Psaumes 104

1 Mon âme, bénis Yahweh! Yahweh, mon Dieu, tu es infiniment grand, Tu es revêtu de majesté et de splendeur!

Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

2 Il s’enveloppe de lumière comme d’un manteau, il déploie les cieux comme une tente.

Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

3 Dans les eaux du ciel il bâtit sa demeure, des nuées il fait son char, il s’avance sur les ailes du vent,

Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

4 Des vents il fait ses messagers, des flammes de feu ses serviteurs.

Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

5 Il a affermi la terre sur ses bases: elle est à jamais inébranlable.

Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

6 Tu l’avais enveloppée de l’abîme comme d’un vêtement; les eaux recouvraient les montagnes.

La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

7 Elles s’enfuirent devant ta menace; au bruit de ton tonnerre, elles reculèrent épouvantées.

De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

8 Les montagnes surgirent, les vallées se creusèrent, au lieu que tu leur avais assigné.

Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

9 Tu poses une limite que les eaux ne franchiront plus: elles ne reviendront plus couvrir la terre.

Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

10 Il envoie les sources dans les vallées; elles s’écoulent entre les montagnes.

Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

11 Elles abreuvent tous les animaux des champs, les onagres viennent y étancher leur soif.

Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

12 Les oiseaux du ciel habitent sur leurs bords, et font résonner leur voix dans le feuillage.

Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

13 De sa haute demeure il arrose les montagnes; la terre se rassasie du fruit de tes œuvres.

Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

14 Il fait croître l’herbe pour les troupeaux, et les plantes pour l’usage de l’homme; Il tire le pain du sein de la terre,

Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

15 et le vin qui réjouit le cœur de l’homme; il lui donne l’huile qui brille sur sa face, et le pain qui affermit son cœur.

Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

16 Les arbres de Yahweh sont pleins de sève, et les cèdres du Liban qu’il a plantés.

Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

17 C’est là que les oiseaux font leurs nids, et la cigogne qui habite dans les cyprès.

Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

18 Les montagnes élevées sont pour les chamois, les rochers sont l’abri des gerboises.

La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

19 Il a fait la lune pour marquer les temps, et le soleil qui connaît l’heure de son coucher.

Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

20 Il amène les ténèbres, et il est nuit; aussitôt se mettent en mouvement toutes les bêtes de la forêt.

Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

21 Les lionceaux rugissent après la proie, et demandent à Dieu leur nourriture.

La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

22 Le soleil se lève: ils se retirent, et se couchent dans leurs tanières.

Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

23 L’homme sort alors pour sa tâche, et pour son travail jusqu’au soir.

Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

24 Que tes œuvres sont nombreuses, Yahweh! Tu les as toutes faites avec sagesse; La terre est remplie de tes biens.

Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

25 Voici la mer, large et vaste: là fourmillent sans nombre des animaux petits et grands;

Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

26 là se promènent les navires, et le léviathan que tu as formé pour se jouer dans les flots.

Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

27 Tous attendent de toi que tu leur donnes la nourriture en son temps.

Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

28 Tu la leur donnes, et ils la recueillent; Tu ouvres ta main, et ils se rassasient de tes biens.

Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

29 Tu caches ta face: ils sont dans l’épouvante; tu leur retire le souffle: ils expirent, et retournent dans leur poussière.

Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

30 Tu envoies ton souffle: ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.

Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

31 Que la gloire de Yahweh subsiste à jamais! Que Yahweh se réjouisse de ses œuvres!

Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

32 Il regarde la terre et elle tremble; il touche les montagnes, et elles fument.

Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

33 Je veux chanter Yahweh tant que je vivrai, célébrer mon Dieu tant que j’existerai.

Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

34 Puisse mon cantique lui être agréable! Moi, je mets ma joie en Yahweh.

Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

35 Que les pécheurs disparaissent de la terre, et que les méchants ne soient plus! Mon âme, bénis Yahweh! Alleluia!

Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!