Hébreux 3
1 C’est pourquoi, frères saints, participants à l’appel céleste, considérez l’apôtre et le souverain sacrificateur de notre confession, Jésus,
οθεν αδελφοι αγιοι κλησεως επουρανιου μετοχοι κατανοησατε τον αποστολον και αρχιερεα της ομολογιας ημων ιησουν
2 qui est fidèle à celui qui l’a établi, comme Moïse aussi [l’a été] dans toute sa maison.
πιστον οντα τω ποιησαντι αυτον ως και μωυσης εν [ολω] τω οικω αυτου
3 Car celui-là a été jugé digne d’une gloire d’autant plus grande que celle de Moïse, que celui qui a bâti la maison a plus d’honneur que la maison.
πλειονος γαρ ουτος δοξης παρα μωυσην ηξιωται καθ οσον πλειονα τιμην εχει του οικου ο κατασκευασας αυτον
4 Car toute maison est bâtie par quelqu’un; mais celui qui a bâti toutes choses, est Dieu.
πας γαρ οικος κατασκευαζεται υπο τινος ο δε παντα κατασκευασας θεος
5 Et Moïse a bien été fidèle dans toute sa maison, comme serviteur, en témoignage des choses qui devaient être dites;
και μωυσης μεν πιστος εν ολω τω οικω αυτου ως θεραπων εις μαρτυριον των λαληθησομενων
6 mais Christ, comme Fils, sur sa maison; et nous sommes sa maison, si du moins nous retenons ferme jusqu’au bout la confiance et la gloire de l’espérance.
χριστος δε ως υιος επι τον οικον αυτου ου οικος εσμεν ημεις {VAR1: εαν } {VAR2: (εανπερ) } την παρρησιαν και το καυχημα της ελπιδος {VAR1: [μεχρι τελους βεβαιαν] } κατασχωμεν
7 C’est pourquoi, – comme dit l’Esprit Saint: « Aujourd’hui, si vous entendez sa voix,
διο καθως λεγει το πνευμα το αγιον σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε
8 n’endurcissez pas vos cœurs comme dans l’irritation au jour de la tentation dans le désert,
μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω κατα την ημεραν του πειρασμου εν τη ερημω
9 où vos pères m’ont tenté en m’éprouvant, et ont vu mes œuvres durant 40 ans.
ου επειρασαν οι πατερες υμων εν δοκιμασια και ειδον τα εργα μου τεσσερακοντα ετη
10 C’est pourquoi j’ai été indigné contre cette génération, et j’ai dit: Ils s’égarent toujours dans leur cœur et ils n’ont point connu mes voies.
διο προσωχθισα τη γενεα ταυτη και ειπον αει πλανωνται τη καρδια αυτοι δε ουκ εγνωσαν τας οδους μου
11 Ainsi je jurai dans ma colère: S’ils entrent dans mon repos! ».
ως ωμοσα εν τη οργη μου ει εισελευσονται εις την καταπαυσιν μου
12 Prenez garde, frères, qu’il n’y ait en quelqu’un de vous un méchant cœur d’incrédulité, en ce qu’il abandonne le Dieu vivant;
βλεπετε αδελφοι μηποτε εσται εν τινι υμων καρδια πονηρα απιστιας εν τω αποστηναι απο θεου ζωντος
13 mais exhortez-vous l’un l’autre chaque jour, aussi longtemps qu’il est dit: “Aujourd’hui”, afin qu’aucun d’entre vous ne s’endurcisse par la séduction du péché.
αλλα παρακαλειτε εαυτους καθ εκαστην ημεραν αχρις ου το σημερον καλειται ινα μη σκληρυνθη τις εξ υμων απατη της αμαρτιας
14 Car nous sommes devenus les compagnons du Christ, si du moins nous retenons ferme jusqu’au bout le commencement de notre assurance,
μετοχοι γαρ του χριστου γεγοναμεν εανπερ την αρχην της υποστασεως μεχρι τελους βεβαιαν κατασχωμεν
15 selon qu’il est dit: « Aujourd’hui, si vous entendez sa voix, n’endurcissez pas vos cœurs, comme dans l’irritation ».
εν τω λεγεσθαι σημερον εαν της φωνης αυτου ακουσητε μη σκληρυνητε τας καρδιας υμων ως εν τω παραπικρασμω
16 (Car qui sont ceux qui, l’ayant entendu, l’irritèrent? Mais [est-ce que ce ne furent] pas tous ceux qui sont sortis d’Égypte par Moïse?
τινες γαρ ακουσαντες παρεπικραναν αλλ ου παντες οι εξελθοντες εξ αιγυπτου δια μωυσεως
17 Et contre lesquels fut-il indigné durant 40 ans? N’est-ce pas contre ceux qui ont péché et dont les corps sont tombés dans le désert?
τισιν δε προσωχθισεν τεσσερακοντα ετη ουχι τοις αμαρτησασιν ων τα κωλα επεσεν εν τη ερημω
18 Et auxquels jura-t-il qu’ils n’entreraient pas dans son repos, sinon à ceux qui ont désobéi?
τισιν δε ωμοσεν μη εισελευσεσθαι εις την καταπαυσιν αυτου ει μη τοις απειθησασιν
19 Et nous voyons qu’ils n’y purent entrer à cause de [l’]incrédulité.)
και βλεπομεν οτι ουκ ηδυνηθησαν εισελθειν δι απιστιαν
