Job 38

1 Alors Yahweh répondit à Job du sein de la tempête, et dit:

La Eternulo el ventego ekparolis al Ijob, kaj diris:

2 Quel est celui qui obscurcit ainsi le plan divin, par des discours sans intelligence?

Kiu estas tiu, kiu mallumigas la plej altan decidon Per vortoj sensencaj?

3 Ceins tes reins, comme un homme: je vais t’interroger, et tu m’instruiras.

Zonu kiel viro viajn lumbojn; Mi vin demandos, kaj vi sciigu al Mi.

4 Où étais-tu quand je posais les fondements de la terre? Dis-le, si tu as l’intelligence.

Kie vi estis, kiam Mi fondis la teron? Diru, se vi havas scion.

5 Qui en a fixé les dimensions? Le sais-tu? Qui a tendu sur elle le cordeau?

Kiu starigis ĝiajn mezurojn, se vi tion scias? Aŭ kiu etendis super ĝi rektoŝnuron?

6 Sur quoi ses bases reposent-elles, ou qui en a posé la pierre angulaire,

Sur kio estas enfortikigitaj ĝiaj bazoj, Aŭ kiu kuŝigis ĝian angulŝtonon,

7 quand les astres du matin chantaient en chœur, et que tous les fils de Dieu poussaient des cris d’allégresse?

Dum komuna glorkantado de la matenaj steloj Kaj ĝojkriado de ĉiuj filoj de Dio?

8 Qui a fermé la mer avec des portes, lorsqu’elle sortit impétueuse du sein maternel;

Kiu fermis la maron per pordoj, Kiam ĝi elpuŝiĝis kvazaŭ el la ventro de patrino;

9 quand je lui donnai les nuages pour vêtements, et pour langes d’épais brouillards;

Kiam Mi faris la nubon ĝia vesto Kaj mallumon ĝiaj vindaĵoj,

10 quand je lui imposai ma loi, que je lui mis des portes et des verrous,

Kaj starigis al ĝi limon Kaj faris riglilojn kaj pordojn,

11 et que je lui dis: « Tu viendras jusqu’ici, non au delà; ici s’arrêtera l’orgueil de tes flots »?

Kaj diris: Ĝis ĉi tie aliru, sed ne plu, Kaj ĉi tie rompiĝados viaj majestaj ondoj?

12 As-tu, depuis que tu existes, commandé au matin? As-tu indiqué sa place à l’aurore,

Ĉu vi en via vivo iam ordonis al la mateno, Montris al la matenruĝo ĝian lokon,

13 pour qu’elle saisisse les extrémités de la terre et qu’elle en secoue les méchants;

Ke ĝi kaptu la randojn de la tero, Kaj ke la malpiuloj deskuiĝu el ĝi;

14 pour que la terre prenne forme, comme l’argile sous le cachet, et qu’elle se montre parée comme d’un vêtement;

Ke ilia internaĵo renversiĝu kiel koto, Kaj ke ili tute konfuziĝu;

15 pour que les malfaiteurs soient privés de leur lumière, et que le bras levé pour le crime soit brisé?

Ke de la malpiuloj forpreniĝu ilia lumo, Kaj ilia malhumila brako estu rompita?

16 Es-tu descendu jusqu’aux sources de la mer, t’es-tu promené dans les profondeurs de l’abîme?

Ĉu vi venis ĝis la fontoj de la maro? Kaj ĉu vi iradis sur la fundo de la abismo?

17 Les portes de la mort se sont-elles ouvertes devant toi, as-tu vu les portes du sombre séjour?

Ĉu malfermiĝis antaŭ vi la pordego de la morto? Kaj ĉu vi vidis la pordegon de la mallumego?

18 As-tu embrassé l’étendue de la terre? Parle, si tu sais toutes ces choses.

Ĉu vi pririgardis la larĝon de la tero? Diru, ĉu vi scias ĉion ĉi tion?

19 Où est le chemin qui conduit au séjour de la lumière, et où se trouve la demeure des ténèbres?

Kie estas la vojo al la loĝejo de la lumo, Kaj kie estas la loko de la mallumo,

20 Tu pourrais les saisir en leur domaine, tu connais les sentiers de leur séjour!…

Ke vi konduku ĝin al ĝia limo, Kaj ke vi rimarku la vojetojn al ĝia domo?

21 Tu le sais sans doute, puisque tu étais né avant elles; le nombre de tes jours est si grand!…

Ĉu vi sciis, kiam vi naskiĝos Kaj kiel granda estos la nombro de viaj tagoj?

22 Es-tu entré dans les trésors de la neige? As-tu vu les réservoirs de la grêle,

Ĉu vi venis al la devenejo de la neĝo, Kaj ĉu vi vidis la devenejon de la hajlo,

23 que je tiens prêts pour le temps de la détresse, pour les jours de la guerre et du combat?

Kiujn Mi konservas por la tempo de suferado, Por la tago de batalo kaj milito?

24 Par quelle voie la lumière se divise-t-elle, et le vent d’orient se répand-il sur la terre?

Kie estas la vojo, laŭ kiu dividiĝas la lumo, Diskuras la orienta vento super la teron?

25 Qui a ouvert des canaux aux ondées, et tracé une route aux feux du tonnerre,

Kiu destinis direkton por la fluo Kaj vojon por la tondra fulmo,

26 afin que la pluie tombe sur une terre inhabitée, sur le désert où il n’y a point d’hommes;

Por doni pluvon sur teron, kie neniu troviĝas, Sur dezerton senhoman,

27 pour qu’elle arrose la plaine vaste et vide, et y fasse germer l’herbe verte!

Por nutri dezerton kaj stepon Kaj kreskigi verdan herbon?

28 La pluie a-t-elle un père? Qui engendre les gouttes de la rosée?

Ĉu la pluvo havas patron? Aŭ kiu naskigis la gutojn de roso?

29 De quel sein sort la glace? Et le givre du ciel, qui l’enfante,

El kies ventro eliris la glacio? Kaj kiu naskis la prujnon sub la ĉielo?

30 pour que les eaux durcissent comme la pierre, et que la surface de l’abîme se solidifie?

Simile al ŝtono malmoliĝas la akvo, Kaj la supraĵo de la abismo kunfirmiĝas.

31 Est-ce toi qui serres les liens des Pléiades, ou pourrais-tu relâcher les chaînes d’Orion?

Ĉu vi povas ligi la ligilon de la Plejadoj? Aŭ ĉu vi povas malligi la ligon de Oriono?

32 Est-ce toi qui fais lever les constellations en leur temps, qui conduis l’Ourse avec ses petits?

Ĉu vi povas elirigi iliatempe la planedojn, Kaj konduki la Ursinon kun ĝiaj infanoj?

33 Connais-tu les lois du ciel, règles-tu ses influences sur la terre?

Ĉu vi konas la leĝojn de la ĉielo? Aŭ ĉu vi povas aranĝi ĝian regadon super la tero?

34 Élèves-tu ta voix jusque dans les nues, pour que des torrents d’eau tombent sur toi?

Ĉu vi povas levi al la nubo vian voĉon, Ke abundo da akvo vin kovru?

35 Est-ce toi qui lâches les éclairs pour qu’ils partent, et te disent-ils: « Nous voici! »

Ĉu vi povas sendi fulmojn, Ke ili iru kaj diru al vi: Jen ni estas?

36 Qui a mis la sagesse dans les nuées, ou qui a donné l’intelligence aux météores?

Kiu metis en la internon la saĝon? Kaj kiu donis al la koro la prudenton?

37 Qui peut exactement compter les nuées, incliner les urnes du ciel,

Kiu estas tiel saĝa, ke li povu kalkuli la nubojn? Kaj kiu elverŝas la felsakojn de la ĉielo,

38 pour que la poussière se forme en masse solide et que les glèbes adhèrent ensemble?

Kiam la polvo kunfandiĝas Kaj la terbuloj kungluiĝas?

39 Est-ce toi qui chasses pour la lionne sa proie, qui rassasies la faim des lionceaux,

Ĉu vi ĉasas kaptaĵon por la leonino, Kaj satigas la leonidojn,

40 quand ils sont couchés dans leur tanière, qu’ils se tiennent en embuscade dans le taillis?

Kiam ili kuŝas en la nestegoj, Sidas embuske en la laŭbo?

41 Qui prépare au corbeau sa pâture, quand ses petits crient vers Dieu, qu’ils errent çà et là, sans nourriture?

Kiu pretigas al la korvo ĝian manĝaĵon, Kiam ĝiaj idoj krias al Dio, Vagflugas, ne havante, kion manĝi?