Job 15
1 Et Éliphaz, le Thémanite, répondit et dit:
Ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 Le sage répondra-t-il avec une connaissance [qui n’est que] du vent, et gonflera-t-il sa poitrine du vent d’orient,
Ĉu saĝulo povas respondi per ventaj opinioj, Kaj plenigi sian ventron per sensencaĵoj?
3 Contestant en paroles qui ne profitent pas et en discours qui ne servent à rien?
Vi disputas per vortoj senutilaj, Kaj per paroloj, kiuj nenion helpas.
4 Certes tu détruis la crainte [de Dieu], et tu restreins la méditation devant Dieu.
Vi forigas la timon, Kaj senvalorigas preĝon antaŭ Dio.
5 Car ta bouche fait connaître ton iniquité, et tu as choisi le langage des [hommes] rusés.
Ĉar via malbonago instigas vian buŝon, Kaj vi elektis stilon de maliculoj.
6 Ta bouche te condamnera, et non pas moi, et tes lèvres déposent contre toi.
Vin kondamnas via buŝo, ne mi; Kaj viaj lipoj atestas kontraŭ vi.
7 Es-tu né le premier des hommes, et as-tu été enfanté avant les collines?
Ĉu vi naskiĝis la unua homo? Ĉu vi estas kreita pli frue ol la altaĵoj?
8 As-tu entendu [ce qui se dit] dans le conseil secret de Dieu, et as-tu accaparé pour toi la sagesse?
Ĉu vi aŭdis la sekretan decidon de Dio, Kaj alkaptis al vi la saĝon?
9 Que sais-tu que nous ne sachions? que comprends-tu qui ne soit également avec nous?
Kion vi scias tian, kion ni ne scias? Kion vi komprenas tian, kio al ni mankas?
10 Parmi nous il y a aussi des hommes à cheveux blancs et des vieillards plus âgés que ton père.
Inter ni estas grizuloj kaj maljunuloj, Kiuj vivis pli longe ol via patro.
11 Est-ce trop peu pour toi que les consolations de Dieu et la parole douce qui se fait entendre à toi?
Ĉu tiel malmulte valoras por vi la konsoloj de Dio Kaj vorto kvieta?
12 Comment ton cœur t’emporte-t-il, et comment tes yeux clignent-ils,
Kial vin tiel levas via koro, Kaj kial tiel palpebrumas viaj okuloj,
13 Que tu tournes contre Dieu ton esprit et que tu fasses sortir de ta bouche des discours?
Ke vi direktas kontraŭ Dion vian koleron, Kaj elirigis el via buŝo tiajn vortojn?
14 Qu’est-ce que l’homme mortel, pour qu’il soit pur, et celui qui est né d’une femme, pour qu’il soit juste?
Kio estas homo, ke li povus esti pura Kaj ke naskito de virino povus esti prava?
15 Voici, il ne se fie pas à ses saints, et les cieux ne sont pas purs à ses yeux:
Vidu, inter Liaj sanktuloj ne ĉiuj estas fidindaj, Kaj la ĉielo ne estas pura en Liaj okuloj:
16 Combien plus l’homme, qui boit l’iniquité comme l’eau, est-il abominable et corrompu!
Des pli homo, abomeninda kaj malbona, Kiu trinkas malbonagojn kiel akvon.
17 Je t’enseignerai, écoute-moi; et ce que j’ai vu je te le raconterai,
Mi montros al vi, aŭskultu min; Kaj kion mi vidis, tion mi rakontos,
18 Ce que les sages ont déclaré d’après leurs pères et n’ont pas caché; –
Kion saĝuloj diris kaj ne kaŝis antaŭ siaj patroj,
19 À eux seuls la terre fut donnée, et aucun étranger ne passa au milieu d’eux: –
Al kiuj, al ili solaj, estis donita la tero, Kaj fremdulo ne trairis meze de ili:
20 Tous ses jours, le méchant est tourmenté, et peu d’années sont réservées à l’homme violent;
Dum sia tuta vivo malpiulo estas maltrankvila, Kaj la nombro de la jaroj de tirano estas kaŝita antaŭ li;
21 La voix des choses effrayantes est dans ses oreilles; au milieu de la prospérité, le dévastateur arrive sur lui;
Teruroj sonas en liaj oreloj; Meze de paco venas sur lin rabisto.
22 Il ne croit pas revenir des ténèbres, et l’épée l’attend;
Li ne esperas, ke li saviĝos el mallumo; Kaj li serĉas ĉirkaŭe glavon.
23 Il erre çà et là pour du pain: – où en trouver? Il sait qu’à son côté un jour de ténèbres est préparé;
Li vagadas, serĉante panon; Li scias, ke preta estas en lia mano la tago de mallumo.
24 La détresse et l’angoisse le jettent dans l’alarme, elles l’assaillent comme un roi prêt pour la mêlée.
Teruras lin mizero kaj premateco, Venkobatas lin kiel reĝo, pretiĝinta por batalo;
25 Car il a étendu sa main contre Dieu, et il s’élève contre le Tout-puissant;
Pro tio, ke li etendis sian manon kontraŭ Dion Kaj kontraŭstaris al la Plejpotenculo,
26 Il court contre lui, le cou [tendu], sous les bosses épaisses de ses boucliers.
Kuris kontraŭ Lin kun fiera kolo, Kun dikaj dorsoj de siaj ŝildoj.
27 Car il a couvert sa face de sa graisse, et a rendu gras ses flancs.
Li kovris sian vizaĝon per graso Kaj metis sebon sur siajn lumbojn.
28 Et il habitera des villes ruinées, des maisons que personne n’habite, qui vont devenir des monceaux de pierres.
Li loĝas en urboj ruinigitaj, En domoj ne loĝataj, Destinitaj esti ŝtonamasoj.
29 Il ne deviendra pas riche, et son bien ne subsistera pas, et ses possessions ne s’étendront pas sur la terre.
Li ne restos riĉa, lia bonstato ne teniĝos, Kaj lia havaĵo ne disvastiĝos sur la tero.
30 Il ne sortira pas des ténèbres; la flamme séchera ses rejetons, et il s’en ira par le souffle de sa bouche.
Li ne forkliniĝos de mallumo; Flamo velksekigos liajn branĉojn, Kaj Li forigos lin per la blovo de Sia buŝo.
31 Qu’il ne compte pas sur la vanité: il sera déçu, car la vanité sera sa récompense;
La erarinto ne fidu vantaĵon, Ĉar vanta estos lia rekompenco.
32 Avant son jour, elle sera complète, et son rameau ne verdira pas.
Antaŭtempe li finiĝos, Kaj lia branĉo ne estos verda.
33 Il se défait, comme une vigne, de ses grappes vertes, et, comme un olivier, il rejette ses fleurs.
Lia nematura bero estos deŝirita, kiel ĉe vinbertrunko; Kaj lia floro defalos, kiel ĉe olivarbo.
34 Car la famille des impies sera stérile, et le feu dévorera les tentes [où entrent] les présents.
Ĉar la anaro de la hipokrituloj senhomiĝos; Kaj fajro ekstermos la tendojn de tiuj, kiuj prenas subaĉeton.
35 Il conçoit la misère et enfante le malheur, et son sein prépare la tromperie.
Ili gravediĝis per malpiaĵo kaj naskis pekon, Kaj ilia ventro pretigas malicaĵon.
