Psaumes 95

1 Venez, chantons avec allégresse à Yahweh! Poussons des cris de joie vers le Rocher de notre salut!

۱ بیایید خداوند را بسراییم و صخره نجات خود را آواز شادمانی دهیم!

2 Allons au-devant de lui avec des louanges, faisons retentir des hymnes en son honneur.

۲ به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او راآواز شادمانی دهیم!

3 Car c’est un grand Dieu que Yahweh, un grand roi au-dessus de tous les dieux.

۳ زیرا که یهوه، خدای بزرگ است،

4 Il tient dans sa main les fondements de la terre, et les sommets des montagnes sont à lui.

۴ و پادشاه عظیم بر جمیع خدایان. نشیبهای زمین در دست وی است و فرازهای کوهها از آن او.

5 A lui la mer, car c’est lui qui l’a faite; la terre aussi: ses mains l’ont formée.

۵ دریا از آن اوست، او آن رابساخت؛ و دستهای وی خشکی را مصور نمود.

6 Venez, prosternons-nous et adorons, fléchissons le genou devant Yahweh, notre Créateur.

۶ بیایید عبادت و سجده نماییم و به حضورآفریننده خود خداوند زانو زنیم!

7 Car il est notre Dieu, et nous, nous sommes le peuple de son pâturage, le troupeau que sa main conduit. Oh! si vous pouviez écouter aujourd’hui sa voix!

۷ زیرا که اوخدای ما است! و ما قوم مرتع و گله دست اومی باشیم! امروز کاش آواز او را می‌شنیدید!

8 N’endurcissez pas votre cœur comme à Mériba, comme à la journée de Massa, dans le désert,

۸ دل خود را سخت مسازید، مثل مریبا، مانند یوم مسا در صحرا.

9 où vos pères m’ont tenté, m’ont éprouvé, quoiqu’ils eussent vu mes œuvres.

۹ چون اجداد شما مرا آزمودند وتجربه کردند و اعمال مرا دیدند.

10 Pendant quarante ans j’eus cette race en dégoût, et je dis: C’est un peuple au cœur égaré; et ils n’ont pas connu mes voies.

۱۰ چهل سال ازآن قوم محزون بودم و گفتم: «قوم گمراه دل هستند که طرق مرا نشناختند.

11 Aussi je jurai dans ma colère: ils n’entreront pas dans mon repos.

۱۱ پس در غضب خود قسم خوردم، که به آرامی من داخل نخواهند شد.»