Actes 20
1 Lorsque le tumulte eut cessé, Paul réunit les disciples, prit congé d’eux et partit pour la Macédoine.
μετα δε το παυσασθαι τον θορυβον μεταπεμψαμενος ο παυλος τους μαθητας και παρακαλεσας ασπασαμενος εξηλθεν πορευεσθαι εις μακεδονιαν
2 Il parcourut cette contrée, en adressant aux disciples de nombreux exhortations, et se rendit en Grèce,
διελθων δε τα μερη εκεινα και παρακαλεσας αυτους λογω πολλω ηλθεν εις την ελλαδα
3 où il passa trois mois. Il se disposait à faire voile pour la Syrie, quand les Juifs lui dressèrent des embûches. Alors il se décida à reprendre la route de Macédoine.
ποιησας τε μηνας τρεις γενομενης επιβουλης αυτω υπο των ιουδαιων μελλοντι αναγεσθαι εις την συριαν εγενετο γνωμης του υποστρεφειν δια μακεδονιας
4 Il avait pour l’accompagner jusqu’en Asie, Sopater de Bérée, fils de Pyrrhus, Aristarque et Secundus de Thessalonique; Gaius de Derbé, Timothée, Tychique et Trophime d’Asie.
συνειπετο δε αυτω σωπατρος πυρρου βεροιαιος θεσσαλονικεων δε αρισταρχος και σεκουνδος και γαιος δερβαιος και τιμοθεος ασιανοι δε τυχικος και τροφιμος
5 Ceux-ci prirent les devants et nous attendirent à Troas.
ουτοι δε {VAR1: προσελθοντες } {VAR2: προελθοντες } εμενον ημας εν τρωαδι
6 Pour nous, après les jours des Azymes, nous nous embarquâmes à Philippes, et au bout de cinq jours nous les rejoignîmes à Troas, où nous passâmes sept jours.
ημεις δε εξεπλευσαμεν μετα τας ημερας των αζυμων απο φιλιππων και ηλθομεν προς αυτους εις την τρωαδα αχρις ημερων πεντε {VAR1: ου } {VAR2: οπου } διετριψαμεν ημερας επτα
7 Le premier jour de la semaine, comme nous étions assemblés pour la fraction du pain, Paul, qui devait partir le lendemain, s’entretint avec les disciples, et prolongea son discours jusqu’à minuit.
εν δε τη μια των σαββατων συνηγμενων ημων κλασαι αρτον ο παυλος διελεγετο αυτοις μελλων εξιεναι τη επαυριον παρετεινεν τε τον λογον μεχρι μεσονυκτιου
8 Il y avait beaucoup de lampes dans la salle haute où nous étions assemblés.
ησαν δε λαμπαδες ικαναι εν τω υπερωω ου ημεν συνηγμενοι
9 Or un jeune homme, nommé Eutyque, était assis sur le bord de la fenêtre. Pendant le long discours de Paul, il s’endormit profondément, et, sous le poids du sommeil, il tomba du troisième en bas; on le releva mort.
καθεζομενος δε τις νεανιας ονοματι ευτυχος επι της θυριδος καταφερομενος υπνω βαθει διαλεγομενου του παυλου επι πλειον κατενεχθεις απο του υπνου επεσεν απο του τριστεγου κατω και ηρθη νεκρος
10 Mais Paul, étant descendu, se pencha sur lui et le prit dans ses bras, en disant: « Ne vous troublez pas, car son âme est en lui. »
καταβας δε ο παυλος επεπεσεν αυτω και συμπεριλαβων ειπεν μη θορυβεισθε η γαρ ψυχη αυτου εν αυτω εστιν
11 Puis étant remonté, il rompit le pain et mangea, et il parla longtemps encore, jusqu’au jour; après quoi, il partit.
αναβας δε {VAR1: [και] } {VAR2: και } κλασας τον αρτον και γευσαμενος εφ ικανον τε ομιλησας αχρις αυγης ουτως εξηλθεν
12 Quant au jeune homme, on le ramena vivant, ce qui fut le sujet d’une grande consolation.
ηγαγον δε τον παιδα ζωντα και παρεκληθησαν ου μετριως
13 Pour nous, prenant les devants par mer, nous fîmes voile pour Assos, où nous devions reprendre Paul; c’est ainsi qu’il l’avait ordonné; car il devait faire le voyage à pied.
ημεις δε προελθοντες επι το πλοιον ανηχθημεν επι την ασσον εκειθεν μελλοντες αναλαμβανειν τον παυλον ουτως γαρ διατεταγμενος ην μελλων αυτος πεζευειν
14 Quand il nous eut rejoints à Assos, nous le prîmes à bord, et nous gagnâmes Mytilène.
ως δε συνεβαλλεν ημιν εις την ασσον αναλαβοντες αυτον ηλθομεν εις μιτυληνην
15 De là, continuant par la mer, nous arrivâmes le lendemain à la hauteur de Chio. Le jour suivant, nous cinglâmes vers Samos, et, [après avoir passé la nuit à Trogylle], nous arrivâmes le lendemain à Milet.
κακειθεν αποπλευσαντες τη επιουση κατηντησαμεν αντικρυς χιου τη δε ετερα παρεβαλομεν εις σαμον τη δε εχομενη ηλθομεν εις μιλητον
16 Paul avait résolu de passer devant Éphèse sans s’y arrêter, afin de ne pas perdre de temps en Asie. Car il se hâtait pour se trouver, s’il était possible, à Jérusalem, le jour de la Pentecôte.
κεκρικει γαρ ο παυλος παραπλευσαι την εφεσον οπως μη γενηται αυτω χρονοτριβησαι εν τη ασια εσπευδεν γαρ ει δυνατον ειη αυτω την ημεραν της πεντηκοστης γενεσθαι εις ιεροσολυμα
17 Or, de Milet, Paul envoya à Éphèse pour faire venir les Anciens de cette Église.
απο δε της μιλητου πεμψας εις εφεσον μετεκαλεσατο τους πρεσβυτερους της εκκλησιας
18 Lorsqu’ils furent réunis autour de lui, il leur dit: « Vous savez comment, depuis le premier jour que j’ai mis le pied en Asie, je me suis toujours comporté avec vous,
ως δε παρεγενοντο προς αυτον ειπεν αυτοις υμεις επιστασθε απο πρωτης ημερας αφ ης επεβην εις την ασιαν πως μεθ υμων τον παντα χρονον εγενομην
19 servant le Seigneur en toute humilité, au milieu des larmes et des épreuves que me suscitaient les embûches des Juifs;
δουλευων τω κυριω μετα πασης ταπεινοφροσυνης και δακρυων και πειρασμων των συμβαντων μοι εν ταις επιβουλαις των ιουδαιων
20 comment je ne vous ai rien caché de ce qui vous était avantageux, ne manquant pas de prêcher et de vous instruire en public et dans les maisons particulières;
ως ουδεν υπεστειλαμην των συμφεροντων του μη αναγγειλαι υμιν και διδαξαι υμας δημοσια και κατ οικους
21 annonçant aux Juifs et aux Gentils le retour à Dieu par la pénitence et la foi en Notre-Seigneur Jésus-Christ.
διαμαρτυρομενος ιουδαιοις τε και ελλησιν την εις θεον μετανοιαν και πιστιν εις τον κυριον ημων ιησουν
22 Et maintenant voici que, lié par l’Esprit, je vais à Jérusalem, sans savoir ce qui doit m’arriver;
και νυν ιδου δεδεμενος εγω τω πνευματι πορευομαι εις ιερουσαλημ τα εν αυτη συναντησοντα {VAR1: εμοι } {VAR2: μοι } μη ειδως
23 si ce n’est que de ville en ville l’Esprit-Saint m’assure que des chaînes et des persécutions m’attendent.
πλην οτι το πνευμα το αγιον κατα πολιν διαμαρτυρεται μοι λεγον οτι δεσμα και θλιψεις με μενουσιν
24 Mais je n’en tiens aucun compte, et je n’attache pour moi-même aucun prix à la vie, pourvu que je consomme ma course et que j’accomplisse le ministère que j’ai reçu du Seigneur Jésus, d’annoncer la bonne nouvelle de la grâce de Dieu.
αλλ ουδενος λογου ποιουμαι την ψυχην τιμιαν εμαυτω ως {VAR1: τελειωσω } {VAR2: τελειωσαι } τον δρομον μου και την διακονιαν ην ελαβον παρα του κυριου ιησου διαμαρτυρασθαι το ευαγγελιον της χαριτος του θεου
25 Oui, je sais que vous ne verrez plus mon visage, ô vous tous parmi lesquels j’ai passé en prêchant le royaume de Dieu.
και νυν ιδου εγω οιδα οτι ουκετι οψεσθε το προσωπον μου υμεις παντες εν οις διηλθον κηρυσσων την βασιλειαν
26 C’est pourquoi je vous atteste aujourd’hui que je suis pur du sang de tous;
διοτι μαρτυρομαι υμιν εν τη σημερον ημερα οτι καθαρος ειμι απο του αιματος παντων
27 car je vous ai annoncé tout le dessein de Dieu, sans vous en rien cacher.
ου γαρ υπεστειλαμην του μη αναγγειλαι πασαν την βουλην του θεου υμιν
28 Prenez donc garde à vous-mêmes et à tout le troupeau sur lequel le Saint-Esprit vous a établis évêques, pour paître l’Église du Seigneur, qu’il s’est acquise par son propre sang.
προσεχετε εαυτοις και παντι τω ποιμνιω εν ω υμας το πνευμα το αγιον εθετο επισκοπους ποιμαινειν την εκκλησιαν του θεου ην περιεποιησατο δια του αιματος του ιδιου
29 Moi, je sais en effet qu’après mon départ, il s’introduira parmi vous des loups cruels qui n’épargneront pas le troupeau.
εγω οιδα οτι εισελευσονται μετα την αφιξιν μου λυκοι βαρεις εις υμας μη φειδομενοι του ποιμνιου
30 Et même il s’élèvera du milieu de vous des hommes qui enseigneront des doctrines perverses pour entraîner les disciples après eux.
και εξ υμων {VAR1: [αυτων] } {VAR2: αυτων } αναστησονται ανδρες λαλουντες διεστραμμενα του αποσπαν τους μαθητας οπισω {VAR1: εαυτων } {VAR2: αυτων }
31 Veillez donc, vous souvenant que, durant trois années, je n’ai cessé nuit et jour d’exhorter avec larmes chacun de vous.
διο γρηγορειτε μνημονευοντες οτι τριετιαν νυκτα και ημεραν ουκ επαυσαμην μετα δακρυων νουθετων ενα εκαστον
32 Et maintenant je vous recommande à Dieu, et à la parole de sa grâce, à celui qui peut achever l’édifice et vous donner l’héritage avec tous les sanctifiés.
και τα νυν παρατιθεμαι υμας τω {VAR1: κυριω } {VAR2: θεω } και τω λογω της χαριτος αυτου τω δυναμενω οικοδομησαι και δουναι την κληρονομιαν εν τοις ηγιασμενοις πασιν
33 Je n’ai désiré ni l’argent, ni l’or, ni le vêtement de personne.
αργυριου η χρυσιου η ιματισμου ουδενος επεθυμησα
34 Vous savez vous-mêmes que ces mains ont pourvu à mes besoins et à ceux des personnes qui étaient avec moi.
αυτοι γινωσκετε οτι ταις χρειαις μου και τοις ουσιν μετ εμου υπηρετησαν αι χειρες αυται
35 Je vous ai montré de toutes manières que c’est en travaillant ainsi qu’il faut soutenir les faibles, et se rappeler la parole du Seigneur Jésus, qui a dit lui-même: Il y a plus de bonheur à donner qu’à recevoir. »
παντα υπεδειξα υμιν οτι ουτως κοπιωντας δει αντιλαμβανεσθαι των ασθενουντων μνημονευειν τε των λογων του κυριου ιησου οτι αυτος ειπεν μακαριον εστιν μαλλον διδοναι η λαμβανειν
36 Après avoir ainsi parlé, il se mit à genoux et pria avec eux tous.
και ταυτα ειπων θεις τα γονατα αυτου συν πασιν αυτοις προσηυξατο
37 Ils fondaient tous en larmes, en se jetant au cou de Paul, ils le baisaient,
ικανος δε κλαυθμος εγενετο παντων και επιπεσοντες επι τον τραχηλον του παυλου κατεφιλουν αυτον
38 affligés surtout de ce qu’il avait dit: « Vous ne verrez plus mon visage. » Et ils l’accompagnèrent jusqu’au navire.
οδυνωμενοι μαλιστα επι τω λογω ω ειρηκει οτι ουκετι μελλουσιν το προσωπον αυτου θεωρειν προεπεμπον δε αυτον εις το πλοιον
