Job 9
1 Alors Job prit la parole et dit:
A Hiob odpowiedział:
2 Je sais bien qu’il en est ainsi: comment l’homme serait-il juste vis-à-vis de Dieu?
Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
3 S’il voulait contester avec lui, sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.
Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
4 Dieu est sage en son cœur, et puissant en force: qui lui a résisté, et est demeuré en paix?
Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
5 Il transporte les montagnes, sans qu’elles le sachent, il les renverse dans sa colère;
On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
6 il secoue la terre sur sa base, et ses colonnes sont ébranlées.
On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
7 Il commande au soleil, et le soleil ne se lève pas; il met un sceau sur les étoiles.
On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
8 Seul, il étend les cieux, il marche sur les hauteurs de la mer.
On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
9 Il a créé la Grande Ourse, Orion, les Pléiades, et les régions du ciel austral.
On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
10 Il fait des merveilles qu’on ne peut sonder, des prodiges qu’on ne saurait compter.
On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
11 Voici qu’il passe près de moi, et je ne le vois pas; il s’éloigne, sans que je l’aperçoive.
Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
12 S’il ravit une proie, qui s’y opposera, qui lui dira: « Que fais-tu? »
Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
13 Dieu! Rien ne fléchit sa colère; devant lui s’inclinent les légions d’orgueil.
Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
14 Et moi je songerais à lui répondre, à choisir mes paroles pour discuter avec lui!
Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
15 Aurais-je pour moi la justice, je ne répondrais pas; j’implorerais la clémence de mon juge.
Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
16 Même s’il se rendait à mon appel, je ne croirais pas qu’il eût écouté ma voix:
Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
17 lui qui me brise comme dans un tourbillon, et multiplie mes blessures sans motif;
Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
18 qui ne me laisse pas respirer, et me rassasie d’amertume.
Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
19 S’agit-il de force, voici qu’il est fort, s’agit-il de droit, il dit: « Qui m’assigne? »
Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
20 Serais-je irréprochable, ma bouche même me condamnerait; serais-je innocent, elle me déclarerait pervers.
Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
21 Innocent! Je le suis; je ne tiens pas à l’existence, et la vie m’est à charge.
Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
22 Il m’importe après tout; c’est pourquoi j’ai dit: « Il fait périr également le juste et l’impie. »
Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
23 Si du moins le fléau tuait d’un seul coup! Hélas! il se rit des épreuves de l’innocent!
Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
24 La terre est livrée aux mains du méchant, Dieu voile la face de ses juges: si ce n’est pas lui, qui est-ce donc?
Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
25 Mes jours sont plus rapides qu’un courrier, ils fuient sans avoir vu le bonheur;
Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
26 ils passent comme la barque de jonc, comme l’aigle qui fond sur sa proie.
Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
27 Si je dis: « Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, prendre un air joyeux, »
Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
28 je tremble pour toutes mes douleurs, je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.
Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
29 Je serai jugé coupable: pourquoi prendre une peine inutile?
Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
30 Quand je me laverais dans la neige, quand je purifierais mes mains avec le bor,
Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
31 tu me plongerais dans la fange, et mes vêtements m’auraient en horreur.
Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
32 Dieu n’est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, pour que nous comparaissions ensemble en justice.
On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
33 Il n’y a pas entre nous d’arbitre qui pose sa main sur nous deux.
Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
34 Qu’il retire sa verge de dessus moi, que ses terreurs cessent de m’épouvanter:
Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
35 alors je parlerai sans le craindre; autrement, je ne suis pas à moi-même.
Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
