Job 37
1 A ce spectacle, mon cœur est tout tremblant, il bondit hors de sa place.
Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 Ecoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!
Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
3 Il lui donne libre carrière sous l'immensité des cieux, et son éclair brille jusqu'aux extrémités de la terre.
Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 Puis éclate un rugissement, il tonne de sa voix majestueuse; il ne retient plus les éclairs, quand on entend sa voix;
Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
5 Dieu tonne de sa voix, d'une manière merveilleuse. Il fait de grandes choses que nous ne comprenons pas.
Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 Il dit à la neige: « Tombe sur la terre; » il commande aux ondées et aux pluies torrentielles.
Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 Il met un sceau sur la main de tous les hommes, afin que tout mortel reconnaisse son Créateur.
Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
8 Alors l'animal sauvage rentre dans son repaire, et demeure dans sa tanière.
La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
9 L'ouragan sort de ses retraites cachées, l'aquilon amène les frimas.
El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 Au souffle de Dieu se forme la glace, et la masse des eaux est emprisonnée.
De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
11 Il charge de vapeurs les nuages, il disperse ses nuées lumineuses.
La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
12 On les voit, selon ses décrets, errer en tous sens, pour exécuter tout ce qu'il leur commande, sur la face de la terre habitée.
Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 C'est tantôt pour le châtiment de sa terre, et tantôt en signe de faveur qu'il les envoie.
Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
14 Job, sois attentif à ces choses; arrête-toi, et considère les merveilles de Dieu.
Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 Sais-tu comment il les opère, et fait briller l'éclair dans la nue?
Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 Comprends-tu le balancement des nuages, les merveilles de celui dont la science est parfaite,
Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 toi dont les vêtements sont chauds, quand la terre se repose au souffle du midi?
Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
18 Peux-tu, comme lui, étendre les nuées, et les rendre solides comme un miroir d'airain?
Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Fais-nous connaître ce que nous devons lui dire: nous ne saurions lui parler, ignorants que nous sommes.
Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 Ah! qu'on ne lui rapporte pas mes discours! Un homme a-t-il jamais dit qu'il désirait sa perte?
Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 On ne peut voir maintenant la lumière du soleil, qui luit derrière les nuages; qu'un vent passe, il les dissipe.
Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
22 L'or vient du septentrion; mais Dieu, que sa majesté est redoutable!
De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
23 Le Tout-Puissant, nous ne pouvons l'atteindre: il est grand en force, et en droit, et en justice, il ne répond à personne!
La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 Que les hommes donc le révèrent! Il ne regarde pas ceux qui se croient sages.
Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
