< Esther 6 >
1 Cette nuit-là le sommeil fuyait le roi, et il ordonna d’apporter le livre d’annales des chroniques, et on les lut devant le roi;
To na aqum loe siangpahrang iip thai ai; to pongah dung kroekhaih cabu to lak o moe, siangpahrang hmaa ah kroek pae o.
2 et on y trouva écrit que Mardochée avait fait connaître, à l’égard de Bigthan et de Théresh, les deux eunuques du roi, gardiens du seuil, qu’ils avaient cherché à porter la main sur le roi Assuérus.
To cabu thungah, khongkha toep siangpahrang toksah angraeng, Bigthana hoi Teresh hnik mah, Ahasuerus siangpahrang hum hanah pacaeng ih lok to Mordekai mah taphong, tiah tarik ih ca to a hnuk.
3 Et le roi dit: Quel honneur et quelle distinction a-t-on conférés à Mardochée, à cause de cela? Et les serviteurs du roi qui le servaient, dirent: On n’a rien fait pour lui.
Siangpahrang mah, Hae tiah kaom hmuen to taphong pongah, kawbaktih pakoehhaih hoi khingyahaih maw Mordekai hanah sak pae o? tiah a dueng. To naah a taengah kaom a toksah tamnanawk mah, Anih han sak pae ih hmuen tidoeh om ai, tiah a naa o.
4 Et le roi dit: Qui est dans la cour? Or Haman était venu dans la cour extérieure de la maison du roi, pour dire au roi de faire pendre Mardochée au bois qu’il avait dressé pour lui.
Siangpahrang mah, Imthung longhmaa ah mi maw kaom? tiah a naa. To natheum ah Haman loe siangpahrang im akunhaih tasa longhmaa ah oh; a sak ih kasang parai tung pongah Mordekai bangh hanah siangpahrang khaeah lokthuih hanah angzoh.
5 Et les serviteurs du roi lui dirent: Voici Haman, qui se tient dans la cour. Et le roi dit: Qu’il entre.
Siangpahrang ih tamnanawk mah, siangpahrang khaeah, Khenah, longhmaa ah Haman angdoet, tiah a naa o. Siangpahrang mah, Athung ah angzo nasoe, tiah a naa.
6 Et Haman entra. Et le roi lui dit: Que faut-il faire à l’homme que le roi se plaît à honorer? Et Haman pensa dans son cœur: À quel autre qu’à moi plairait-il au roi de faire honneur?
To pongah Haman loe athung ah angzoh. Siangpahrang mah anih khaeah, siangpahrang mah pakoeh han koeh ih kami hanah tih hmuen maw sak pae nahaeloe hoi tih, tiah a naa. Haman loe, Kai ai ah loe siangpahrang mah pakoeh han ih kami mi maw om tih? tiah a poek.
7 Et Haman dit au roi: Quant à l’homme que le roi se plaît à honorer,
Haman mah siangpahrang khaeah, Siangpahrang mah pakoeh han koeh ih kami han ah loe,
8 qu’on apporte le vêtement royal dont le roi se revêt, et le cheval que le roi monte, et sur la tête duquel on met la couronne royale;
siangpahrang mah angkhuk ih kahni hoi siangpahrang mah angthueng ih hrang to la ah loe, a lu nuiah angraeng lumuek to angmueksak oh;
9 et que le vêtement et le cheval soient remis aux mains d’un des princes du roi les plus illustres; et qu’on revête l’homme que le roi se plaît à honorer, et qu’on le promène par les rues de la ville, monté sur le cheval, et qu’on crie devant lui: C’est ainsi qu’on fait à l’homme que le roi se plaît à honorer.
kampha siangpahrang ih kahni hoi hrang to oep om koek siangpahrang ih angraengnawk khaeah paek nasoe. Nihcae mah siangpahrang mah pakoeh han koeh ih kami to siangpahrang ih kahni hoiah pathoep o nasoe loe, hrang angthueng o sak pacoengah, vangpui loklam ah siangpahrang mah pakoeh han koeh ih kami loe hae tiah sak pae han oh! tiah a hmaa ah hanghaih hoiah caeh o haih nasoe, tiah a naa.
10 Et le roi dit à Haman: Hâte-toi, prends le vêtement et le cheval, comme tu l’as dit, et fais ainsi à Mardochée, le Juif, qui est assis à la porte du roi. N’omets rien de tout ce que tu as dit.
To naah siangpahrang mah, Haman khaeah, siangpahrang ih kahni hoi hrang to karangah la ah loe, na thuih ih lok baktih toengah siangpahrang khongkha toep Judah kami Mordekai hanah sah pae ah; na thuih ih loknawk boih aek ai ah sah ah, tiah a naa.
11 Et Haman prit le vêtement et le cheval, et revêtit Mardochée et le promena à cheval par les rues de la ville, et il criait devant lui: C’est ainsi qu’on fait à l’homme que le roi se plaît à honorer!
Haman mah siangpahrang ih kahni hoiah hrang to lak, Mordekai to angkhuksak pacoengah, anih to hrang nuiah angthuengsak moe, vangpui thung ih loklam ah a caeh haih, anih hmaa ah, Siangpahrang mah pakoeh han koeh ih kami loe hae tiah sak han oh, tiah a thuih.
12 Et Mardochée revint à la porte du roi. Et Haman se rendit en hâte à sa maison, triste et la tête couverte.
To pacoengah Mordekai loe siangpahrang ih khongkha taengah amlaem let. Toe Haman loe angmah im ah karangah cawnh, palungset moe, a lu to khuk hmoek.
13 Et Haman raconta à Zéresh, sa femme, et à tous ses amis, tout ce qui lui était arrivé. Et ses sages et Zéresh, sa femme, lui dirent: Si Mardochée devant lequel tu as commencé de tomber est de la race des Juifs, tu ne l’emporteras pas sur lui, mais tu tomberas certainement devant lui.
A zu Zeresh hoi angmah ih ampuinawk boih khaeah a tongh ih hmuen kawngnawk to a thuih pae. To naah palungha kaminawk hoi a zu Zeresh mah anih khaeah, Nang amtimsak kami Mordekai loe Judah acaeng tangtang ah om nahaeloe, anih to na pazawk mak ai, nang loe anih khaeah nam tim tih boeh! tiah a naa o.
14 Comme ils parlaient encore avec lui, les eunuques du roi s’approchèrent et se hâtèrent de conduire Haman au festin qu’Esther avait préparé.
To tiah anih khaeah lok a thuih pae o li naah, siangpahrang ih toksah angraengnawk to angzoh o moe, Haman to Esther mah sak ih buhraenghaih poihkung ah karangah caeh o haih.