Proverbes 9
1 La sagesse a bâti sa maison, elle a taillé ses sept colonnes.
| حکمت کاخی بنا کرده است که هفت ستون دارد. |
2 Elle a immolé ses victimes, mêlé son vin, et dressé sa table.
| او مهمانی بزرگی ترتیب داده و انواع شرابها و خوراکها را آماده کرده است |
3 Elle a envoyé ses servantes, elle appelle, au sommet des hauteurs de la ville:
| و کنیزان خود را فرستاده، تا بر بلندترین مکان شهر بایستند و ندا سر دهند: |
4 « Que celui qui est simple entre ici! » Elle dit à celui qui est dépourvu de sens:
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
5 « Venez, mangez de mon pain, et buvez du vin que j’ai mêlé;
| «از خوراک و شرابی که آماده کرده‌ام بخورید. |
6 quittez l’ignorance, et vous vivrez, et marchez dans la voie de l’intelligence. »
| راه جهالت را ترک گفته، زنده بمانید. راه دانا شدن را پیش بگیرید.» |
7 Celui qui reprend le moqueur s’attire la raillerie, et celui qui réprimande le méchant s’attire l’outrage.
| اگر آدم بدکاری را که همیشه دیگران را مسخره می‌کند تأدیب نمایی، جز اینکه مورد اهانت او واقع شوی نتیجهٔ دیگری نخواهد داشت. |
8 Ne reprends pas le moqueur, de peur qu’il ne te haïsse; reprends le sage, et il t’aimera.
| پس او را به حال خود واگذار چون اگر بخواهی به او کمک کنی از تو متنفر می‌شود؛ اما اگر شخص دانا را تأدیب کنی تو را دوست خواهد داشت. |
9 Donne au sage, et il deviendra plus sage; instruis le juste, et il augmentera son savoir.
| اگر آدم دانا را نصیحت کنی داناتر می‌شود و اگر به آدم درستکار تعلیم بدهی علمش بیشتر می‌گردد. |
10 Le commencement de la sagesse, c’est la crainte de Yahweh; et l’intelligence, c’est la science du Saint.
| ترس خداوند سرآغاز حکمت است. شناخت خدای مقدّس انسان را دانا می‌سازد. |
11 Car par moi tes jours se multiplieront, par moi s’augmenteront les années de ta vie.
| حکمت سالهای عمرت را زیاد می‌کند. |
12 Si tu es sage, tu es sage à ton profit; si tu es moqueur, tu en porteras seul la peine.
| اگر حکمت داشته باشی سودش به خودت می‌رسد و اگر حکمت را ناچیز بشماری به خودت زیان می‌رسانی. |
13 La folie est une femme bruyante, stupide et ne sachant rien.
| حماقت مانند زنی وراج و گستاخ و ابله می‌باشد. |
14 Elle s’est assise, à la porte de sa maison, sur un siège, dans les hauteurs de la ville,
| او دم در خانه‌اش که بر تپه‌ای مشرف به شهر قرار دارد، می‌نشیند |
15 pour inviter les passants qui vont droit leur chemin:
| و رهگذرانی را که مستقیم به راه خود می‌روند صدا می‌زند: |
16 « Que celui qui est simple entre ici! » Elle dit à celui qui est dépourvu de sens:
| «ای ساده‌لوحان، پیش من بیایید!» و به کم عقلان می‌گوید: |
17 « Les eaux dérobées sont plus douces, et le pain du mystère est plus agréable! »
| «آب دزدی شیرین است و نانی که پنهانی خورده می‌شود، لذیذ است!» |
