Job 36
1 Éliu reprit encore une fois et dit:
Elihu mówił jeszcze:
2 Attends un peu, et je t’instruirai, car j’ai des paroles encore pour la cause de Dieu;
Poczekaj trochę, a pouczę cię, bo jeszcze przemówię za Boga.
3 je prendrai mes raisons de haut, et je montrerai la justice de mon Créateur.
Z daleka przyniosę swą wiedzę i uznam sprawiedliwość mego Stwórcy.
4 Sois-en sûr, mes discours sont exempts de mensonge; devant toi est un homme sincère en ses jugements.
Bo naprawdę moje słowa nie [są] kłamstwem, a [człowiek] z doskonałą wiedzą [stoi] przed tobą.
5 Voici que Dieu est puissant, mais il ne dédaigne personne; il est puissant par la force de son intelligence.
Oto Bóg [jest] potężny, a nie gardzi [nikim]. On jest potężny w sile serca.
6 Il ne laisse pas vivre le méchant, et il fait justice aux malheureux.
Nie pozostawia niegodziwych przy życiu, a ubogim przyznaje prawa.
7 Il ne détourne pas ses yeux des justes; il les fait asseoir sur le trône avec les rois, il les établit pour toujours, et ils sont exaltés.
Nie odwraca swoich oczu od sprawiedliwego, ale sadza ich na wieki z królami na tronie – i są wywyższeni.
8 Viennent-ils à tomber dans les fers, sont-ils pris dans les liens du malheur,
A jeśli są związani okowami albo spętani powrozami utrapienia;
9 il leur dénonce leurs œuvres, leurs fautes causées par l’orgueil.
Wtedy oznajmia im ich czyny i przestępstwa – to, że się wzmogły.
10 Il ouvre leur oreille à la réprimande, il les exhorte à se détourner du mal.
Otwiera im ucho, aby [przyjęli] karę, i każe im odwrócić się od nieprawości.
11 S’ils écoutent et se soumettent, ils achèvent leurs jours dans le bonheur, et leurs années dans les délices.
Jeśli będą posłuszni i będą [mu] służyć, dopełnią swoich dni w dobrobycie, a swoich lat w rozkoszach.
12 Mais s’ils n’écoutent pas, ils périssent par le glaive, ils meurent dans leur aveuglement.
Ale jeśli nie usłuchają, zginą od miecza, umrą bez poznania.
13 Les cœurs impies se livrent à la colère, ils ne crient pas vers Dieu quand il les met dans les chaînes.
Lecz [ludzie] obłudnego serca gromadzą gniew, nie wołają, kiedy ich wiąże.
14 Aussi meurent-ils dans leur jeunesse, et leur vie se flétrit comme celle des infâmes.
Umierają w młodości, swoje życie spędzają wśród rozpustników.
15 Mais Dieu sauve le malheureux dans sa misère, il l’instruit par la souffrance.
Wyrywa ubogiego z utrapienia i otwiera ich uszy w ucisku.
16 Toi aussi, il te retirera de la détresse, pour te mettre au large, en pleine liberté, et ta table sera dressée et chargée de mets succulents.
Również ciebie wyrwałby z ciasnego miejsca na [miejsce] przestronne, gdzie nie ma ucisku, a [zastawiłby] twój stół pełnią tłuszczu.
17 Mais si tu combles la mesure de l’impie, tu en porteras la sentence et la peine.
Ale ty zasłużyłeś na sąd niegodziwego, [dlatego] prawo i sąd będą cię trzymać.
18 Crains que Dieu irrité ne t’inflige un châtiment, et que tes riches offrandes ne t’égarent.
Gniew [wisi], więc uważaj, by nie poraził cię karą, gdyż nie wybawił cię żaden okup.
19 Tes cris te tireront-ils de la détresse, et même toutes les ressources de la force?
Czy będzie zważał na twoje bogactwa? [Nie], ani [na] złoto, ani [na] jakiekolwiek siły [lub] potęgi.
20 Ne soupire pas après la nuit, durant laquelle les peuples sont anéantis sur place.
Nie tęsknij za nocą, kiedy ludzie są porwani ze swojego miejsca.
21 Prends garde de te tourner vers l’iniquité, car tu la préfères à l’affliction.
Strzeż się, abyś nie zważał na nieprawość; gdyż wybrałeś to sobie zamiast utrapienia.
22 Vois: Dieu est sublime dans sa puissance! Quel maître est semblable à lui?
Oto Bóg jest najwyższy w swojej potędze, któż może tak nauczyć jak on?
23 Qui lui trace la voie qu’il doit suivre? Qui peut lui dire: « Tu as mal fait? »
Kto mu wytyczył jego drogę? Albo kto mu powie: Popełniłeś nieprawość?
24 Songe plutôt à glorifier ses œuvres, que les hommes célèbrent dans leurs chants.
Pamiętaj, abyś wysławiał jego dzieło, któremu przypatrują się ludzie.
25 Tout homme les admire, le mortel les contemple de loin.
Wszyscy ludzie je widzą, człowiek przypatruje się nim z daleka.
26 Dieu est grand au-dessus de toute science, le nombre de ses années est impénétrable.
Oto Bóg [jest] wielki, a poznać [go] nie możemy, a liczba jego lat jest niezbadana.
27 Il attire les gouttes d’eau, qui se répandent en pluie sous leur poids.
On wyciąga bowiem krople wód, które padają z pary [jako] deszcz;
28 Les nuées la laissent couler, et tomber sur la masse des hommes.
Który spuszczają chmury i [który] obficie spływa na ludzi.
29 Qui comprendra l’expansion des nuages, et le fracas de la tente du Très-Haut?
(A kto zrozumie rozmieszczenie chmur i grzmot jego namiotu?
30 Tantôt il étend autour de lui sa lumière, tantôt il se cache comme au fond de la mer.
Oto rozciąga nad nim swoją światłość i okrywa głębiny morskie.
31 C’est ainsi qu’il exerce sa justice sur les peuples, et qu’il donne la nourriture avec abondance.
Przez te rzeczy bowiem sądzi narody i daje pokarm w obfitości.
32 Il prend la lumière dans ses mains, et lui marque le but à atteindre.
Chmurami okrywa światłość i rozkazuje [jej ukrywać] się za wyznaczoną [chmurą]).
33 Son tonnerre l’annonce, l’effroi des troupeaux annonce son approche.
Grzmot daje o nim znać, a także bydło – o parze unoszącej się w górę.
