Job 9

1 Alors Job prit la parole et dit:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Je sais bien qu’il en est ainsi: comment l’homme serait-il juste vis-à-vis de Dieu?

آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

3 S’il voulait contester avec lui, sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.

اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

4 Dieu est sage en son cœur, et puissant en force: qui lui a résisté, et est demeuré en paix?

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

5 Il transporte les montagnes, sans qu’elles le sachent, il les renverse dans sa colère;

ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

6 il secoue la terre sur sa base, et ses colonnes sont ébranlées.

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

7 Il commande au soleil, et le soleil ne se lève pas; il met un sceau sur les étoiles.

اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

8 Seul, il étend les cieux, il marche sur les hauteurs de la mer.

او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

9 Il a créé la Grande Ourse, Orion, les Pléiades, et les régions du ciel austral.

و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

10 Il fait des merveilles qu’on ne peut sonder, des prodiges qu’on ne saurait compter.

او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

11 Voici qu’il passe près de moi, et je ne le vois pas; il s’éloigne, sans que je l’aperçoive.

از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

12 S’il ravit une proie, qui s’y opposera, qui lui dira: « Que fais-tu? »

هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

13 Dieu! Rien ne fléchit sa colère; devant lui s’inclinent les légions d’orgueil.

خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

14 Et moi je songerais à lui répondre, à choisir mes paroles pour discuter avec lui!

پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

15 Aurais-je pour moi la justice, je ne répondrais pas; j’implorerais la clémence de mon juge.

حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

16 Même s’il se rendait à mon appel, je ne croirais pas qu’il eût écouté ma voix:

حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

17 lui qui me brise comme dans un tourbillon, et multiplie mes blessures sans motif;

زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

18 qui ne me laisse point respirer, et me rassasie d’amertume.

نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

19 S’agit-il de force, voici qu’il est fort, s’agit-il de droit, il dit: « Qui m’assigne? »

چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

20 Serais-je irréprochable, ma bouche même me condamnerait; serais-je innocent, elle me déclarerait pervers.

اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

21 Innocent! Je le suis; je ne tiens pas à l’existence, et la vie m’est à charge.

هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

22 Il m’importe après tout; c’est pourquoi j’ai dit: « Il fait périr également le juste et l’impie. »

شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

23 Si du moins le fléau tuait d’un seul coup! Hélas! il se rit des épreuves de l’innocent!

وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

24 La terre est livrée aux mains du méchant, Dieu voile la face de ses juges: si ce n’est pas lui, qui est-ce donc?

جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

25 Mes jours sont plus rapides qu’un courrier, ils fuient sans avoir vu le bonheur;

زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

26 ils passent comme la barque de jonc, comme l’aigle qui fond sur sa proie.

سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

27 Si je dis: « Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, prendre un air joyeux, »

حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

28 je tremble pour toutes mes douleurs, je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.

باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

29 Je serai jugé coupable: pourquoi prendre une peine inutile?

پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

30 Quand je me laverais dans la neige, quand je purifierais mes mains avec le bor,

حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

31 tu me plongerais dans la fange, et mes vêtements m’auraient en horreur.

تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

32 Dieu n’est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, pour que nous comparaissions ensemble en justice.

خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

33 Il n’y a pas entre nous d’arbitre qui pose sa main sur nous deux.

ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

34 Qu’il retire sa verge de dessus moi, que ses terreurs cessent de m’épouvanter:

آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

35 alors je parlerai sans le craindre; autrement, je ne suis point à moi-même.

آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.