Apocalypse 12
1 Puis il parut dans le ciel un grand signe: une femme revêtue du soleil, la lune sous ses pieds, et une couronne de douze étoiles sur sa tête.
తతః పరం స్వర్గే మహాచిత్రం దృష్టం యోషిదేకాసీత్ సా పరిహితసూర్య్యా చన్ద్రశ్చ తస్యాశ్చరణయోరధో ద్వాదశతారాణాం కిరీటఞ్చ శిరస్యాసీత్|
2 Elle était enceinte, et elle criait, dans le travail et les douleurs de l’enfantement.
సా గర్భవతీ సతీ ప్రసవవేదనయా వ్యథితార్త్తరావమ్ అకరోత్|
3 Un autre signe parut encore dans le ciel: tout à coup on vit un grand dragon rouge, ayant sept têtes et dix cornes, et sur ses têtes, sept diadèmes;
తతః స్వర్గే ఽపరమ్ ఏకం చిత్రం దృష్టం మహానాగ ఏక ఉపాతిష్ఠత్ స లోహితవర్ణస్తస్య సప్త శిరాంసి సప్త శృఙ్గాణి శిరఃసు చ సప్త కిరీటాన్యాసన్|
4 de sa queue, il entraînait le tiers des étoiles du ciel, et il les jeta sur la terre. Puis le dragon se dressa devant la femme qui allait enfanter afin de dévorer son enfant, dès qu’elle l’aurait mis au monde.
స స్వలాఙ్గూలేన గగనస్థనక్షత్రాణాం తృతీయాంశమ్ అవమృజ్య పృథివ్యాం న్యపాతయత్| స ఏవ నాగో నవజాతం సన్తానం గ్రసితుమ్ ఉద్యతస్తస్యాః ప్రసవిష్యమాణాయా యోషితో ఽన్తికే ఽతిష్ఠత్|
5 Or, elle donna le jour à un enfant mâle, qui doit gouverner toutes les nations avec un sceptre de fer; et son enfant fût enlevé auprès de Dieu et auprès de son trône,
సా తు పుంసన్తానం ప్రసూతా స ఏవ లౌహమయరాజదణ్డేన సర్వ్వజాతీశ్చారయిష్యతి, కిఞ్చ తస్యాః సన్తాన ఈశ్వరస్య సమీపం తదీయసింహాసనస్య చ సన్నిధిమ్ ఉద్ధృతః|
6 et la femme s’enfuit au désert, où Dieu lui avait préparé une retraite, afin qu’elle y fût nourrie pendant mille deux cent soixante jours.
సా చ యోషిత్ ప్రాన్తరం పలాయితా యతస్తత్రేశ్వరేణ నిర్మ్మిత ఆశ్రమే షష్ఠ్యధికశతద్వయాధికసహస్రదినాని తస్యాః పాలనేన భవితవ్యం|
7 Et il y eut un combat dans le ciel: Michel et ses anges combattaient contre le dragon; et le dragon et ses anges combattaient;
తతః పరం స్వర్గే సంగ్రామ ఉపాపిష్ఠత్ మీఖాయేలస్తస్య దూతాశ్చ తేన నాగేన సహాయుధ్యన్ తథా స నాగస్తస్య దూతాశ్చ సంగ్రామమ్ అకుర్వ్వన్, కిన్తు ప్రభవితుం నాశక్నువన్
8 mais ils ne purent vaincre, et leur place même ne se trouva plus dans le ciel.
యతః స్వర్గే తేషాం స్థానం పున ర్నావిద్యత|
9 Et il fût précipité, le grand dragon, le serpent ancien, celui qui est appelé le diable et Satan, le séducteur de toute la terre, il fût précipité sur la terre, et ses anges furent précipités avec lui.
అపరం స మహానాగో ఽర్థతో దియావలః (అపవాదకః) శయతానశ్చ (విపక్షః) ఇతి నామ్నా విఖ్యాతో యః పురాతనః సర్పః కృత్స్నం నరలోకం భ్రామయతి స పృథివ్యాం నిపాతితస్తేన సార్ద్ధం తస్య దూతా అపి తత్ర నిపాతితాః|
10 Et j’entendis dans le ciel une voix forte qui disait: « Maintenant le salut, la puissance et l’empire sont à notre Dieu, et l’autorité à son Christ; car il a été précipité, l’accusateur de nos frères, celui qui les accuse jour et nuit devant notre Dieu.
తతః పరం స్వర్గే ఉచ్చై ర్భాషమాణో రవో ఽయం మయాశ్రావి, త్రాణం శక్తిశ్చ రాజత్వమధునైవేశ్వరస్య నః| తథా తేనాభిషిక్తస్య త్రాతుః పరాక్రమో ఽభవత్ం|| యతో నిపాతితో ఽస్మాకం భ్రాతృణాం సో ఽభియోజకః| యేనేశ్వరస్య నః సాక్షాత్ తే ఽదూష్యన్త దివానిశం||
11 Eux aussi l’ont vaincu par le sang de l’Agneau et par la parole à laquelle ils ont rendu témoignage, et ils ont méprisé leur vie jusqu’à mourir.
మేషవత్సస్య రక్తేన స్వసాక్ష్యవచనేన చ| తే తు నిర్జితవన్తస్తం న చ స్నేహమ్ అకుర్వ్వత| ప్రాణోష్వపి స్వకీయేషు మరణస్యైవ సఙ్కటే|
12 C’est pourquoi, réjouissez-vous, cieux, et vous qui y demeurez! Malheur à la terre et à la mer! car le diable est descendu vers vous, avec une grande fureur, sachant qu’il ne lui reste que peu de temps. »
తస్మాద్ ఆనన్దతు స్వర్గో హృష్యన్తాం తన్నివామినః| హా భూమిసాగరౌ తాపో యువామేవాక్రమిష్యతి| యువయోరవతీర్ణో యత్ శైతానో ఽతీవ కాపనః| అల్పో మే సమయో ఽస్త్యేతచ్చాపి తేనావగమ్యతే||
13 Quand le dragon se vit précipité sur la terre, il poursuivit la femme qui avait mis au monde l’enfant mâle.
అనన్తరం స నాగః పృథివ్యాం స్వం నిక్షిప్తం విలోక్య తాం పుత్రప్రసూతాం యోషితమ్ ఉపాద్రవత్|
14 Et les deux ailes du grand aigle furent données à la femme pour s’envoler au désert, en sa retraite, où elle est nourrie un temps, des temps et la moitié d’un temps, hors de la présence du serpent.
తతః సా యోషిత్ యత్ స్వకీయం ప్రాన్తరస్థాశ్రమం ప్రత్యుత్పతితుం శక్నుయాత్ తదర్థం మహాకురరస్య పక్షద్వయం తస్వై దత్తం, సా తు తత్ర నాగతో దూరే కాలైకం కాలద్వయం కాలార్ద్ధఞ్చ యావత్ పాల్యతే|
15 Alors le serpent lança de sa gueule, après la femme, de l’eau comme un fleuve, afin de la faire entraîner par le fleuve.
కిఞ్చ స నాగస్తాం యోషితం స్రోతసా ప్లావయితుం స్వముఖాత్ నదీవత్ తోయాని తస్యాః పశ్చాత్ ప్రాక్షిపత్|
16 Mais la terre vint au secours de la femme; elle ouvrit son sein et engloutit le fleuve que le dragon avait jeté de sa gueule.
కిన్తు మేదినీ యోషితమ్ ఉపకుర్వ్వతీ నిజవదనం వ్యాదాయ నాగముఖాద్ ఉద్గీర్ణాం నదీమ్ అపివత్|
17 Et le dragon fût rempli de fureur contre la femme, et il alla faire la guerre au reste de ses enfants, à ceux qui observent les commandements de Dieu et qui gardent le commandement de Jésus.
తతో నాగో యోషితే క్రుద్ధ్వా తద్వంశస్యావశిష్టలోకైరర్థతో య ఈశ్వరస్యాజ్ఞాః పాలయన్తి యీశోః సాక్ష్యం ధారయన్తి చ తైః సహ యోద్ధుం నిర్గతవాన్|
