Job 29
1 Job reprit encore son discours et dit:
Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
2 Oh! Qui me rendra les mois d'autrefois, les jours où Dieu veillait à ma garde;
«Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
3 quand sa lampe brillait sur ma tête, et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!
У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
4 Tel que j'étais aux jours de mon âge mûr, quand Dieu me visitait familièrement dans ma tente,
Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
5 quand le Tout-Puissant était encore avec moi, et que mes fils m'entouraient;
Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
6 quand je lavais mes pieds dans le lait, et que le rocher me versait des flots d'huile!
Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
7 Lorsque je sortais pour me rendre à la porte de la ville, et que j'établissais mon siège sur la place publique,
Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
8 en me voyant, les jeunes gens se cachaient, les vieillards se levaient et se tenaient debout.
Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
9 Les princes retenaient leurs paroles, et mettaient leur main sur la bouche.
Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
10 La voix des chefs restait muette, leur langue s'attachait à leur palais.
Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
11 L'oreille qui m'entendait me proclamait heureux, l'œil qui me voyait me rendait témoignage.
Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
12 Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, et l'orphelin dénué de tout appui.
Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
13 La bénédiction de celui qui allait périr venait sur moi, je remplissais de joie le cœur de la veuve.
Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
14 Je me revêtais de la justice comme d'un vêtement, mon équité était mon manteau et mon turban.
Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
15 J'étais l'œil de l'aveugle, et le pied du boiteux.
Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
16 J'étais le père des pauvres, j'examinais avec soin la cause de l'inconnu.
Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
17 Je brisais la mâchoire de l'injuste, et j'arrachais sa proie d'entre les dents.
Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
18 Je disais: « Je mourrai dans mon nid, j'aurai des jours nombreux comme le sable.
Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
19 Mes racines s'étendent vers les eaux, la rosée passe la nuit dans mon feuillage.
Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
20 Ma gloire reverdira sans cesse, et mon arc reprendra sa vigueur dans ma main. »
Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
21 On m'écoutait et l'on attendait, on recueillait en silence mon avis.
Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
22 Après que j'avais parlé, personne n'ajoutait rien; ma parole coulait sur eux comme la rosée.
Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
23 Ils m'attendaient comme on attend la pluie; ils ouvraient la bouche comme aux ondées du printemps.
Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
24 Si je leur souriais, ils ne pouvaient le croire; ils recueillaient avidement ce signe de faveur.
Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
25 Quand j'allais vers eux, j'avais la première place, je siégeais comme un roi entouré de sa troupe, comme un consolateur au milieu des affligés.
Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
