Job 20

1 Alors Sophar de Naama prit la parole et dit:

Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

2 C’est pourquoi mes pensées me suggèrent une réponse, et, à cause de mon agitation, j’ai hâte de la donner.

Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

3 J’ai entendu des reproches qui m’outragent; dans mon intelligence, mon esprit trouvera la réplique.

Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

4 Sais-tu bien que, de tout temps, depuis que l’homme a été placé sur la terre,

Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

5 le triomphe des méchants a été court, et la joie de l’impie d’un moment?

Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

6 Quand il porterait son orgueil jusqu’au ciel, et que sa tête toucherait aux nues,

Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

7 comme son ordure, il périt pour toujours; ceux qui le voyaient disent: « Où est-il? »

Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

8 Il s’envole comme un songe, et on ne le trouve plus; il s’efface comme une vision de la nuit.

Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

9 L’œil qui le voyait ne le découvre plus; sa demeure ne l’apercevra plus.

Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

10 Ses enfants imploreront les pauvres, de ses propres mains il restituera ses rapines.

Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

11 Ses os étaient pleins de ses iniquités cachées; elles dormiront avec lui dans la poussière.

Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

12 Parce que le mal a été doux à sa bouche, qu’il l’a caché sous sa langue,

Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

13 qu’il l’a savouré sans l’abandonner, et l’a retenu au milieu de son palais:

Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

14 sa nourriture tournera en poison dans ses entrailles, elle deviendra dans son sein le venin de l’aspic.

Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

15 Il a englouti des richesses, il les vomira; Dieu les retirera de son ventre.

Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

16 Il a sucé le venin de l’aspic, la langue de la vipère le tuera.

Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

17 Il ne verra jamais couler les fleuves, les torrents de miel et de lait.

Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

18 Il rendra ce qu’il a gagné et ne s’en gorgera pas, dans la mesure de ses profits, et il n’en jouira pas.

Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

19 Car il a opprimé et délaissé les pauvres, il a saccagé leur maison, et ne l’a point rétablie:

Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

20 son avidité n’a pu être rassasiée, il n’emportera pas ce qu’il a de plus cher.

Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

21 Rien n’échappait à sa voracité; aussi son bonheur ne subsistera pas.

Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

22 Au sein de l’abondance, il tombe dans la disette; tous les coups du malheur viennent sur lui.

Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

23 Voici pour lui remplir le ventre: Dieu enverra sur lui le feu de sa colère, elle pleuvra sur lui jusqu’ en ses entrailles.

Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

24 S’il échappe aux armes de fer, l’arc d’airain le transperce.

Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

25 Il arrache le trait, il sort de son corps, l’acier sort étincelant de son foie; les terreurs de la mort tombent sur lui.

Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

26 Une nuit profonde engloutit ses trésors; un feu que l’homme n’a pas allumé le dévore, et consume tout ce qui restait dans sa tente.

Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

27 Les cieux révéleront son iniquité, et la terre s’élèvera contre lui.

La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

28 L’abondance de sa maison sera dispersée, elle disparaîtra au jour de la colère.

Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

29 Telle est la part que Dieu réserve au méchant, et l’héritage que lui destine Dieu.

Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.