Job 12
1 Alors Job prit la parole et dit:
Potem Hiob odpowiedział:
2 Vraiment vous êtes aussi sages que tout un peuple, et avec vous mourra la sagesse!
Doprawdy jesteście ludem i wraz z wami zginie mądrość.
3 Moi aussi, j’ai de l’intelligence comme vous, je ne vous le cède en rien, et qui ne sait les choses que vous dites?
Ale ja również mam rozum, jak [i] wy, i nie jestem od was gorszy. Kto nie zna tych rzeczy?
4 Je suis la risée de mes amis, moi qui invoquais Dieu et à qui Dieu répondait; leur risée, moi le juste, l’innocent!…
Jestem pośmiewiskiem dla swojego przyjaciela; ja, który wołam do Boga, a on odpowiada; sprawiedliwy [i] doskonały [jest] pośmiewiskiem.
5 Honte au malheur! C’est la devise des heureux; le mépris attend celui dont le pied chancelle.
Ten, który jest bliski upadku, to pochodnia wzgardzona w umyśle [tego], który żyje w pokoju.
6 La paix cependant règne sous la tente des brigands, la sécurité pour ceux qui provoquent Dieu, et qui n’ont d’autre dieu que leur bras.
Namioty łupieżców są spokojne i bezpieczni są ci, którzy drażnią Boga, a którym Bóg [obficie] daje w ręce.
7 Mais, de grâce, interroge les bêtes, et elles t’instruiront, es oiseaux du ciel, et ils te l’apprendront;
Ale zapytaj zwierząt, a one cię pouczą, i ptaków nieba, a powiedzą tobie.
8 ou bien parle à la terre, et elle t’enseignera; les poissons même de la mer te le raconteront.
Albo rozmawiaj z ziemią, a ona cię nauczy, i opowiedzą ci ryby morskie.
9 Qui ne sait, parmi tous ces êtres, que la main de Yahweh a fait ces choses,
Któż spośród nich wszystkich nie wie, że ręka PANA to wykonała?
10 qu’il tient dans sa main l’âme de tout ce qui vit, et le souffle de tous les humains?
W jego ręku jest dusza wszelkiej istoty żywej i duch wszelkiego człowieka.
11 L’oreille ne discerne-t-elle pas les paroles, comme le palais savoure les aliments?
Czy ucho nie bada mowy, a podniebienie nie smakuje pokarmu?
12 Aux cheveux blancs appartient la sagesse, la prudence est le fruit des longs jours.
U starców jest mądrość, a w długości dni roztropność.
13 En Dieu résident la sagesse et la puissance, à lui le conseil et l’intelligence.
[Ale] u niego jest mądrość i siła, u niego rada i roztropność.
14 Voici qu’il renverse et l’on ne rebâtit pas; il ferme la porte sur l’homme, et on ne lui ouvre pas.
Oto on burzy, [a] nikt nie może odbudować, zamyka człowieka, a nikt nie może otworzyć.
15 Voici qu’il arrête les eaux, elles tarissent; il les lâche, elles bouleversent la terre.
Oto gdy zatrzyma wody, wysychają, gdy je wypuści, wywracają ziemię.
16 À lui la force et la prudence, à lui celui qui est égaré et celui qui égare.
U niego jest moc i mądrość. Do niego należy zwiedziony i zwodziciel.
17 Il emmène captifs les conseillers des peuples, et il ôte le sens aux juges.
Pozbawia radców [mądrości] i sędziów czyni głupcami.
18 Il délie la ceinture des rois, et ceint leurs reins d’une corde.
Rozwiązuje więzy królów i przepasuje ich biodra pasem.
19 Il traîne les prêtres en captivité, et renverse les puissants.
Odprowadza złupionych książąt i wywraca mocarzy.
20 Il ôte la parole aux hommes les plus habiles, et il enlève le jugement aux vieillards.
Odbiera mowę prawdomównym i zabiera starcom rozsądek.
21 Il verse le mépris sur les nobles, et il relâche la ceinture des forts.
Wylewa pogardę na książąt i osłabia siły mocarzy.
22 Il met à découvert les choses cachées dans les ténèbres, et produit à la lumière l’ombre de la mort.
[On] odsłania głębokie rzeczy z ciemności i wyprowadza na światło cień śmierci.
23 Il fait croître les nations, et il les anéantit; il les étend et il les resserre.
Rozmnaża narody i wytraca je, rozszerza narody i pomniejsza je.
24 Il ôte l’intelligence aux chefs des peuples de la terre, et les égare dans des déserts sans chemin;
On zabiera serca przełożonym ludu ziemi i sprawia, że błądzą po pustyni bezdrożnej;
25 ils tâtonnent dans les ténèbres, loin de la lumière; il les fait errer comme un homme ivre.
I chodzą po omacku w ciemności bez światła, i sprawia, że zataczają się jak pijani.
