Actes 16
1 Et il arriva à Derbe et à Lystre. Et voici, il y avait là un disciple nommé Timothée, fils d’une femme juive croyante, mais d’un père grec,
பௌலோ த³ர்ப்³பீ³லுஸ்த்ராநக³ரயோருபஸ்தி²தோப⁴வத் தத்ர தீமதி²யநாமா ஸி²ஷ்ய ஏக ஆஸீத்; ஸ விஸ்²வாஸிந்யா யிஹூதீ³யாயா யோஷிதோ க³ர்ப்³ப⁴ஜாத: கிந்து தஸ்ய பிதாந்யதே³ஸீ²யலோக: |
2 lequel avait un [bon] témoignage des frères qui étaient à Lystre et à Iconium.
ஸ ஜநோ லுஸ்த்ரா-இகநியநக³ரஸ்தா²நாம்’ ப்⁴ராத்ரு’ணாம்’ ஸமீபேபி ஸுக்²யாதிமாந் ஆஸீத்|
3 Paul voulut que celui-ci aille avec lui, et l’ayant pris, il le circoncit, à cause des Juifs qui étaient dans ces lieux-là; car tous, ils savaient que son père était Grec.
பௌலஸ்தம்’ ஸ்வஸங்கி³நம்’ கர்த்தும்’ மதிம்’ க்ரு’த்வா தம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தத்³தே³ஸ²நிவாஸிநாம்’ யிஹூதீ³யாநாம் அநுரோதா⁴த் தஸ்ய த்வக்சே²த³ம்’ க்ரு’தவாந் யதஸ்தஸ்ய பிதா பி⁴ந்நதே³ஸீ²யலோக இதி ஸர்வ்வைரஜ்ஞாயத|
4 Et comme ils passaient par les villes, ils leur remirent pour les garder, les ordonnances établies par les apôtres et les anciens qui étaient à Jérusalem.
தத: பரம்’ தே நக³ரே நக³ரே ப்⁴ரமித்வா யிரூஸா²லமஸ்தை²: ப்ரேரிதை ர்லோகப்ராசீநைஸ்²ச நிரூபிதம்’ யத்³ வ்யவஸ்தா²பத்ரம்’ தத³நுஸாரேணாசரிதும்’ லோகேப்⁴யஸ்தத்³ த³த்தவந்த: |
5 Les assemblées donc étaient affermies dans la foi et croissaient en nombre chaque jour.
தேநைவ ஸர்வ்வே த⁴ர்ம்மஸமாஜா: க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மே ஸுஸ்தி²ரா: ஸந்த: ப்ரதிதி³நம்’ வர்த்³தி⁴தா அப⁴வந்|
6 Et ils traversèrent la Phrygie et le pays de Galatie, ayant été empêchés par le Saint Esprit d’annoncer la parole en Asie;
தேஷு ப்²ருகி³யாகா³லாதியாதே³ஸ²மத்⁴யேந க³தேஷு ஸத்ஸு பவித்ர ஆத்மா தாந் ஆஸி²யாதே³ஸே² கதா²ம்’ ப்ரகாஸ²யிதும்’ ப்ரதிஷித்³த⁴வாந்|
7 et étant venus jusqu’en Mysie, ils essayèrent de se rendre en Bithynie, mais l’Esprit de Jésus ne le leur permit pas.
ததா² முஸியாதே³ஸ² உபஸ்தா²ய பி³து²நியாம்’ க³ந்தும்’ தைருத்³யோகே³ க்ரு’தே ஆத்மா தாந் நாந்வமந்யத|
8 Mais ayant passé par la Mysie, ils descendirent dans la Troade.
தஸ்மாத் தே முஸியாதே³ஸ²ம்’ பரித்யஜ்ய த்ரோயாநக³ரம்’ க³த்வா ஸமுபஸ்தி²தா: |
9 Et Paul vit de nuit une vision: un homme macédonien se tenait là, le priant et disant: Passe en Macédoine et aide-nous.
ராத்ரௌ பௌல: ஸ்வப்நே த்³ரு’ஷ்டவாந் ஏகோ மாகித³நியலோகஸ்திஷ்ட²ந் விநயம்’ க்ரு’த்வா தஸ்மை கத²யதி, மாகித³நியாதே³ஸ²ம் ஆக³த்யாஸ்மாந் உபகுர்வ்விதி|
10 Et quand il eut vu la vision, aussitôt nous avons cherché à partir pour la Macédoine, concluant que le Seigneur nous avait appelés à les évangéliser.
தஸ்யேத்த²ம்’ ஸ்வப்நத³ர்ஸ²நாத் ப்ரபு⁴ஸ்தத்³தே³ஸீ²யலோகாந் ப்ரதி ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயிதும் அஸ்மாந் ஆஹூயதீதி நிஸ்²சிதம்’ பு³த்³த்⁴வா வயம்’ தூர்ணம்’ மாகித³நியாதே³ஸ²ம்’ க³ந்தும் உத்³யோக³ம் அகுர்ம்ம|
11 Quittant donc la Troade, nous avons fait voile, tirant droit sur Samothrace, et le lendemain à Néapolis,
தத: பரம்’ வயம்’ த்ரோயாநக³ராத்³ ப்ரஸ்தா²ய ரு’ஜுமார்கே³ண ஸாமத்²ராகியோபத்³வீபேந க³த்வா பரே(அ)ஹநி நியாபலிநக³ர உபஸ்தி²தா: |
12 et de là à Philippes, qui est la première ville du quartier de la Macédoine, [et] une colonie; et nous avons séjourné quelques jours dans cette ville.
தஸ்மாத்³ க³த்வா மாகித³நியாந்தர்வ்வர்த்தி ரோமீயவஸதிஸ்தா²நம்’ யத் பி²லிபீநாமப்ரதா⁴நநக³ரம்’ தத்ரோபஸ்தா²ய கதிபயதி³நாநி தத்ர ஸ்தி²தவந்த: |
13 Et le jour du sabbat, nous sommes sortis hors de la porte [et nous nous sommes rendus] au bord du fleuve, où l’on avait coutume de faire la prière; et, nous étant assis, nous parlions aux femmes qui étaient assemblées.
விஸ்²ராமவாரே நக³ராத்³ ப³ஹி ர்க³த்வா நதீ³தடே யத்ர ப்ரார்த²நாசார ஆஸீத் தத்ரோபவிஸ்²ய ஸமாக³தா நாரீ: ப்ரதி கதா²ம்’ ப்ராசாரயாம|
14 Et une femme nommée Lydie, marchande de pourpre de la ville de Thyatire, qui servait Dieu, écoutait; et le Seigneur lui ouvrit le cœur pour qu’elle soit attentive aux choses que Paul disait.
தத: து²யாதீராநக³ரீயா தூ⁴ஷராம்ப³ரவிக்ராயிணீ லுதி³யாநாமிகா யா ஈஸ்²வரஸேவிகா யோஷித் ஸ்²ரோத்ரீணாம்’ மத்⁴ய ஆஸீத் தயா பௌலோக்தவாக்யாநி யத்³ க்³ரு’ஹ்யந்தே தத³ர்த²ம்’ ப்ரபு⁴ஸ்தஸ்யா மநோத்³வாரம்’ முக்தவாந்|
15 Et après qu’elle eut été baptisée ainsi que sa maison, elle [nous] pria, disant: Si vous jugez que je suis fidèle au Seigneur, entrez dans ma maison, et demeurez-y. Et elle nous y contraignit.
அத: ஸா யோஷித் ஸபரிவாரா மஜ்ஜிதா ஸதீ விநயம்’ க்ரு’த்வா கதி²தவதீ, யுஷ்மாகம்’ விசாராத்³ யதி³ ப்ரபௌ⁴ விஸ்²வாஸிநீ ஜாதாஹம்’ தர்ஹி மம க்³ரு’ஹம் ஆக³த்ய திஷ்ட²த| இத்த²ம்’ ஸா யத்நேநாஸ்மாந் அஸ்தா²பயத்|
16 Or il arriva que, comme nous allions à la prière, une servante qui avait un esprit de python et qui, en prophétisant, procurait à ses maîtres un grand gain, vint au-devant de nous.
யஸ்யா க³ணநயா தத³தி⁴பதீநாம்’ ப³ஹுத⁴நோபார்ஜநம்’ ஜாதம்’ தாத்³ரு’ஸீ² க³ணகபூ⁴தக்³ரஸ்தா காசந தா³ஸீ ப்ரார்த²நாஸ்தா²நக³மநகால ஆக³த்யாஸ்மாந் ஸாக்ஷாத் க்ரு’தவதீ|
17 Et marchant après Paul et nous, elle criait, disant: Ces hommes sont les esclaves du Dieu Très-haut, qui vous annoncent la voie du salut.
ஸாஸ்மாகம்’ பௌலஸ்ய ச பஸ்²சாத்³ ஏத்ய ப்ரோச்சை: கதா²மிமாம்’ கதி²தவதீ, மநுஷ்யா ஏதே ஸர்வ்வோபரிஸ்த²ஸ்யேஸ்²வரஸ்ய ஸேவகா: ஸந்தோ(அ)ஸ்மாந் ப்ரதி பரித்ராணஸ்ய மார்க³ம்’ ப்ரகாஸ²யந்தி|
18 Et elle fit cela pendant plusieurs jours. Mais Paul, affligé, se retourna et dit à l’esprit: Je te commande au nom de Jésus Christ de sortir d’elle. Et à l’heure même il sortit.
ஸா கந்யா ப³ஹுதி³நாநி தாத்³ரு’ஸ²ம் அகரோத் தஸ்மாத் பௌலோ து³: கி²த: ஸந் முக²ம்’ பராவர்த்ய தம்’ பூ⁴தமவத³த்³, அஹம்’ யீஸு²க்²ரீஷ்டஸ்ய நாம்நா த்வாமாஜ்ஞாபயாமி த்வமஸ்யா ப³ஹிர்க³ச்ச²; தேநைவ தத்க்ஷணாத் ஸ பூ⁴தஸ்தஸ்யா ப³ஹிர்க³த: |
19 Mais ses maîtres, voyant que l’espérance de leur gain s’en était allée, ayant saisi Paul et Silas les traînèrent dans la place publique devant les magistrats.
தத: ஸ்வேஷாம்’ லாப⁴ஸ்ய ப்ரத்யாஸா² விப²லா ஜாதேதி விலோக்ய தஸ்யா: ப்ரப⁴வ: பௌலம்’ ஸீலஞ்ச த்⁴ரு’த்வாக்ரு’ஷ்ய விசாரஸ்தா²நே(அ)தி⁴பதீநாம்’ ஸமீபம் ஆநயந்|
20 Et les ayant présentés aux préteurs, ils dirent: Ces hommes-ci, qui sont Juifs, mettent tout en trouble dans notre ville
தத: ஸா²ஸகாநாம்’ நிகடம்’ நீத்வா ரோமிலோகா வயம் அஸ்மாகம்’ யத்³ வ்யவஹரணம்’ க்³ரஹீதும் ஆசரிதுஞ்ச நிஷித்³த⁴ம்’,
21 et annoncent des coutumes qu’il ne nous est pas permis de recevoir ni de pratiquer, à nous qui sommes Romains.
இமே யிஹூதீ³யலோகா: ஸந்தோபி ததே³வ ஸி²க்ஷயித்வா நக³ரே(அ)ஸ்மாகம் அதீவ கலஹம்’ குர்வ்வந்தி,
22 Et la foule se souleva ensemble contre eux; et les préteurs, leur ayant fait arracher leurs vêtements, donnèrent l’ordre de les fouetter.
இதி கதி²தே ஸதி லோகநிவஹஸ்தயோ: ப்ராதிகூல்யேநோத³திஷ்ட²த் ததா² ஸா²ஸகாஸ்தயோ ர்வஸ்த்ராணி சி²த்வா வேத்ராகா⁴தம்’ கர்த்தும் ஆஜ்ஞாபயந்|
23 Et leur ayant fait donner un grand nombre de coups, ils les jetèrent en prison, en commandant au geôlier de les garder sûrement.
அபரம்’ தே தௌ ப³ஹு ப்ரஹார்ய்ய த்வமேதௌ காராம்’ நீத்வா ஸாவதா⁴நம்’ ரக்ஷயேதி காராரக்ஷகம் ஆதி³ஸ²ந்|
24 Celui-ci, ayant reçu un tel ordre, les jeta dans la prison intérieure et fixa sûrement leurs pieds dans le bois.
இத்த²ம் ஆஜ்ஞாம்’ ப்ராப்ய ஸ தாவப்⁴யந்தரஸ்த²காராம்’ நீத்வா பாதே³ஷு பாத³பாஸீ²பி⁴ ர்ப³த்³த்⁴வா ஸ்தா²பிதாவாந்|
25 Or sur le minuit, Paul et Silas, en priant, chantaient les louanges de Dieu; et les prisonniers les écoutaient.
அத² நிஸீ²த²ஸமயே பௌலஸீலாவீஸ்²வரமுத்³தி³ஸ்²ய ப்ராத²நாம்’ கா³நஞ்ச க்ரு’தவந்தௌ, காராஸ்தி²தா லோகாஸ்²ச தத³ஸ்²ரு’ண்வந்
26 Et tout d’un coup il se fit un grand tremblement de terre, de sorte que les fondements de la prison furent ébranlés; et au même instant toutes les portes s’ouvrirent, et les liens de tous furent détachés.
ததா³கஸ்மாத் மஹாந் பூ⁴மிகம்போ(அ)ப⁴வத் தேந பி⁴த்திமூலேந ஸஹ காரா கம்பிதாபூ⁴த் தத்க்ஷணாத் ஸர்வ்வாணி த்³வாராணி முக்தாநி ஜாதாநி ஸர்வ்வேஷாம்’ ப³ந்த⁴நாநி ச முக்தாநி|
27 Et le geôlier, s’étant éveillé et voyant les portes de la prison ouvertes, tira son épée et allait se tuer, croyant que les prisonniers s’étaient enfuis.
அதஏவ காராரக்ஷகோ நித்³ராதோ ஜாக³ரித்வா காராயா த்³வாராணி முக்தாநி த்³ரு’ஷ்ட்வா ப³ந்தி³லோகா: பலாயிதா இத்யநுமாய கோஷாத் க²ங்க³ம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வாத்மகா⁴தம்’ கர்த்தும் உத்³யத: |
28 Mais Paul cria à haute voix, disant: Ne te fais point de mal, car nous sommes tous ici.
கிந்து பௌல: ப்ரோச்சைஸ்தமாஹூய கதி²தவாந் பஸ்²ய வயம்’ ஸர்வ்வே(அ)த்ராஸ்மஹே, த்வம்’ நிஜப்ராணஹிம்’ஸாம்’ மாகார்ஷீ: |
29 Et ayant demandé de la lumière, le geôlier s’élança dans [la prison], et tout tremblant il se jeta aux pieds de Paul et de Silas.
ததா³ ப்ரதீ³பம் ஆநேதும் உக்த்வா ஸ கம்பமாந: ஸந் உல்லம்ப்யாப்⁴யந்தரம் ஆக³த்ய பௌலஸீலயோ: பாதே³ஷு பதிதவாந்|
30 Et les ayant menés dehors, il dit: Seigneurs, que faut-il que je fasse pour être sauvé?
பஸ்²சாத் ஸ தௌ ப³ஹிராநீய ப்ரு’ஷ்டவாந் ஹே மஹேச்சௌ² பரித்ராணம்’ ப்ராப்தும்’ மயா கிம்’ கர்த்தவ்யம்’?
31 Et ils dirent: Crois au seigneur Jésus, et tu seras sauvé, toi et ta maison.
பஸ்²சாத் தௌ ஸ்வக்³ரு’ஹமாநீய தயோ: ஸம்முகே² கா²த்³யத்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பிதவாந் ததா² ஸ ஸ்வயம்’ ததீ³யா: ஸர்வ்வே பரிவாராஸ்²சேஸ்²வரே விஸ்²வஸந்த: ஸாநந்தி³தா அப⁴வந்|
32 Et ils lui annoncèrent la parole du Seigneur, ainsi qu’à tous ceux qui étaient dans sa maison.
தஸ்மை தஸ்ய க்³ரு’ஹஸ்தி²தஸர்வ்வலோகேப்⁴யஸ்²ச ப்ரபோ⁴: கதா²ம்’ கதி²தவந்தௌ|
33 Et il les prit en cette même heure de la nuit, et lava leurs plaies; et sur-le-champ il fut baptisé, lui et tous les siens.
ததா² ராத்ரேஸ்தஸ்மிந்நேவ த³ண்டே³ ஸ தௌ க்³ரு’ஹீத்வா தயோ: ப்ரஹாராணாம்’ க்ஷதாநி ப்ரக்ஷாலிதவாந் தத: ஸ ஸ்வயம்’ தஸ்ய ஸர்வ்வே பரிஜநாஸ்²ச மஜ்ஜிதா அப⁴வந்|
34 Et il les fit monter dans sa maison, et fit dresser une table; et croyant Dieu, il se réjouit avec toute sa maison.
பஸ்²சாத் தௌ ஸ்வக்³ரு’ஹமாநீய தயோ: ஸம்முகே² கா²த்³யத்³ரவ்யாணி ஸ்தா²பிதவாந் ததா² ஸ ஸ்வயம்’ ததீ³யா: ஸர்வ்வே பரிவாராஸ்²சேஸ்²வரே விஸ்²வஸந்த: ஸாநந்தி³தா அப⁴வந்|
35 Et le jour étant venu, les préteurs envoyèrent les licteurs, disant: Relâche ces hommes.
தி³ந உபஸ்தி²தே தௌ லோகௌ மோசயேதி கதா²ம்’ கத²யிதும்’ ஸா²ஸகா: பதா³திக³ணம்’ ப்ரேஷிதவந்த: |
36 Et le geôlier rapporta ces paroles à Paul, [disant]: Les préteurs ont envoyé afin que vous soyez relâchés; sortez donc maintenant, et allez-vous-en en paix.
தத: காராரக்ஷக: பௌலாய தாம்’ வார்த்தாம்’ கதி²தவாந் யுவாம்’ த்யாஜயிதும்’ ஸா²ஸகா லோகாந ப்ரேஷிதவந்த இதா³நீம்’ யுவாம்’ ப³ஹி ர்பூ⁴த்வா குஸ²லேந ப்ரதிஷ்டே²தாம்’|
37 Mais Paul leur dit: Après nous avoir fait battre publiquement, sans que nous soyons condamnés, nous qui sommes Romains, ils nous ont jetés en prison; et maintenant ils nous mettent dehors en secret! Non certes, mais qu’ils viennent eux-mêmes et qu’ils nous mènent dehors!
கிந்து பௌலஸ்தாந் அவத³த் ரோமிலோகயோராவயோ: கமபி தோ³ஷம் ந நிஸ்²சித்ய ஸர்வ்வேஷாம்’ ஸமக்ஷம் ஆவாம்’ கஸ²யா தாட³யித்வா காராயாம்’ ப³த்³த⁴வந்த இதா³நீம்’ கிமாவாம்’ கு³ப்தம்’ விஸ்த்ரக்ஷ்யந்தி? தந்ந ப⁴விஷ்யதி, ஸ்வயமாக³த்யாவாம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வா நயந்து|
38 Les licteurs rapportèrent ces paroles aux préteurs; et ils eurent peur, ayant appris qu’ils étaient Romains.
ததா³ பதா³திபி⁴: ஸா²ஸகேப்⁴ய ஏதத்³வார்த்தாயாம்’ கதி²தாயாம்’ தௌ ரோமிலோகாவிதி கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தே பீ⁴தா:
39 Et ils vinrent et les prièrent [de se rendre à leur vœu], et les ayant menés dehors, leur demandèrent de sortir de la ville.
ஸந்தஸ்தயோ: ஸந்நிதி⁴மாக³த்ய விநயம் அகுர்வ்வந் அபரம்’ ப³ஹி: க்ரு’த்வா நக³ராத் ப்ரஸ்தா²தும்’ ப்ரார்தி²தவந்த: |
40 Et étant sortis de la prison, ils entrèrent chez Lydie; et ayant vu les frères, ils les exhortèrent et partirent.
ததஸ்தௌ காராயா நிர்க³த்ய லுதி³யாயா க்³ரு’ஹம்’ க³தவந்தௌ தத்ர ப்⁴ராத்ரு’க³ணம்’ ஸாக்ஷாத்க்ரு’த்ய தாந் ஸாந்த்வயித்வா தஸ்மாத் ஸ்தா²நாத் ப்ரஸ்தி²தௌ|
