Job 29

1 Job reprit encore son discours et dit:

ئەیوب سەرلەنوێ دەستی بە قسە کردەوە و گوتی:

2 Oh! Qui me rendra les mois d'autrefois, les jours où Dieu veillait à ma garde;

«خۆزگەم بە مانگەکانی ڕابردوو، بەو ڕۆژانەی کە خودا منی پاراست،

3 quand sa lampe brillait sur ma tête, et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!

کاتێک چراکەی خۆی لە سەرم هەڵکرد و بە ڕووناکی ئەو بەناو تاریکیدا دەڕۆیشتم!

4 Tel que j'étais aux jours de mon âge mûr, quand Dieu me visitait familièrement dans ma tente,

خۆزگە بەو ڕۆژانەی کە لە هەڕەتی هێز و توانادا بووم، هاوڕێیەتییە گیانی بەگیانییەکەم لەگەڵ خودا چادرەکەی منی بەرەکەتدار کردبوو،

5 quand le Tout-Puissant était encore avec moi, et que mes fils m'entouraient;

خودای هەرە بەتوانا هێشتا لەگەڵم بوو و منداڵەکانیشم لە چواردەورم بوون،

6 quand je lavais mes pieds dans le lait, et que le rocher me versait des flots d'huile!

کاتێک پێیەکانم بە شیر دەشوشت، تاشەبەردیش جۆگەکانی زەیتی بۆ هەڵدەقوڵاندم.

7 Lorsque je sortais pour me rendre à la porte de la ville, et que j'établissais mon siège sur la place publique,

«کاتێک بۆ لای دەروازەی شارەکە دەچووم و لە گۆڕەپانەکەدا دیوەخانی خۆم ئامادە دەکرد،

8 en me voyant, les jeunes gens se cachaient, les vieillards se levaient et se tenaient debout.

گەنجەکان کە منیان دەبینی خۆیان دەشاردەوە، پیرانیش لەبەرم هەڵدەستان و ڕادەوەستان؛

9 Les princes retenaient leurs paroles, et mettaient leur main sur la bouche.

پیاوە گەورەکان نەیاندەویست قسە بکەن، دەستیان دەخستە سەر دەمی خۆیان؛

10 La voix des chefs restait muette, leur langue s'attachait à leur palais.

پیاوماقوڵان دەنگیان لێ دەبڕا و زمانیان بە مەڵاشوویانەوە دەنووسا.

11 L'oreille qui m'entendait me proclamait heureux, l'œil qui me voyait me rendait témoignage.

ئەوەی گوێی لێم دەبوو ستایشی دەکردم، ئەو چاوەی کە دەیبینی شایەتی بۆ دەدام،

12 Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, et l'orphelin dénué de tout appui.

چونکە ئەو هەژارانەی کە هاواریان بۆ دەهێنام و ئەو هەتیوانەی کە بێکەس بوون ڕزگارم دەکردن.

13 La bénédiction de celui qui allait périr venait sur moi, je remplissais de joie le cœur de la veuve.

ئەوانەی لە سەرەمەرگدا بوون بەرەکەتیان دەدامێ و دڵی بێوەژنم دەهێنایە قریوە.

14 Je me revêtais de la justice comme d'un vêtement, mon équité était mon manteau et mon turban.

ڕاستودروستیم لەبەر دەکرد و دەمپۆشی؛ دادپەروەری کەوا و مێزەرەکەم بوو.

15 J'étais l'œil de l'aveugle, et le pied du boiteux.

دەبووم بە چاو بۆ نابینایان و بە قاچ بۆ شەلان.

16 J'étais le père des pauvres, j'examinais avec soin la cause de l'inconnu.

من بۆ نەداران باوکێک دەبووم و بەرگریم لە کەسێک دەکرد کە پێی ئاشنا نەبووم.

17 Je brisais la mâchoire de l'injuste, et j'arrachais sa proie d'entre les dents.

کەڵبەی ستەمکارم وردوخاش دەکرد و لەنێو ددانەکانی نێچیرم دەڕفاند.

18 Je disais: « Je mourrai dans mon nid, j'aurai des jours nombreux comme le sable.

«جا گوتم:”لەناو لانەکەی خۆم ڕۆح بەدەستەوە دەدەم و وەک لم ڕۆژگارم زۆر دەبێت.

19 Mes racines s'étendent vers les eaux, la rosée passe la nuit dans mon feuillage.

ڕەگم بەرەو ئاوەکان درێژ دەبێتەوە، بە درێژایی شەو شەونم بەسەر چڵەکانمەوە دەبێت.

20 Ma gloire reverdira sans cesse, et mon arc reprendra sa vigueur dans ma main. »

شکۆمەندیم بە هەمیشەیی لەگەڵم دەبێت، کەوانەکەم لە دەستم نوێ دەبێتەوە.“

21 On m'écoutait et l'on attendait, on recueillait en silence mon avis.

«گوێیان لە من دەگرت و چاوەڕێیان دەکرد لە کاتی ڕاوێژکردنم گوێیان بۆم شل دەکرد.

22 Après que j'avais parlé, personne n'ajoutait rien; ma parole coulait sur eux comme la rosée.

لەدوای قسەکانم هیچیان لە دەم نەدەهاتە دەرەوە؛ قسەکانم دڵۆپەی بەسەریاندا کرد.

23 Ils m'attendaient comme on attend la pluie; ils ouvraient la bouche comme aux ondées du printemps.

چاوەڕێیان دەکردم وەک چاوەڕێی نمە باران بکەن و دەمیان دەکردەوە وەک بۆ بارانی بەهار.

24 Si je leur souriais, ils ne pouvaient le croire; ils recueillaient avidement ce signe de faveur.

کاتێک لەگەڵیان ڕووخۆش دەبووم، باوەڕیان نەدەکرد؛ کاتێک ڕەزامەندیم پیشان دەدا، چاوەڕێی ئەوەیان نەدەکرد.

25 Quand j'allais vers eux, j'avais la première place, je siégeais comme un roi entouré de sa troupe, comme un consolateur au milieu des affligés.

ڕێگام بۆیان هەڵدەبژارد و وەک سەرۆک دادەنیشتم؛ وەک پاشایەک لەناو سوپا نیشتەجێ دەبووم، وەک ئەوەی دڵنەوایی شیوەنگێڕان دەداتەوە.