Psaumes 44

1 Au maître de chant. Des fils de Coré. Cantique. O Dieu, nous avons entendu de nos oreilles, nos pères nous ont raconté l’œuvre que tu as accomplie de leur temps, aux jours anciens.

۱ برای سالار مغنیان. قصیده بنی قورح ای خدا به گوشهای خود شنیده‌ایم وپدران ما، ما را خبر داده‌اند، از کاری که در روزهای ایشان و در ایام سلف کرده‌ای.

2 De ta main tu as chassé des nations pour les établir, tu as frappé des peuples pour les étendre.

۲ تو به‌دست خود امت‌ها را بیرون کردی، اماایشان را غرس نمودی. قومها را تباه کردی، اما ایشان را منتشر ساختی.

3 Car ce n’est pas avec leur épée qu’ils ont conquis le pays, ce n’est pas leur bras qui leur a donné la victoire; mais c’est ta droite, c’est ton bras, c’est la lumière de ta face, parce que tu les aimais.

۳ زیرا که به شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان ایشان را نجات نداد. بلکه دست راست تو وبازو و نور روی تو. زیرا از ایشان خرسندبودی.

4 C’est toi qui es mon roi, ô Dieu: ordonne le salut de Jacob!

۴ ‌ای خدا تو پادشاه من هستی. پس برنجات یعقوب امر فرما.

5 Par toi nous renverserons nos ennemis, en ton nom nous écraserons nos adversaires.

۵ به مدد تو دشمنان خود راخواهیم افکند و به نام تو مخالفان خویش راپایمال خواهیم ساخت.

6 Car ce n’est pas en mon arc que j’ai confiance ce n’est pas mon épée qui me sauvera.

۶ زیرا بر کمان خودتوکل نخواهم داشت و شمشیرم مرا خلاصی نخواهد داد.

7 Mais c’est toi qui nous délivres de nos ennemis, et qui confonds ceux qui nous haïssent.

۷ بلکه تو ما را از دشمنان ما خلاصی دادی و مبغضان ما را خجل ساختی.

8 En Dieu nous nous glorifions chaque jour, et nous célébrons ton nom à jamais. — Séla.

۸ تمامی روزبر خدا فخر خواهیم کرد و نام تو را تا به ابد تسبیح خواهیم خواند، سلاه.

9 Cependant tu nous repousses et nous couvres de honte; tu ne sors plus avec nos armées.

۹ لیکن الان تو ما را دورانداخته و رسوا ساخته‌ای و با لشکرهای ما بیرون نمی آیی.

10 Tu nous fais reculer devant l’ennemi, et ceux qui nous haïssent nous dépouillent.

۱۰ و ما را از پیش دشمن روگردان ساخته‌ای و خصمان ما برای خویشتن تاراج می‌کنند.

11 Tu nous livres comme des brebis destinées à la boucherie, tu nous disperses parmi les nations;

۱۱ ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده‌ای و ما را در میان امت‌ها پراکنده ساخته‌ای.

12 tu vends ton peuple à vil prix, tu ne l’estimes pas à une grande valeur.

۱۲ قوم خود را بی‌بها فروختی و ازقیمت ایشان نفع نبردی.

13 Tu fais de nous un objet d’opprobre pour nos voisins, de moquerie et de risée pour ceux qui nous entourent.

۱۳ ما را نزد همسایگان ماعار گردانیدی. اهانت و سخریه نزد آنانی که گرداگرد مایند.

14 Tu nous rends la fable des nations, et un sujet de hochements de tête parmi les peuples.

۱۴ ما را در میان امت هاضرب‌المثل ساخته‌ای. جنبانیدن سر در میان قوم‌ها.

15 Ma honte est toujours devant mes yeux, et la confusion couvre mon visage,

۱۵ و رسوایی من همه روزه در نظر من است. و خجالت رویم مرا پوشانیده است،

16 à la voix de celui qui m’insulte et m’outrage, à la vue de l’ennemi et de celui qui respire la vengeance.

۱۶ ازآواز ملامت گو و فحاش، از روی دشمن و انتقام گیرنده.

17 Tout cela nous arrive sans que nous t’ayons oublié, sans que nous ayons été infidèles à ton alliance.

۱۷ این همه بر ما واقع شد. اما تو را فراموش نکردیم و در عهد تو خیانت نورزیدیم.

18 Notre cœur ne s’est pas détourné en arrière, nos pas ne se sont pas écartés de ton sentier,

۱۸ دل مابه عقب برنگردید و پایهای ما از طریق تو انحراف نورزید.

19 pour que tu nous écrases dans la retraite des chacals, et que tu nous couvres de l’ombre de la mort.

۱۹ هرچند ما را در مکان اژدرها کوبیدی و ما را به سایه موت پوشانیدی.

20 Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, et tendu les mains vers un dieu étranger,

۲۰ نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

21 Dieu ne l’aurait-il pas aperçu, lui qui connaît les secrets du cœur?

۲۱ آیا خدا این راغوررسی نخواهد کرد؟ زیرا او خفایای قلب رامی داند.

22 Mais c’est à cause de toi qu’on nous égorge tous les jours, qu’on nous traite comme des brebis destinées à la boucherie.

۲۲ هر آینه به‌خاطر تو تمامی روز کشته می‌شویم و مثل گوسفندان ذبح شمرده می‌شویم.

23 Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi, et ne nous repousse pas à jamais!

۲۳ ‌ای خداوند بیدار شو چراخوابیده‌ای؟ برخیز و ما را تا به ابد دور مینداز.

24 Pourquoi caches-tu ta face, oublies-tu notre misère et notre oppression?

۲۴ چرا روی خود را پوشانیدی و ذلت و تنگی مارا فراموش کردی؟

25 Car notre âme est affaissée jusqu’à la poussière, notre corps est attaché à la terre.

۲۵ زیرا که جان ما به خاک خم شده است و شکم ما به زمین چسبیده.

26 Lève-toi pour nous secourir, délivre-nous à cause de ta bonté!

۲۶ به جهت اعانت ما برخیز و بخاطر رحمانیت خود ما رافدیه ده.