1 Corinthiens 3
1 Et moi, frères, je n’ai pas pu vous parler comme à des hommes spirituels, mais comme à des hommes charnels, comme à de petits enfants en Christ.
ஹே ப்⁴ராதர: , அஹமாத்மிகைரிவ யுஷ்மாபி⁴: ஸமம்’ ஸம்பா⁴ஷிதும்’ நாஸ²க்நவம்’ கிந்து ஸா²ரீரிகாசாரிபி⁴: க்²ரீஷ்டத⁴ர்ம்மே ஸி²ஸு²துல்யைஸ்²ச ஜநைரிவ யுஷ்மாபி⁴: ஸஹ ஸமபா⁴ஷே|
2 Je vous ai donné du lait à boire, non pas de la viande, car vous ne pouviez pas encore [la supporter], et même maintenant encore vous ne le pouvez pas,
யுஷ்மாந் கடி²நப⁴க்ஷ்யம்’ ந போ⁴ஜயந் து³க்³த⁴ம் அபாயயம்’ யதோ யூயம்’ ப⁴க்ஷ்யம்’ க்³ரஹீதும்’ ததா³ நாஸ²க்நுத இதா³நீமபி ந ஸ²க்நுத², யதோ ஹேதோரது⁴நாபி ஸா²ரீரிகாசாரிண ஆத்⁴வே|
3 car vous êtes encore charnels. Car, puisqu’il y a parmi vous de l’envie et des querelles, n’êtes-vous pas charnels et ne marchez-vous pas à la manière des hommes?
யுஷ்மந்மத்⁴யே மாத்ஸர்ய்யவிவாத³பே⁴தா³ ப⁴வந்தி தத: கிம்’ ஸா²ரீரிகாசாரிணோ நாத்⁴வே மாநுஷிகமார்கே³ண ச ந சரத²?
4 Car quand l’un dit: Moi, je suis de Paul; et l’autre: moi, je suis d’Apollos, n’êtes-vous pas des hommes?
பௌலஸ்யாஹமித்யாபல்லோரஹமிதி வா யத்³வாக்யம்’ யுஷ்மாகம்’ கைஸ்²சித் கைஸ்²சித் கத்²யதே தஸ்மாத்³ யூயம்’ ஸா²ரீரிகாசாரிண ந ப⁴வத²?
5 Qui donc est Apollos, et qui Paul? Des serviteurs par lesquels vous avez cru, et comme le Seigneur a donné à chacun d’eux.
பௌல: க: ? ஆபல்லோ ர்வா க: ? தௌ பரிசாரகமாத்ரௌ தயோரேகைகஸ்மை ச ப்ரபு⁴ ர்யாத்³ரு’க் ப²லமத³தா³த் தத்³வத் தயோர்த்³வாரா யூயம்’ விஸ்²வாஸிநோ ஜாதா: |
6 Moi, j’ai planté, Apollos a arrosé; mais Dieu a donné l’accroissement.
அஹம்’ ரோபிதவாந் ஆபல்லோஸ்²ச நிஷிக்தவாந் ஈஸ்²வரஸ்²சாவர்த்³த⁴யத்|
7 De sorte que ni celui qui plante n’est rien, ni celui qui arrose, mais Dieu qui donne l’accroissement.
அதோ ரோபயித்ரு’ஸேக்தாராவஸாரௌ வர்த்³த⁴யிதேஸ்²வர ஏவ ஸார: |
8 Or celui qui plante et celui qui arrose sont un; mais chacun recevra sa propre récompense selon son propre travail.
ரோபயித்ரு’ஸேக்தாரௌ ச ஸமௌ தயோரேகைகஸ்²ச ஸ்வஸ்²ரமயோக்³யம்’ ஸ்வவேதநம்’ லப்ஸ்யதே|
9 Car nous sommes collaborateurs de Dieu; vous êtes le labourage de Dieu, l’édifice de Dieu.
ஆவாமீஸ்²வரேண ஸஹ கர்ம்மகாரிணௌ, ஈஸ்²வரஸ்ய யத் க்ஷேத்ரம் ஈஸ்²வரஸ்ய யா நிர்ம்மிதி: ஸா யூயமேவ|
10 Selon la grâce de Dieu qui m’a été donnée, comme un sage architecte, j’ai posé le fondement, et un autre édifie dessus; mais que chacun considère comment il édifie dessus.
ஈஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸாதா³த் மயா யத் பத³ம்’ லப்³த⁴ம்’ தஸ்மாத் ஜ்ஞாநிநா க்³ரு’ஹகாரிணேவ மயா பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பிதம்’ தது³பரி சாந்யேந நிசீயதே| கிந்து யேந யந்நிசீயதே தத் தேந விவிச்யதாம்’|
11 Car personne ne peut poser d’autre fondement que celui qui est posé, lequel est Jésus Christ.
யதோ யீஸு²க்²ரீஷ்டரூபம்’ யத்³ பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பிதம்’ தத³ந்யத் கிமபி பி⁴த்திமூலம்’ ஸ்தா²பயிதும்’ கேநாபி ந ஸ²க்யதே|
12 Or si quelqu’un édifie sur ce fondement de l’or, de l’argent, des pierres précieuses, du bois, du foin, du chaume,
ஏதத்³பி⁴த்திமூலஸ்யோபரி யதி³ கேசித் ஸ்வர்ணரூப்யமணிகாஷ்ட²த்ரு’ணநலாந் நிசிந்வந்தி,
13 l’ouvrage de chacun sera rendu manifeste, car le jour le fera connaître, parce qu’il est révélé en feu; et quel est l’ouvrage de chacun, le feu l’éprouvera.
தர்ஹ்யேகைகஸ்ய கர்ம்ம ப்ரகாஸி²ஷ்யதே யத: ஸ தி³வஸஸ்தத் ப்ரகாஸ²யிஷ்யதி| யதோ ஹதோஸ்தந தி³வஸேந வஹ்நிமயேநோதே³தவ்யம்’ தத ஏகைகஸ்ய கர்ம்ம கீத்³ரு’ஸ²மேதஸ்ய பரீக்ஷா ப³ஹ்நிநா ப⁴விஷ்யதி|
14 Si l’ouvrage de quelqu’un qu’il aura édifié dessus demeure, il recevra une récompense;
யஸ்ய நிசயநரூபம்’ கர்ம்ம ஸ்தா²ஸ்நு ப⁴விஷ்யதி ஸ வேதநம்’ லப்ஸ்யதே|
15 si l’ouvrage de quelqu’un vient à être consumé, il en éprouvera une perte, mais lui-même il sera sauvé, toutefois comme à travers le feu.
யஸ்ய ச கர்ம்ம த⁴க்ஷ்யதே தஸ்ய க்ஷதி ர்ப⁴விஷ்யதி கிந்து வஹ்நே ர்நிர்க³தஜந இவ ஸ ஸ்வயம்’ பரித்ராணம்’ ப்ராப்ஸ்யதி|
16 Ne savez-vous pas que vous êtes le temple de Dieu et que l’Esprit de Dieu habite en vous?
யூயம் ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ யுஷ்மந்மத்⁴யே சேஸ்²வரஸ்யாத்மா நிவஸதீதி கிம்’ ந ஜாநீத²?
17 Si quelqu’un corrompt le temple de Dieu, Dieu le détruira, car le temple de Dieu est saint, et tels vous êtes.
ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ யேந விநாஸ்²யதே ஸோ(அ)பீஸ்²வரேண விநாஸ²யிஷ்யதே யத ஈஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ பவித்ரமேவ யூயம்’ து தந்மந்தி³ரம் ஆத்⁴வே|
18 Que personne ne s’abuse soi-même: si quelqu’un parmi vous a l’air d’être sage dans ce siècle, qu’il devienne fou, afin de devenir sage; (aiōn g165)
கோபி ஸ்வம்’ ந வஞ்சயதாம்’| யுஷ்மாகம்’ கஸ்²சந சேதி³ஹலோகஸ்ய ஜ்ஞாநேந ஜ்ஞாநவாநஹமிதி பு³த்⁴யதே தர்ஹி ஸ யத் ஜ்ஞாநீ ப⁴வேத் தத³ர்த²ம்’ மூடோ⁴ ப⁴வது| (aiōn g165)
19 car la sagesse de ce monde est folie devant Dieu; car il est écrit: « Celui qui prend les sages dans leurs ruses »,
யஸ்மாதி³ஹலோகஸ்ய ஜ்ஞாநம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத் மூட⁴த்வமேவ| ஏதஸ்மிந் லிகி²தமப்யாஸ்தே, தீக்ஷ்ணா யா ஜ்ஞாநிநாம்’ பு³த்³தி⁴ஸ்தயா தாந் த⁴ரதீஸ்²வர: |
20 et encore: « Le Seigneur connaît les raisonnements des sages, qu’ils sont vains ».
புநஸ்²ச| ஜ்ஞாநிநாம்’ கல்பநா வேத்தி பரமேஸோ² நிரர்த²கா: |
21 Que personne donc ne se glorifie dans les hommes, car toutes choses sont à vous,
அதஏவ கோ(அ)பி மநுஜைராத்மாநம்’ ந ஸ்²லாக⁴தாம்’ யத: ஸர்வ்வாணி யுஷ்மாகமேவ,
22 soit Paul, soit Apollos, soit Céphas, soit monde, soit vie, soit mort, soit choses présentes, soit choses à venir: toutes choses sont à vous,
பௌல வா ஆபல்லோ ர்வா கைபா² வா ஜக³த்³ வா ஜீவநம்’ வா மரணம்’ வா வர்த்தமாநம்’ வா ப⁴விஷ்யத்³வா ஸர்வ்வாண்யேவ யுஷ்மாகம்’,
23 et vous à Christ, et Christ à Dieu.
யூயஞ்ச க்²ரீஷ்டஸ்ய, க்²ரீஷ்டஸ்²சேஸ்²வரஸ்ய|
