکیان بوو.

5 Ils sont chassés du milieu [des hommes], (on crie après eux comme après un voleur, )

لەنێو کۆمەڵەی خەڵک دەردەکران، هاواریان بەسەردا دەکردن وەک بەسەر دزدا هاوار بکەن.

6 Pour demeurer dans des gorges affreuses, dans les trous de la terre et des rochers;

لەناو دۆڵە وشکەکان نیشتەجێ بوون، لە ئەشکەوت و لەناو تاشەبەردەکان.

7 Ils hurlent parmi les broussailles, ils se rassemblent sous les ronces:

لەنێو دەوەنەکان زەڕین و لەژێر گەزگەزەکان خۆیان مات کرد.

8 Fils d’insensés, et fils de gens sans nom, ils sont chassés du pays.

نەوەی گێلی، هەروەها نەوەی ئەوانەی بێ ناو بوون، لە خاکەکە تێهەڵدراون.

9 Et maintenant, je suis leur chanson et je suis le sujet de leur entretien.

«بەڵام ئێستا ئەو گەنجانە بە گۆرانی گاڵتەم پێ دەکەن؛ پەندم بەسەردا دەڵێن.

10 Ils m’ont en horreur, ils se tiennent loin de moi, et n’épargnent pas à ma face les crachats;

قێزم لێ دەکەنەوە، دوورەپەرێزیم لێ دەگرن؛ لە تفەکانیان ڕووی من ناپارێزن.

11 Car Il a délié ma corde et m’a affligé: ils ont jeté loin [tout] frein devant moi.

خودا پەتی کەوانەکەی منی بەرداوە و منی چەماندووەتەوە، جڵەوی لغاوەکەم بەدەستیانەوەیە،

12 Cette jeune engeance se lève à ma droite; ils poussent mes pieds et préparent contre moi leur chemin pernicieux;

لەلای ڕاستم گەنجە لاسارەکان هێرش دەکەنە سەرم، پاشقولم لێ دەگرن و سەنگەر لە دژی من لێ دەدەن.

13 Ils détruisent mon sentier, ils contribuent à ma calamité, sans que personne leur vienne en aide;

ڕێگاکانم لێ تێکدەدەن، بۆ ژێرکەوتنم هاوکاری یەکتر دەکەن، کەس نییە پشتگیری من بکات.

14 Ils viennent comme par une large brèche, ils se précipitent au milieu du fracas.

ئەوان دێن هەروەک لە کەلێنێکی فراوانەوە بێن، لەژێر وێرانیەوە خلۆر دەبنەوە.

15 Des terreurs m’assaillent, elles poursuivent ma gloire comme le vent, et mon état de sûreté est passé comme une nuée.

نەهامەتی بەسەرمدا وەرگەڕا، هەروەکو با ڕێزی منی برد، ئاسوودەییم وەک هەور تێپەڕی.

16 Et maintenant, mon âme se répand en moi: les jours d’affliction m’ont saisi.

«بە هێواشی ژیانم بەرە و کۆتایی دەچێت، کەوتمە ڕۆژانی زەلیلییەوە.

17 La nuit perce mes os [et les détache] de dessus moi, et ceux qui me rongent ne dorment pas;

شەوگار ئێسکەکانم لەناومدا کلۆر دەکات، ئازارەکانم پشوو نادەن.

18 Par leur grande force ils deviennent mon vêtement; ils me serrent comme le collet de ma tunique.

خودا بە زۆری هێزەکەی منی بە جلەکانم گرت و شێوەی گۆڕیم، وەک یەخەی کراسەکەم، منی پێچایەوە.

19 Il m’a jeté dans la boue, et je suis devenu comme la poussière et la cendre.

فڕێیدامە ناو قوڕەوە، ڕەنگی خۆڵ و خۆڵەمێشم لێ نیشت.

20 Je crie à toi, et tu ne me réponds pas; je me tiens là, et tu me regardes!

«ئەی خودا هاوارت بۆ دەهێنم و وەڵامم نادەیتەوە؛ ڕادەوەستم و ئاوڕم لێ نادەیتەوە.

21 Tu t’es changé pour moi en [ennemi] cruel; tu me poursuis avec la force de ta main.

لەگەڵ مندا توند دەجوڵێیتەوە، بە توانای دەستەکانت دژایەتیم دەکەیت.

22 Tu m’enlèves sur le vent, tu fais qu’il m’emporte, et tu dissous ma substance.

دەمڕفێنیت و دەمدەیتە دەست ڕەشەبا؛ فڕێمدەدەیتە ناو زریانەوە.

23 Car je sais que tu m’amènes à la mort, la maison de rassemblement de tous les vivants.

دەزانم بۆ مردن دەمگەڕێنیتەوە، بۆ ماڵی چاوەڕوانکراوی هەموو زیندووێک.

24 Toutefois, dans sa ruine, n’étend-il pas la main, et, dans sa calamité, ne jette-t-il pas un cri [de détresse]?

«بێگومان کەس دەستدرێژی ناکاتە سەر مرۆڤێکی تێکشکاو، کاتێک لە تەنگانەیدا هاوار دەکات.

25 N’ai-je pas pleuré sur celui pour qui les temps étaient durs, et mon âme n’a-t-elle pas été attristée pour le pauvre?

ئایا بۆ لێقەوماوان نەگریام؟ ئایا بۆ نەدار گیانم خەمبار نەبوو؟

26 Car j’attendais le bien, et le mal est arrivé; je comptais sur la lumière, et l’obscurité est venue.

لەگەڵ ئەوەشدا، کە ئاواتەخوازی چاکە بووم، خراپە هات؛ چاوەڕوانی ڕووناکی بووم، تاریکی هات.

27 Mes entrailles bouillonnent et ne cessent pas; les jours d’affliction sont venus sur moi.

هەناوم گڕی گرتووە و ناوەستێت، ڕۆژانی زەلیلی بەرەوپیرم دێن.

28 Je marche tout noirci, mais non par le soleil; je me lève dans l’assemblée, je crie;

ڕەش هەڵگەڕام بەڵام بەبێ خۆر؛ لەناو کۆمەڵ هەستام هاوارم کرد.

29 Je suis devenu le frère des chacals et le compagnon des autruches.

بووم بە برای چەقەڵەکان و هاوڕێی کوندەپەپووەکان.

30 Ma peau devient noire [et se détache] de dessus moi, et mes os sont brûlés par la sécheresse;

پێستم ڕەش و هەڵوەری لەبەرم، لەشم لەبەر تایەکی توند دەسووتێت.

31 Et ma harpe est changée en deuil, et mon chalumeau est devenu la voix des pleureurs.

قیسارەکەم بۆ لاوانەوەیە و شمشاڵەکەم بۆ دەنگی گریاوەکانە.