Psaumes 66
1 Au maître de chant. Cantique. Psaume. Pousse vers Dieu des cris de joie, terre entière!
Allur heimurinn gleðjist með Guði!
2 Chantez la gloire de son nom, célébrez magnifiquement ses louanges!
Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
3 Dites à Dieu: « Que tes œuvres sont redoutables! A cause de ta toute-puissance, tes ennemis te flattent.
Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
4 Que toute la terre se prosterne devant toi, qu’elle chante en ton honneur, qu’elle chante ton nom! » — Séla.
Lofaður sért þú um víða veröld!
5 Venez et contemplez les œuvres de Dieu! Il est redoutable dans ses desseins sur les fils de l’homme.
Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
6 Il a changé la mer en une terre sèche, on a passé le fleuve à pied; alors nous nous réjouîmes en lui.
Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
7 Il règne éternellement par sa puissance; ses yeux observent les nations: que les rebelles ne s’élèvent point! — Séla.
Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
8 Peuples, bénissez notre Dieu, faites retentir sa louange!
Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
9 Il a conservé la vie à notre âme, et n’a pas permis que notre pied chancelât.
Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
10 Car tu nous as éprouvés, ô Dieu, tu nous as fait passer au creuset, comme l’argent.
Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
11 Tu nous as conduits dans le filet, tu as mis sur nos reins un fardeau.
Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
12 Tu as fait marcher des hommes sur nos têtes; nous avons passé par le feu et par l’eau; mais tu nous en as tirés pour nous combler de biens.
Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
13 Je viens dans ta maison avec des holocaustes, pour m’acquitter envers toi de mes vœux,
Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
14 que mes lèvres ont proférés, que ma bouche a prononcés au jour de ma détresse.
Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
15 Je t’offre des brebis grasses en holocauste, avec la fumée des béliers; j’immole le taureau avec le jeune bouc. — Séla.
Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
16 Venez, écoutez, et je vous raconterai, à vous tous qui craignez Dieu, ce qu’il a fait à mon âme.
Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
17 J’ai crié vers lui de ma bouche, et sa louange était sur ma langue.
Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
18 Si j’avais vu l’iniquité dans mon cœur, le Seigneur ne m’exaucerait pas.
En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
19 Mais Dieu m’a exaucé, il a été attentif à la voix de ma prière.
En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
20 Béni soit Dieu, qui n’a pas repoussé ma prière, et n’a pas éloigné de moi sa grâce!
Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
