Job 5
1 Appelle donc! Y aura-t-il quelqu’un qui te réponde? Vers lequel des saints te tourneras-tu?
Стригэ акум! Чине ыць ва рэспунде? Кэруя динтре сфинць ый вей ворби?
2 La colère tue l’insensé, et l’emportement fait mourir le fou.
Небунул пере учис де мыния луй, простул моаре учис де априндеря луй.
3 J’ai vu l’insensé étendre ses racines, et soudain j’ai maudit sa demeure.
Ам вэзут пе ун небун принзынд рэдэчинэ; апой, деодатэ, й-ам блестемат локуинца.
4 Plus de salut pour ses fils; on les écrase à la porte, et personne ne les défend.
Фиий луй н-ау норок, сунт кэлкаць ын пичоаре ла поартэ, ши нимень ну-й скапэ!
5 L’homme affamé dévore sa moisson, il franchit la haie d’épines et l’emporte; l’homme altéré engloutit ses richesses.
Сечеришул луй есте мынкат де чей флэмынзь, каре вин сэ-л я кяр ши дин спинь, ши авериле луй сунт ынгиците де оамень ынсетаць.
6 Car le malheur ne sort pas de la poussière, et la souffrance ne germe pas du sol,
Ненорочиря ну рэсаре дин цэрынэ, ши суферинца ну ынколцеште дин пэмынт.
7 de telle sorte que l’homme naisse pour la peine, comme les fils de la foudre pour élever leur vol.
Омул се наште ка сэ суфере, дупэ кум скынтея се наште ка сэ збоаре.
8 A ta place, je me tournerais vers Dieu, c’est vers lui que je dirigerais ma prière.
Еу аш алерга ла Думнезеу, луй Думнезеу Й-аш спуне неказул меу.
9 Il fait des choses grandes, qu’on ne peut sonder; des prodiges qu’on ne saurait compter.
Ел фаче лукрурь марь ши непэтрунсе, минунь фэрэ нумэр.
10 Il verse la pluie sur la terre, il envoie les eaux sur les campagnes,
Ел варсэ плоая пе пэмынт ши тримите апэ пе кымпий.
11 il exalte ceux qui sont abaissés, et les affligés retrouvent le bonheur.
Ел ыналцэ пе чей смериць ши избэвеште пе чей некэжиць.
12 Il déjoue les projets des perfides, et leurs mains ne peuvent réaliser leurs complots.
Ел нимичеште плануриле оаменилор виклень, ши мыниле лор ну пот сэ ле ымплиняскэ.
13 Il prend les habiles dans leur propre ruse, et renverse les conseils des hommes astucieux.
Ел принде пе чей ынцелепць ын викления лор, ши плануриле оаменилор ыншелэторь сунт рэстурнате:
14 Durant le jour, ils rencontrent les ténèbres; en plein midi, ils tâtonnent comme dans la nuit.
дау песте ынтунерик ын мижлокул зилей, быжбые зиуа-н амяза маре ка ноаптя.
15 Dieu sauve le faible du glaive de leur langue, et de la main du puissant.
Астфел, Думнезеу окротеште пе чел слаб ымпотрива аменинцэрилор лор ши-л скапэ дин мына челор путерничь,
16 Alors l’espérance revient au malheureux; et l’iniquité ferme la bouche.
аша ынкыт нэдеждя сприжинэ пе чел ненорочит, яр фэрэделеӂя ышь ынкиде гура.
17 Heureux l’homme que Dieu châtie! Ne méprise donc pas la correction du Tout-Puissant.
Фериче де омул пе каре-л чартэ Думнезеу! Ну несокоти мустраря Челуй Атотпутерник.
18 Car il fait la blessure, et il la bande; il frappe, et sa main guérit.
Ел фаче рана ши тот Ел о лягэ; Ел рэнеште, ши мына Луй тэмэдуеште.
19 Six fois il te délivrera de l’angoisse, et, à la septième, le mal ne t’atteindra pas.
Де шасе орь те ва избэви дин неказ ши де шапте орь ну те ва атинӂе рэул.
20 Dans la famine, il te sauvera de la mort; dans le combat, des coups de l’épée.
Ел те ва скэпа де моарте ын време де фоамете ши де ловитуриле сабией ын време де рэзбой.
21 Tu seras à l’abri du fouet de la langue, tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.
Вей фи ла адэпост де бичул лимбий, вей фи фэрэ тямэ кынд ва вени пустииря.
22 Tu te riras de la dévastation et de la famine, tu ne redouteras pas les bêtes de la terre.
Вей рыде де пустиире, ка ши де фоамете, ши ну вей авя сэ те темь де фяреле пэмынтулуй.
23 Car tu auras une alliance avec les pierres des champs, et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.
Кэч вей фаче легэмынт пынэ ши ку петреле кымпулуй, ши фяреле пэмынтулуй вор фи ын паче ку тине.
24 Tu verras le bonheur régner sous ta tente; tu visiteras tes pâturages, et rien n’y manquera.
Вей авя феричире ын кортул тэу, ыць вей гэси турмеле ынтреӂь,
25 Tu verras ta postérité s’accroître, et tes rejetons se multiplier comme l’herbe des champs.
ыць вей ведя сэмынца крескынду-ць ши одраслеле ынмулцинду-се ка ярба де пе кымп.
26 Tu entreras mûr dans le tombeau, comme une gerbe qu’on enlève en son temps.
Вей интра ын мормынт ла бэтрынеце, ка снопул стрынс ла время луй.
27 Voilà ce que nous avons observé: c’est la vérité! Ecoute-le, et fais-en ton profit.
Ятэ че ам черчетат, ши аша есте! Аскултэ, кэ сунт спре фолосул тэу!”
