Actes 27
1 Lorsqu'il eut été décidé que nous irions par mer en Italie, on remit Paul et quelques autres prisonniers à un centurion nommé Julius, de la cohorte Augusta.
జలపథేనాస్మాకమ్ ఇతోలియాదేశం ప్రతి యాత్రాయాం నిశ్చితాయాం సత్యాం తే యూలియనామ్నో మహారాజస్య సంఘాతాన్తర్గతస్య సేనాపతేః సమీపే పౌలం తదన్యాన్ కతినయజనాంశ్చ సమార్పయన్|
2 Nous montâmes sur un vaisseau d'Adramytte qui devait longer les côtes de l'Asie, et nous levâmes l'ancre, ayant avec nous Aristarque, Macédonien de Thessalonique.
వయమ్ ఆద్రాముత్తీయం పోతమేకమ్ ఆరుహ్య ఆశియాదేశస్య తటసమీపేన యాతుం మతిం కృత్వా లఙ్గరమ్ ఉత్థాప్య పోతమ్ అమోచయామ; మాకిదనియాదేశస్థథిషలనీకీనివాస్యారిస్తార్ఖనామా కశ్చిద్ జనోఽస్మాభిః సార్ద్ధమ్ ఆసీత్|
3 Le jour suivant, nous abordâmes à Sidon; et Julius, qui traitait Paul avec bienveillance, lui permit d'aller chez ses amis et de recevoir leurs soins.
పరస్మిన్ దివసే ఽస్మాభిః సీదోన్నగరే పోతే లాగితే తత్ర యూలియః సేనాపతిః పౌలం ప్రతి సౌజన్యం ప్రదర్థ్య సాన్త్వనార్థం బన్ధుబాన్ధవాన్ ఉపయాతుమ్ అనుజజ్ఞౌ|
4 Etant partis de là, nous côtoyâmes l'île de Chypre, parce que les vents étaient contraires.
తస్మాత్ పోతే మోచితే సతి సమ్ముఖవాయోః సమ్భవాద్ వయం కుప్రోపద్వీపస్య తీరసమీపేన గతవన్తః|
5 Après avoir traversé la mer qui baigne la Cilicie et la Pamphylie, nous arrivâmes à Myre, en Lycie.
కిలికియాయాః పామ్ఫూలియాయాశ్చ సముద్రస్య పారం గత్వా లూకియాదేశాన్తర్గతం మురానగరమ్ ఉపాతిష్ఠామ|
6 Le centurion y ayant trouvé un navire d'Alexandrie qui faisait voile pour l'Italie, il nous y fit monter.
తత్స్థానాద్ ఇతాలియాదేశం గచ్ఛతి యః సికన్దరియానగరస్య పోతస్తం తత్ర ప్రాప్య శతసేనాపతిస్తం పోతమ్ అస్మాన్ ఆరోహయత్|
7 Pendant plusieurs jours nous navigâmes lentement, et ce ne fut pas sans difficulté que nous arrivâmes à la hauteur de Cnide, où le vent ne nous permit pas d'aborder. Nous passâmes au-dessous de l'île de Crète, du côté de Salmoné,
తతః పరం బహూని దినాని శనైః శనైః ర్గత్వా క్నీదపార్శ్వోపస్థ్తిః పూర్వ్వం ప్రతికూలేన పవనేన వయం సల్మోన్యాః సమ్ముఖమ్ ఉపస్థాయ క్రీత్యుపద్వీపస్య తీరసమీపేన గతవన్తః|
8 et longeant la côte avec peine, nous arrivâmes à un lieu nommé Bons-Ports, près duquel était la ville de Laséa.
కష్టేన తముత్తీర్య్య లాసేయానగరస్యాధః సున్దరనామకం ఖాతమ్ ఉపాతిష్ఠామ|
9 Un temps assez long s'était écoulé et la navigation devenait dangereuse, car l'époque du jeûne était déjà passée. Paul fit des représentations à l'équipage:
ఇత్థం బహుతిథః కాలో యాపిత ఉపవాసదినఞ్చాతీతం, తత్కారణాత్ నౌవర్త్మని భయఙ్కరే సతి పౌలో వినయేన కథితవాన్,
10 " Mes amis, leur dit-il, je vois que la navigation ne pourra se faire sans danger et sans de graves dommages, non seulement pour la cargaison et le navire, mais encore pour nos personnes. "
హే మహేచ్ఛా అహం నిశ్చయం జానామి యాత్రాయామస్యామ్ అస్మాకం క్లేశా బహూనామపచయాశ్చ భవిష్యన్తి, తే కేవలం పోతసామగ్ర్యోరితి నహి, కిన్త్వస్మాకం ప్రాణానామపి|
11 Mais le centurion avait plus de confiance en ce que disait le pilote et le patron du navire, que dans les paroles de Paul.
తదా శతసేనాపతిః పౌలోక్తవాక్యతోపి కర్ణధారస్య పోతవణిజశ్చ వాక్యం బహుమంస్త|
12 Et comme le port n'était pas bon pour hiverner, la plupart furent d'avis de reprendre la mer et de tâcher d'atteindre, pour y passer l'hiver, Phénice, port de Crète qui regarde l'Africus et le Corus.
తత్ ఖాతం శీతకాలే వాసార్హస్థానం న తస్మాద్ అవాచీప్రతీచోర్దిశోః క్రీత్యాః ఫైనీకియఖాతం యాతుం యది శక్నువన్తస్తర్హి తత్ర శీతకాలం యాపయితుం ప్రాయేణ సర్వ్వే మన్త్రయామాసుః|
13 Un léger vent du sud vint à souffler; se croyant maîtres d'exécuter leur dessin, ils levèrent l'ancre et rasèrent plus près les côtes de Crète.
తతః పరం దక్షిణవాయు ర్మన్దం వహతీతి విలోక్య నిజాభిప్రాయస్య సిద్ధేః సుయోగో భవతీతి బుద్ధ్వా పోతం మోచయిత్వా క్రీత్యుపద్వీపస్య తీరసమీపేన చలితవన్తః|
14 Mais bientôt un vent impétueux, nommé Euraquilon, se déchaîna sur l'île.
కిన్త్వల్పక్షణాత్ పరమేవ ఉరక్లుదోన్నామా ప్రతికూలః ప్రచణ్డో వాయు ర్వహన్ పోతేఽలగీత్
15 Le navire fut entraîné, sans pouvoir lutter contre l'ouragan, et nous nous laissâmes aller à la dérive.
తస్యాభిముఖం గన్తుమ్ పోతస్యాశక్తత్వాద్ వయం వాయునా స్వయం నీతాః|
16 Nous passâmes rapidement au-dessous d'une petite île, nommée Cauda, et nous eûmes beaucoup de peine à remonter la chaloupe.
అనన్తరం క్లౌదీనామ్న ఉపద్వీపస్య కూలసమీపేన పోతం గమయిత్వా బహునా కష్టేన క్షుద్రనావమ్ అరక్షామ|
17 Quand on l'eut hissée, les matelots, ayant recours à tous les moyens de salut, ceintrèrent le navire, et dans la crainte d'échouer sur la Syrte, ils abattirent la voilure et se laissèrent aller.
తే తామారుహ్య రజ్జ్చా పోతస్యాధోభాగమ్ అబధ్నన్ తదనన్తరం చేత్ పోతో సైకతే లగతీతి భయాద్ వాతవసనాన్యమోచయన్ తతః పోతో వాయునా చాలితః|
18 Comme nous étions violemment battus par la tempête, on jeta le lendemain la cargaison à la mer,
కిన్తు క్రమశో వాయోః ప్రబలత్వాత్ పోతో దోలాయమానోఽభవత్ పరస్మిన్ దివసే పోతస్థాని కతిపయాని ద్రవ్యాణి తోయే నిక్షిప్తాని|
19 et le jour suivant nous y lançâmes de nos propres mains les agrès du navire.
తృతీయదివసే వయం స్వహస్తైః పోతసజ్జనద్రవ్యాణి నిక్షిప్తవన్తః|
20 Pendant plusieurs jours, ni le soleil ni les étoiles ne se montrèrent, et la tempête continuait de sévir avec violence: tout espoir de salut s'était évanoui.
తతో బహుదినాని యావత్ సూర్య్యనక్షత్రాదీని సమాచ్ఛన్నాని తతో ఽతీవ వాత్యాగమాద్ అస్మాకం ప్రాణరక్షాయాః కాపి ప్రత్యాశా నాతిష్ఠత్|
21 Depuis longtemps personne n'avait mangé. Paul, se levant alors au milieu d'eux, leur dit: " Vous auriez dû m'écouter, mes amis, ne point partir de Crète, et vous épargner ce péril et ce dommage.
బహుదినేషు లోకైరనాహారేణ యాపితేషు సర్వ్వేషాం సాక్షత్ పౌలస్తిష్ఠన్ అకథయత్, హే మహేచ్ఛాః క్రీత్యుపద్వీపాత్ పోతం న మోచయితుమ్ అహం పూర్వ్వం యద్ అవదం తద్గ్రహణం యుష్మాకమ్ ఉచితమ్ ఆసీత్ తథా కృతే యుష్మాకమ్ ఏషా విపద్ ఏషోఽపచయశ్చ నాఘటిష్యేతామ్|
22 Cependant je vous exhorte à prendre courage, car aucun de vous ne perdra la vie; le vaisseau seul sera perdu.
కిన్తు సామ్ప్రతం యుష్మాన్ వినీయ బ్రవీమ్యహం, యూయం న క్షుభ్యత యుష్మాకమ్ ఏకస్యాపి ప్రాణినో హాని ర్న భవిష్యతి, కేవలస్య పోతస్య హాని ర్భవిష్యతి|
23 Cette nuit même un ange de Dieu à qui j'appartiens et que je sers, m'est apparu,
యతో యస్యేశ్వరస్య లోకోఽహం యఞ్చాహం పరిచరామి తదీయ ఏకో దూతో హ్యో రాత్రౌ మమాన్తికే తిష్ఠన్ కథితవాన్,
24 et m'a dit: Paul, ne crains point; il faut que tu comparaisses devant César, et voici que Dieu t'a donné tous ceux qui naviguent avec toi.
హే పౌల మా భైషీః కైసరస్య సమ్ముఖే త్వయోపస్థాతవ్యం; తవైతాన్ సఙ్గినో లోకాన్ ఈశ్వరస్తుభ్యం దత్తవాన్|
25 Courage donc, mes amis; car j'ai confiance en Dieu qu'il en sera comme il m'a été dit.
అతఏవ హే మహేచ్ఛా యూయం స్థిరమనసో భవత మహ్యం యా కథాకథి సావశ్యం ఘటిష్యతే మమైతాదృశీ విశ్వాస ఈశ్వరే విద్యతే,
26 Nous devons échouer sur une île. "
కిన్తు కస్యచిద్ ఉపద్వీపస్యోపరి పతితవ్యమ్ అస్మాభిః|
27 La quatorzième nuit, comme nous étions ballottés dans l'Adriatique, les matelots soupçonnèrent, vers le milieu de la nuit, qu'on approchait de quelque terre.
తతః పరమ్ ఆద్రియాసముద్రే పోతస్తథైవ దోలాయమానః సన్ ఇతస్తతో గచ్ఛన్ చతుర్దశదివసస్య రాత్రే ర్ద్వితీయప్రహరసమయే కస్యచిత్ స్థలస్య సమీపముపతిష్ఠతీతి పోతీయలోకా అన్వమన్యన్త|
28 Jetant aussitôt la sonde, ils trouvèrent vingt brasses; un peu plus loin, il la jetèrent de nouveau, et en trouvèrent quinze.
తతస్తే జలం పరిమాయ తత్ర వింశతి ర్వ్యామా జలానీతి జ్ఞాతవన్తః| కిఞ్చిద్దూరం గత్వా పునరపి జలం పరిమితవన్తః| తత్ర పఞ్చదశ వ్యామా జలాని దృష్ట్వా
29 Dans la crainte de heurter contre des récifs, ils jetèrent quatre ancres de la poupe, et attendirent le jour avec impatience.
చేత్ పాషాణే లగతీతి భయాత్ పోతస్య పశ్చాద్భాగతశ్చతురో లఙ్గరాన్ నిక్షిప్య దివాకరమ్ అపేక్ష్య సర్వ్వే స్థితవన్తః|
30 Mais comme les matelots cherchaient à s'échapper du navire, et que déjà, sous prétexte d'aller jeter des ancres du côté de la proue, ils avaient mis la chaloupe à flot,
కిన్తు పోతీయలోకాః పోతాగ్రభాగే లఙ్గరనిక్షేపం ఛలం కృత్వా జలధౌ క్షుద్రనావమ్ అవరోహ్య పలాయితుమ్ అచేష్టన్త|
31 Paul dit au centurion et aux soldats: " Si ces hommes ne restent pas dans le navire, vous êtes tous perdus. "
తతః పౌలః సేనాపతయే సైన్యగణాయ చ కథితవాన్, ఏతే యది పోతమధ్యే న తిష్ఠన్తి తర్హి యుష్మాకం రక్షణం న శక్యం|
32 Alors les soldats coupèrent les amarres de la chaloupe, et la laissèrent tomber.
తదా సేనాగణో రజ్జూన్ ఛిత్వా నావం జలే పతితుమ్ అదదాత్|
33 En attendant le jour, Paul exhorta tout le monde à prendre de la nourriture: " Voici, leur dit-il, le quatorzième jour que, remplis d'anxiété, vous restez à jeun sans rien prendre.
ప్రభాతసమయే పౌలః సర్వ్వాన్ జనాన్ భోజనార్థం ప్రార్థ్య వ్యాహరత్, అద్య చతుర్దశదినాని యావద్ యూయమ్ అపేక్షమానా అనాహారాః కాలమ్ అయాపయత కిమపి నాభుంగ్ధం|
34 Je vous engage donc à manger, car cela importe à votre salut; aucun de vous ne perdra un cheveu de sa tête. "
అతో వినయేఽహం భక్ష్యం భుజ్యతాం తతో యుష్మాకం మఙ్గలం భవిష్యతి, యుష్మాకం కస్యచిజ్జనస్య శిరసః కేశైకోపి న నంక్ష్యతి|
35 Ayant ainsi parlé, il prit du pain, et après avoir rendu grâces à Dieu devant tous, il le rompit et se mit à manger.
ఇతి వ్యాహృత్య పౌలం పూపం గృహీత్వేశ్వరం ధన్యం భాషమాణస్తం భంక్త్వా భోక్తుమ్ ఆరబ్ధవాన్|
36 Et tous, reprenant courage, mangèrent aussi.
అనన్తరం సర్వ్వే చ సుస్థిరాః సన్తః ఖాద్యాని పర్ప్యగృహ్లన్|
37 Nous étions en tout, sur le bâtiment, deux cent soixante-seize personnes.
అస్మాకం పోతే షట్సప్తత్యధికశతద్వయలోకా ఆసన్|
38 Quand ils eurent mangés suffisamment, ils allégèrent le navire en jetant les provisions à la mer.
సర్వ్వేషు లోకేషు యథేష్టం భుక్తవత్సు పోతస్థన్ గోధూమాన్ జలధౌ నిక్షిప్య తైః పోతస్య భారో లఘూకృతః|
39 Le jour étant venu, ils ne reconnurent pas la côte; mais ayant aperçu une baie qui avait une plage de sable, ils résolurent de faire échouer le navire, s'ils le pouvaient.
దినే జాతేఽపి స కో దేశ ఇతి తదా న పర్య్యచీయత; కిన్తు తత్ర సమతటమ్ ఏకం ఖాతం దృష్ట్వా యది శక్నుమస్తర్హి వయం తస్యాభ్యన్తరం పోతం గమయామ ఇతి మతిం కృత్వా తే లఙ్గరాన్ ఛిత్త్వా జలధౌ త్యక్తవన్తః|
40 On coupa donc les amarres des ancres, qu'on abandonna à la mer; on lâcha en même temps les attaches des gouvernails, on mit au vent la voile d'artimon et on se dirigea vers la plage.
తథా కర్ణబన్ధనం మోచయిత్వా ప్రధానం వాతవసనమ్ ఉత్తోల్య తీరసమీపం గతవన్తః|
41 Mais ayant touché sur une langue de terre, ils y échouèrent; la proue s'enfonça et resta immobile, tandis que la poupe se disloquait sous la violence des vagues.
కిన్తు ద్వయోః సముద్రయోః సఙ్గమస్థానే సైకతోపరి పోతే నిక్షిప్తే ఽగ్రభాగే బాధితే పశ్చాద్భాగే ప్రబలతరఙ్గోఽలగత్ తేన పోతో భగ్నః|
42 Les soldats furent d'avis de tuer les prisonniers, de peur que quelqu'un d'entre eux ne s'échappât à la nage.
తస్మాద్ బన్దయశ్చేద్ బాహుభిస్తరన్తః పలాయన్తే ఇత్యాశఙ్కయా సేనాగణస్తాన్ హన్తుమ్ అమన్త్రయత్;
43 Mais le centurion, qui voulait sauver Paul, les empêcha d'exécuter leur dessein. Il ordonna à ceux qui savaient nager de se jeter à l'eau les premiers et de gagner la terre,
కిన్తు శతసేనాపతిః పౌలం రక్షితుం ప్రయత్నం కృత్వా తాన్ తచ్చేష్టాయా నివర్త్య ఇత్యాదిష్టవాన్, యే బాహుతరణం జానన్తి తేఽగ్రే ప్రోల్లమ్ప్య సముద్రే పతిత్వా బాహుభిస్తీర్త్త్వా కూలం యాన్తు|
44 et aux autres de se mettre sur des planches ou sur des débris du vaisseau. Et ainsi tous atteignirent le rivage sains et saufs.
అపరమ్ అవశిష్టా జనాః కాష్ఠం పోతీయం ద్రవ్యం వా యేన యత్ ప్రాప్యతే తదవలమ్బ్య యాన్తు; ఇత్థం సర్వ్వే భూమిం ప్రాప్య ప్రాణై ర్జీవితాః|
