Job 39
1 Connais-tu le temps où les chèvres sauvages font leurs petits? As-tu observé les biches quand elles mettent bas?
Izali wiesz czas rodzenia kóz skalnych, a kiedy rodzą łanie, postrzegłżeś?
2 As-tu compté les mois de leur portée, et connais-tu l’époque de leur délivrance?
Możeszże zliczyć miesiące, jako długo płód noszą? a czas rodzenia ich wieszże?
3 Elles se mettent à genoux, déposent leurs petits, et sont quittes de leurs douleurs.
Jako się kurczą, płód swój wyciskają, a rozstępując się z boleścią go pozbywają;
4 Leurs faons se fortifient et grandissent dans les champs; ils s’en vont, et ne reviennent plus.
Jako moc biorą dzieci ich, i odchowywują się po zbożach, a odszedłszy nie wracają się do nich.
5 Qui a lâché l’onagre en liberté, qui a brisé les liens de l’âne sauvage,
Któż wypuścił osła dzikiego na wolność? a pęta osła dzikiego któż rozwiązał?
6 à qui j’ai donné le désert pour maison, pour demeure la plaine salée?
Któremu dał pustynię miasto domu jego, a miasto mieszkania jego miejsca słone.
7 Il méprise le tumulte des villes, il n’entend pas les cris d’un maître.
On się naśmiewa ze zgrai miejskiej, a na głos tego, co go goni, nic niedba.
8 Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, il y poursuit les moindres traces de verdure.
Patrzy po górach pastwy, a wszelkiej zielonej trawy szuka.
9 Le buffle voudra-t-il te servir, ou bien passera-t-il la nuit dans son étable?
Izalić będzie chciał jednorożec służyć, albo będzie nocował u jaśli twoich?
10 L’attacheras-tu avec une corde au sillon, ou bien hersera-t-il derrière toi dans les vallées?
Izali możesz zaprządz w powróz swój jednorożca do orania? izali powleka będzie brózdy za tobą?
11 Te fieras-tu à lui parce qu’il est très fort, lui laisseras-tu faire tes travaux?
Izali się spuścisz nań, przeto, że wielka moc jego? albo poruczyszli mu robotę twoję?
12 Compteras-tu sur lui pour rentrer ta moisson, pour recueillir le blé dans ton aire?
Powierzyszże mu się, żeby zwiózł nasienie twoje, a do gumna twojego zgromadził?
13 L’aile de l’autruche bat joyeusement; elle n’a ni l’aile pieuse ni le plumage de la cigogne.
Izaliś dał pawiowi piękne skrzydła, a pierze bocianowi i strusiowi?
14 Elle abandonne ses œufs à la terre, et les laisse chauffer sur le sable.
Który niesie na ziemi jajka swoje, a w prochu ogrzewa je.
15 Elle oublie que le pied peut les fouler, la bête des champs les écraser.
A nie pomni na to, że je noga zetrzeć, a zwierzę polne zdeptać może.
16 Elle est dure pour ses petits, comme s’ils n’étaient pas siens; que son travail soit vain, elle ne s’en inquiète pas.
Zatwardza się przeciwko dzieciom swoim, jakoby nie były jego, a żeby nie była próżna praca jego, nie obawia się.
17 Car Dieu lui a refusé la sagesse, et ne lui a pas départi l’intelligence.
Bo mu nie dał Bóg mądrości, i nie udzielił mu wyrozumienia.
18 Mais quand elle se bat les flancs et prend son essor, elle se rit du cheval et du cavalier.
Według czasu podnosi się ku górze, a naśmiewa się z konia i z jeźdźca jego.
19 Est-ce toi qui donnes au cheval la vigueur, qui revêts son cou d’une crinière flottante,
Izali możesz dać koniowi moc? izali rzaniem ozdobisz szyję jego?
20 qui le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.
Izali go ustraszysz jako szarańczę? i owszem chrapanie nozdrzy jego jest straszne.
21 Il creuse du pied la terre, il est fier de sa force, il s’élance au-devant du combat.
Kopie dół, a weseli się w mocy swej, i bieży przeciwko zbrojnym.
22 Il se rit de la peur; rien ne l’effraie; il ne recule pas devant l’épée.
Śmieje się z postrachu, a ani się lęka, ani nazad ustępuje przed ostrzem miecza.
23 Sur lui résonne le carquois, la lance étincelante et le javelot.
Choć na nim chrzęści sajdak, i błyszczy się oszczep, i drzewce.
24 Il frémit, il s’agite, il dévore le sol; il ne se contient plus quand la trompette sonne.
Z grzmotem i z gniewem kopie ziemię, a nie stoi spokojnie na głos trąby.
25 Au bruit de la trompette, il dit: « Allons! » De loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des guerriers.
Między trąbami poryza, a z daleka czuje bitwę, krzyk książąt, i wołanie.
26 Est-ce par ta sagesse que l’épervier prend son vol et déploie ses ailes vers le midi?
Izali według twego rozumu lata jastrząb, i rozciąga skrzydła swe ku południowi?
27 Est-ce à ton ordre que l’aigle s’élève, et fait son nid sur les hauteurs?
Izali na twoje rozkazanie wzbija się orzeł w górę, i składa na wysokich miejscach gniazdo swoje?
28 Il habite les rochers, il fixe sa demeure dans les dents de la pierre, sur les sommets.
Na opoce mieszka, i bawi się na ostrej skale, jako na zamku.
29 De là, il guette sa proie, son regard perce au loin.
Stamtąd upatruje sobie pokarm, a daleko oczy jego widzą.
30 Ses petits s’abreuvent de sang; partout où il y a des cadavres, on le trouve.
Dzieci też jego piją krew, a gdzie są pobici, tam on jest.
