Job 3
1 Alors Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.
Sesudah itu Ayub membuka mulutnya dan mengutuki hari kelahirannya.
2 Job prit la parole et dit:
Maka berbicaralah Ayub:
3 Périsse le jour où je suis né, et la nuit qui a dit: « Un homme est conçu! »
"Biarlah hilang lenyap hari kelahiranku dan malam yang mengatakan: Seorang anak laki-laki telah ada dalam kandungan.
4 Ce jour, qu’il se change en ténèbres, que Dieu d’en haut n’en ait pas souci, que la lumière ne brille pas sur lui!
Biarlah hari itu menjadi kegelapan, janganlah kiranya Allah yang di atas menghiraukannya, dan janganlah cahaya terang menyinarinya.
5 Que les ténèbres et l’ombre de la mort le revendiquent, qu’un nuage épais le couvre, que l’éclipse de sa lumière jette l’épouvante!
Biarlah kegelapan dan kekelaman menuntut hari itu, awan-gemawan menudunginya, dan gerhana matahari mengejutkannya.
6 Cette nuit, que les ténèbres en fassent leur proie, qu’elle ne compte pas dans les jours de l’année, qu’elle n’entre pas dans la supputation des mois!
Malam itu--biarlah dia dicekam oleh kegelapan; janganlah ia bersukaria pada hari-hari dalam setahun; janganlah ia termasuk bilangan bulan-bulan.
7 Que cette nuit soit un désert stérile, qu’on n’y entende pas de cri d’allégresse!
Ya, biarlah pada malam itu tidak ada yang melahirkan, dan tidak terdengar suara kegirangan.
8 Que ceux-là la maudissent, qui maudissent les jours, qui savent évoquer Léviathan!
Biarlah ia disumpahi oleh para pengutuk hari, oleh mereka yang pandai membangkitkan marah Lewiatan.
9 Que les étoiles de son crépuscule s’obscurcissent, qu’elle attende la lumière, sans qu’elle vienne, et qu’elle ne voie pas les paupières de l’aurore,
Biarlah bintang-bintang senja menjadi gelap; biarlah ia menantikan terang yang tak kunjung datang, janganlah ia melihat merekahnya fajar,
10 parce qu’elle ne m’a pas fermé les portes du sein, et n’a pas dérobé la souffrance à mes regards!
karena tidak ditutupnya pintu kandungan ibuku, dan tidak disembunyikannya kesusahan dari mataku.
11 Que ne suis-je mort dès le ventre de ma mère, au sortir de ses entrailles que n’ai-je expiré!
Mengapa aku tidak mati waktu aku lahir, atau binasa waktu aku keluar dari kandungan?
12 Pourquoi ai-je trouvé deux genoux pour me recevoir, et pourquoi deux mamelles à sucer?
Mengapa pangkuan menerima aku; mengapa ada buah dada, sehingga aku dapat menyusu?
13 Maintenant je serais couché et en paix, je dormirais et je me reposerais
Jikalau tidak, aku sekarang berbaring dan tenang; aku tertidur dan mendapat istirahat
14 avec les rois et les grands de la terre, qui se sont bâti des mausolées;
bersama-sama raja-raja dan penasihat-penasihat di bumi, yang mendirikan kembali reruntuhan bagi dirinya,
15 avec les princes qui avaient de l’or, et remplissaient d’argent leur demeures.
atau bersama-sama pembesar-pembesar yang mempunyai emas, yang memenuhi rumahnya dengan perak.
16 Ou bien, comme l’avorton ignoré, je n’existerais pas, comme ces enfants qui n’ont pas vu la lumière.
Atau mengapa aku tidak seperti anak gugur yang disembunyikan, seperti bayi yang tidak melihat terang?
17 Là les méchants n’exercent plus leurs violences, là se repose l’homme épuisé de forces;
Di sanalah orang fasik berhenti menimbulkan huru-hara, di sanalah mereka yang kehabisan tenaga mendapat istirahat.
18 les captifs y sont tous en paix, ils n’entendent plus la voix de l’exacteur.
Dan para tawanan bersama-sama menjadi tenang, mereka tidak lagi mendengar suara pengerah.
19 Là se trouvent le petit et le grand, l’esclave affranchi de son maître.
Di sana orang kecil dan orang besar sama, dan budak bebas dari pada tuannya.
20 Pourquoi donner la lumière aux malheureux, et la vie à ceux dont l’âme est remplie d’amertume,
Mengapa terang diberikan kepada yang bersusah-susah, dan hidup kepada yang pedih hati;
21 qui espèrent la mort, et la mort ne vient pas, qui la cherchent plus ardemment que les trésors,
yang menantikan maut, yang tak kunjung tiba, yang mengejarnya lebih dari pada menggali harta terpendam;
22 qui sont heureux, qui tressaillent d’aise et se réjouissent quand ils ont trouvé le tombeau;
yang bersukaria dan bersorak-sorai dan senang, bila mereka menemukan kubur;
23 à l’homme dont la route est cachée et que Dieu enferme de toutes parts?
kepada orang laki-laki yang jalannya tersembunyi, yang dikepung Allah?
24 Mes soupirs sont comme mon pain et mes gémissements se répandent comme l’eau.
Karena ganti rotiku adalah keluh kesahku, dan keluhanku tercurah seperti air.
25 Ce que je crains, c’est ce qui m’arrive; ce que je redoute fond sur moi.
Karena yang kutakutkan, itulah yang menimpa aku, dan yang kucemaskan, itulah yang mendatangi aku.
26 Plus de tranquillité, plus de paix, plus de repos, et le trouble m’a saisi.
Aku tidak mendapat ketenangan dan ketenteraman; aku tidak mendapat istirahat, tetapi kegelisahanlah yang timbul."
