Job 37

1 A ce spectacle, mon cœur est tout tremblant, il bondit hors de sa place.

دل من می‌لرزد؛

2 Ecoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!

گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید.

3 Il lui donne libre carrière sous l’immensité des cieux, et son éclair brille jusqu’aux extrémités de la terre.

او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد.

4 Puis éclate un rugissement, il tonne de sa voix majestueuse; il ne retient plus les éclairs, quand on entend sa voix;

سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند.

5 Dieu tonne de sa voix, d’une manière merveilleuse. Il fait de grandes choses que nous ne comprenons pas.

صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم.

6 Il dit à la neige: « Tombe sur la terre; » il commande aux ondées et aux pluies torrentielles.

وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد،

7 Il met un sceau sur la main de tous les hommes, afin que tout mortel reconnaisse son Créateur.

مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند،

8 Alors l’animal sauvage rentre dans son repaire, et demeure dans sa tanière.

حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند.

9 L’ouragan sort de ses retraites cachées, l’aquilon amène les frimas.

از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما.

10 Au souffle de Dieu se forme la glace, et la masse des eaux est emprisonnée.

خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد.

11 Il charge de vapeurs les nuages, il disperse ses nuées lumineuses.

او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد.

12 On les voit, selon ses décrets, errer en tous sens, pour exécuter tout ce qu’il leur commande, sur la face de la terre habitée.

آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند.

13 C’est tantôt pour le châtiment de sa terre, et tantôt en signe de faveur qu’il les envoie.

او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد.

14 Job, sois attentif à ces choses; arrête-toi, et considère les merveilles de Dieu.

ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن.

15 Sais-tu comment il les opère, et fait briller l’éclair dans la nue?

آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟

16 Comprends-tu le balancement des nuages, les merveilles de celui dont la science est parfaite,

آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟

17 toi dont les vêtements sont chauds, quand la terre se repose au souffle du midi?

آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است،

18 Peux-tu, comme lui, étendre les nuées, et les rendre solides comme un miroir d’airain?

تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟

19 Fais-nous connaître ce que nous devons lui dire: nous ne saurions lui parler, ignorants que nous sommes.

آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم.

20 Ah! qu’on ne lui rapporte pas mes discours! Un homme a-t-il jamais dit qu’il désirait sa perte?

من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟

21 On ne peut voir maintenant la lumière du soleil, qui luit derrière les nuages; qu’un vent passe, il les dissipe.

همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم،

22 L’or vient du septentrion; mais Dieu, que sa majesté est redoutable!

همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم.

23 Le Tout-Puissant, nous ne pouvons l’atteindre: il est grand en force, et en droit, et en justice, il ne répond à personne!

ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند،

24 Que les hommes donc le révèrent! Il ne regarde pas ceux qui se croient sages.

و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد.