< Job 41 >

1 Tireras-tu Léviathan avec un hameçon, et lui serreras-tu la langue avec une corde?
“Ko za ka iya kama dodon ruwa da ƙugiyar kamar kifi ko kuma ka daure harshenta da igiya?
2 Lui passeras-tu un jonc dans les narines, et lui perceras-tu la mâchoire avec un anneau?
Za ka iya sa igiya a cikin hancinta ko kuma ka huda muƙamuƙanta da ƙugiya?
3 T’adressera-t-il d’ardentes prières, te dira-t-il de douces paroles?
Za tă ci gaba da roƙonka ka yi mata jinƙai? Ko za tă yi maka magana a hankali?
4 Fera-t-il une alliance avec toi, le prendras-tu toujours à ton service?
Za tă yi yarjejjeniya da kai don ka ɗauke ta tă zama baiwa gare ka dukan kwanakin ranta?
5 Joueras-tu avec lui comme avec un passereau, l’attacheras-tu pour amuser tes filles?
Za ka yi wasa da ita kamar yadda za ka yi da tsuntsu? Ko za ka daure ta da tsirkiya domin bayinka mata?
6 Les pêcheurs associés en font-ils le commerce, le partagent-ils entre les marchands?
’Yan kasuwa za su saye ta ko za su raba ta a tsakaninsu?
7 Cribleras-tu sa peau de dards, perceras-tu sa tête du harpon?
Ko za ka iya huda fatarta da kibiya ka kuma huda kansa da māsu?
8 Essaie de mettre la main sur lui: souviens-toi du combat, et tu n’y reviendras plus.
In ka ɗora hannunka sau ɗaya a kanta za ka tuna da yaƙin da ba za ka sāke yi ba!
9 Voici que le chasseur est trompé dans son attente; la vue du monstre suffit à le terrasser.
Duk ƙoƙarin kama ta banza ne; ganin ta kawai abin tsoro ne.
10 Nul n’est assez hardi pour provoquer Léviathan: qui donc oserait me résister en face?
Ba wanda ya isa yă tsokane ta. Wane ne kuma ya isa yă yi tsayayya da ni?
11 Qui m’a obligé, pour que j’aie à lui rendre? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.
Wane ne yake bi na bashi da dole in biya? Duk abin da yake ƙarƙashin sama nawa ne.
12 Je ne veux pas taire ses membres, sa force, l’harmonie de sa structure.
“Ba zan daina magana game da gaɓoɓinta ba ƙarfinta da kuma kyan kamanninta ba.
13 Qui jamais a soulevé le bord de sa cuirasse? Qui a franchi la double ligne de son râtelier?
Wa zai iya tuɓe mata mayafinta? Wa zai iya shiga tsakanin ɓawonta.
14 Qui a ouvert les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.
Wa zai iya buɗe ƙofofin bakinta? Haƙoranta ma abin tsoro ne?
15 Superbes sont les lignes de ses écailles, comme des sceaux étroitement serrés.
An rufe bayanta da jerin garkuwoyi aka manne su sosai.
16 Chacune touche sa voisine; un souffle ne passerait pas entre elles.
Suna kurkusa da juna yadda da ƙyar iska take iya wucewa tsakani.
17 Elles adhèrent l’une à l’autre, elles sont jointes et ne sauraient se séparer.
An haɗa su da juna sun mannu da juna kuma ba za a iya raba su ba.
18 Ses éternuements font jaillir la lumière, ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
Numfashinta yana fitar da wuta; idanunta kamar hasken zuwan safe.
19 Des flammes jaillissent de sa gueule, il s’en échappe des étincelles de feu.
Wuta tana fitowa daga bakinta; tartsatsin wuta suna fitowa,
20 Une fumée sort de ses narines, comme d’une chaudière ardente et bouillante.
Hayaƙi yana fitowa daga hancinta kamar daga tukunya mai tafasa a kan wutar itace.
21 Son souffle allume les charbons, de sa bouche s’élance la flamme.
Numfashinta yana sa garwashi yă kama wuta, harshen wuta yana fita daga bakinta.
22 Dans son cou réside la force, devant lui bondit l’épouvante.
Akwai ƙarfi a cikin wuyanta; razana tana wucewa a gabanta.
23 Les muscles de sa chair tiennent ensemble; fondus sur lui, inébranlables.
Namanta yana da kauri a manne da juna; naman yana da tauri ba ya matsawa.
24 Son cœur est dur comme la pierre, dur comme la meule inférieure.
Ƙirjinta yana da ƙarfi kamar dutse, da ƙarfi kamar dutsen niƙa.
25 Quand il se lève, les plus braves ont peur, l’épouvante les fait défaillir.
Sa’ad da ta tashi, manya suna tsorata; suna ja da baya.
26 Qu’on l’attaque avec l’épée, l’épée ne résiste pas, ni la lance, ni le javelot, ni la flèche.
Takobi ba ta iya yankanta, kibiya ko māshi ba sa iya huda ta.
27 Il tient le fer pour de la paille, l’airain comme un bois vermoulu.
Ƙarfe kamar kara ne a wurinta tagulla kuma kamar ruɓaɓɓen katako ne a wurinta.
28 La fille de l’arc ne le fait pas fuir, les pierres de la fronde sont pour lui un fétu;
Māsu ba su sa ta tă gudu; jifar majajjawa kamar na ciyawa ne gare ta.
29 la massue, un brin de chaume; il se rit du fracas des piques.
Kulki a gare ta kamar ciyawa ne, tana dariyar wucewar māshi.
30 Sous son ventre sont des tessons aigus: on dirait une herse qu’il étend sur le limon.
Cikinta yana rufe a ɓawo masu ƙarfi, tana kabtar ƙasa in tana tafiya.
31 Il fait bouillonner l’abîme comme une chaudière, il fait de la mer un vase de parfums.
Tana sa zurfin kogi yă tafasa kamar tukunya, ta kuma sa teku yă zama kamar tukunyar man shafawa.
32 Il laisse après lui un sillage de lumière, on dirait que l’abîme a des cheveux blancs.
A bayanta ya bar haske kamar zurfin ruwan da yana kumfa.
33 Il n’a pas son égal sur la terre, il a été créé pour ne rien craindre.
Ba wani abu kamar ta a duniya, halitta marar tsoro.
34 Il regarde en face tout ce qui est élevé, il est le roi des plus fiers animaux.
Tana rena duk masu girman kai. Ita take mulki kan duk masu girman kai.”

< Job 41 >