Job 32

1 Ces trois hommes cessèrent de répondre à Job, parce qu’il persistait à se regarder comme juste.

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

2 Alors s’alluma la colère d’Éliu, fils de Barachel le Bouzite, de la famille de Ram. Sa colère s’alluma contre Job, parce qu’il se prétendait plus juste que Dieu.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

3 Elle s’alluma aussi contre ses trois amis, parce qu’ils n’avaient pas trouvé de bonnes réponse à lui faire et que néanmoins ils condamnaient Job.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

4 Comme ils étaient plus âgés que lui, Eliu avait attendu pour parler à Job.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

5 Mais voyant qu’il n’y avait plus de réponse dans la bouche de ces trois hommes, il s’enflamma de colère.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

6 Alors Éliu, fils de Barachel le Bouzite, prit la parole et dit: Je suis jeune et vous êtes des vieillards; c’est pourquoi j’étais effrayé et je redoutais de vous faire connaître mon sentiment.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

7 Je me disais: « Les jours parleront, les nombreuses années révéleront la sagesse. »

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

8 Mais c’est l’esprit mis dans l’homme, le souffle du Tout-Puissant qui lui donne l’intelligence.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

9 Ce n’est pas l’âge qui donne la sagesse, ce n’est pas la vieillesse qui discerne la justice.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

10 Voilà pourquoi je dis: « Écoutez-moi; je vais, moi aussi, exposer ma pensée. »

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

11 J’ai attendu tant que vous parliez, j’ai prêté l’oreille à vos raisonnements, jusqu’à la fin de vos débats.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

12 Je vous ai suivis attentivement, et nul n’a convaincu Job, nul d’entre vous n’a réfuté ses paroles.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

13 Ne dites pas: « Nous avons trouvé la sagesse; c’est Dieu qui le frappe, et non pas l’homme. »

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

14 Il n’a pas dirigé contre moi ses discours, mais ce n’est pas avec vos paroles que je lui répondrai.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

15 Les voilà interdits; ils ne répondent rien; la parole leur fait défaut.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

16 J’ai attendu qu’ils eussent fini de parler, qu’ils restassent muets et sans réponse.

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

17 C’est à mon tour de parler à présent; je veux dire aussi ce que je pense.

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

18 Car je suis plein de discours, l’esprit qui est en moi m’oppresse.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

19 Mon cœur est comme un vin renfermé, comme une outre remplie de vin nouveau qui va éclater.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

20 Que je parle donc, afin de respirer à l’aise, que mes lèvres s’ouvrent pour répondre!

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

21 Je ne veux faire acception de personne, je ne flatterai qui que ce soit.

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

22 Car je ne sais pas flatter; autrement mon Créateur m’enlèverait sur-le-champ.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.