Job 41
1 Tireras-tu Léviathan avec un hameçon, et lui serreras-tu la langue avec une corde?
Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
2 Lui passeras-tu un jonc dans les narines, et lui perceras-tu la mâchoire avec un anneau?
Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
3 T’adressera-t-il d’ardentes prières, te dira-t-il de douces paroles?
Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
4 Fera-t-il une alliance avec toi, le prendras-tu toujours à ton service?
Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
5 Joueras-tu avec lui comme avec un passereau, l’attacheras-tu pour amuser tes filles?
Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
6 Les pêcheurs associés en font-ils le commerce, le partagent-ils entre les marchands?
Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
7 Cribleras-tu sa peau de dards, perceras-tu sa tête du harpon?
Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
8 Essaie de mettre la main sur lui: souviens-toi du combat, et tu n’y reviendras plus.
Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
9 Voici que le chasseur est trompé dans son attente; la vue du monstre suffit à le terrasser.
Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
10 Nul n’est assez hardi pour provoquer Léviathan: qui donc oserait me résister en face?
Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
11 Qui m’a obligé, pour que j’aie à lui rendre? Tout ce qui est sous le ciel est à moi.
Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
12 Je ne veux pas taire ses membres, sa force, l’harmonie de sa structure.
Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
13 Qui jamais a soulevé le bord de sa cuirasse? Qui a franchi la double ligne de son râtelier?
Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
14 Qui a ouvert les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.
Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
15 Superbes sont les lignes de ses écailles, comme des sceaux étroitement serrés.
Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
16 Chacune touche sa voisine; un souffle ne passerait pas entre elles.
Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
17 Elles adhèrent l’une à l’autre, elles sont jointes et ne sauraient se séparer.
Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
18 Ses éternuements font jaillir la lumière, ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
19 Des flammes jaillissent de sa gueule, il s’en échappe des étincelles de feu.
El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
20 Une fumée sort de ses narines, comme d’une chaudière ardente et bouillante.
El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
21 Son souffle allume les charbons, de sa bouche s’élance la flamme.
Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
22 Dans son cou réside la force, devant lui bondit l’épouvante.
Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
23 Les muscles de sa chair tiennent ensemble; fondus sur lui, inébranlables.
La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
24 Son cœur est dur comme la pierre, dur comme la meule inférieure.
Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
25 Quand il se lève, les plus braves ont peur, l’épouvante les fait défaillir.
Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
26 Qu’on l’attaque avec l’épée, l’épée ne résiste pas, ni la lance, ni le javelot, ni la flèche.
Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
27 Il tient le fer pour de la paille, l’airain comme un bois vermoulu.
Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
28 La fille de l’arc ne le fait pas fuir, les pierres de la fronde sont pour lui un fétu;
Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
29 la massue, un brin de chaume; il se rit du fracas des piques.
Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
30 Sous son ventre sont des tessons aigus: on dirait une herse qu’il étend sur le limon.
Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
31 Il fait bouillonner l’abîme comme une chaudière, il fait de la mer un vase de parfums.
Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
32 Il laisse après lui un sillage de lumière, on dirait que l’abîme a des cheveux blancs.
La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
33 Il n’a pas son égal sur la terre, il a été créé pour ne rien craindre.
Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
34 Il regarde en face tout ce qui est élevé, il est le roi des plus fiers animaux.
Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
