Job 9
1 Alors Job prit la parole et dit:
Job antwoordde, en sprak:
2 Je sais bien qu'il en est ainsi: comment l'homme serait-il juste vis-à-vis de Dieu?
Zeker, ik weet wel, dat het zo is; Maar hoe kan een mens tegenover God in zijn recht zijn?
3 S'il voulait contester avec lui, sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.
Wanneer hij Hem ter verantwoording wil roepen, Geeft Hij niet eens op de duizendmaal antwoord;
4 Dieu est sage en son cœur, et puissant en force: qui lui a résisté, et est demeuré en paix?
Wie heeft den Alwijze en den Almachtige Ooit ongedeerd getrotseerd?
5 Il transporte les montagnes, sans qu'elles le sachent, il les renverse dans sa colère;
Hem, die bergen verzet, en ze merken het niet, Ze onderstboven keert in zijn toorn;
6 il secoue la terre sur sa base, et ses colonnes sont ébranlées.
Die de aarde op haar plaats doet schudden, Haar zuilen trillen ervan;
7 Il commande au soleil, et le soleil ne se lève pas; il met un sceau sur les étoiles.
Die de zon bevel geeft, niet te stralen, En de sterren onder een zegel legt!
8 Seul, il étend les cieux, il marche sur les hauteurs de la mer.
Die de hemel uitspant, Hij alleen, En voortschrijdt over de golven der zee;
9 Il a créé la Grande Ourse, Orion, les Pléiades, et les régions du ciel austral.
Die Grote Beer en Orion schiep, Plejaden en het Zuiderkruis;
10 Il fait des merveilles qu'on ne peut sonder, des prodiges qu'on ne saurait compter.
Die grootse, ondoorgrondelijke dingen wrocht, En talloze wonderen!
11 Voici qu'il passe près de moi, et je ne le vois pas; il s'éloigne, sans que je l'aperçoive.
Zie, Hij gaat mij voorbij, en ik zie het niet, Hij glijdt langs mij heen, ik bemerk het niet;
12 S'il ravit une proie, qui s'y opposera, qui lui dira: « Que fais-tu? »
Rooft Hij: Wie zal Hem weerhouden? Wie Hem zeggen: Wat doet Gij?
13 Dieu! Rien ne fléchit sa colère; devant lui s'inclinent les légions d'orgueil.
God, die zijn gramschap niet weerhoudt: Zelfs Ráhabs helpers moesten zich onder Hem krommen!
14 Et moi je songerais à lui répondre, à choisir mes paroles pour discuter avec lui!
Hoe zou ik Hem dan ter verantwoording roepen, Mijn woorden tegenover Hem vinden?
15 Aurais-je pour moi la justice, je ne répondrais pas; j'implorerais la clémence de mon juge.
Ik, die geen antwoord krijg, al heb ik ook recht, Maar mijn Rechter om genade moet smeken;
16 Même s'il se rendait à mon appel, je ne croirais pas qu'il eût écouté ma voix:
En al gaf Hij mij antwoord, als ik riep, Dan geloof ik niet, dat Hij naar mij zou luisteren.
17 lui qui me brise comme dans un tourbillon, et multiplie mes blessures sans motif;
Hij, die mij vertrapt om een kleinigheid En mijn smarten vermeerdert om niet;
18 qui ne me laisse point respirer, et me rassasie d'amertume.
Hij, die mij niet op adem laat komen, Maar mij met bitter wee overstelpt.
19 S'agit-il de force, voici qu'il est fort, s'agit-il de droit, il dit: « Qui m'assigne? »
Gaat het om kracht: Hij is er, de Sterke! Gaat het om recht: Wie klaagt Hem aan?
20 Serais-je irréprochable, ma bouche même me condamnerait; serais-je innocent, elle me déclarerait pervers.
Al had ik ook recht, zijn mond veroordeelde mij; Al was ik onschuldig, Hij verklaarde mij schuldig!
21 Innocent! Je le suis; je ne tiens pas à l'existence, et la vie m'est à charge.
Ben ik onschuldig? Ik weet het zelf nu niet meer. Ik verfoei mijn bestaan: Het is mij allemaal één!
22 Il m'importe après tout; c'est pourquoi j'ai dit: « Il fait périr également le juste et l'impie. »
Maar daarom roep ik het uit: Onschuldigen en schuldigen slaat Hij neer!
23 Si du moins le fléau tuait d'un seul coup! Hélas! il se rit des épreuves de l'innocent!
Wanneer zijn gesel plotseling doodt, Lacht Hij met de vertwijfeling van de onschuldigen;
24 La terre est livrée aux mains du méchant, Dieu voile la face de ses juges: si ce n'est pas lui, qui est-ce donc?
Is het land aan bozen overgeleverd, Hij bindt nog een blinddoek op het gelaat van de rechters: Want zo Hij het niet doet, Wie doet het dan wel?
25 Mes jours sont plus rapides qu'un courrier, ils fuient sans avoir vu le bonheur;
Zo vliegen mijn dagen voorbij, Sneller nog dan een ijlbode; Zo vluchten ze weg, Zonder geluk te aanschouwen;
26 ils passent comme la barque de jonc, comme l'aigle qui fond sur sa proie.
Ze schieten heen als schepen van riet, Als een adelaar, die zich werpt op zijn prooi.
27 Si je dis: « Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, prendre un air joyeux, »
Denk ik, ik wil mijn jammer vergeten, Weer vrolijk schijnen en blij,
28 je tremble pour toutes mes douleurs, je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.
Dan ben ik weer bang voor al mijn smarten, Wetend, dat Gij mij niet voor onschuldig houdt.
29 Je serai jugé coupable: pourquoi prendre une peine inutile?
En wanneer ik dan toch schuldig moet zijn, Waarom doe ik mijn best, om niet?
30 Quand je me laverais dans la neige, quand je purifierais mes mains avec le bor,
Al was ik mij nog zo schoon met sneeuw, En reinig mijn handen met zeep,
31 tu me plongerais dans la fange, et mes vêtements m'auraient en horreur.
Toch ploft Gij mij neer in het vuil, Zodat mijn kleren van mij walgen.
32 Dieu n'est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, pour que nous comparaissions ensemble en justice.
Neen, Gij zijt geen mens, zoals ik, dien ik ter verantwoording roep, Zodat wij te zamen voor de rechtbank verschijnen!
33 Il n'y a pas entre nous d'arbitre qui pose sa main sur nous deux.
Ach, mocht er een scheidsrechter tussen ons zijn, Die zijn hand op ons beiden kon leggen;
34 Qu'il retire sa verge de dessus moi, que ses terreurs cessent de m'épouvanter:
Die Gods roede van mij weg zou nemen, Zodat de schrik voor Hem mij niet deerde:
35 alors je parlerai sans le craindre; autrement, je ne suis point à moi-même.
Dan zou ik spreken zonder Hem te vrezen; Maar nu er geen is, neem ik het op voor mijzelf!
