Job 27

1 Job reprit son discours et dit:

Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Par le Dieu vivant qui me refuse justice, par le Tout-Puissant qui remplit mon âme d’amertume:

Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

3 aussi longtemps que j’aurai la respiration, que le souffle de Dieu sera dans mes narines,

Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

4 mes lèvres ne prononceront rien d’inique, ma langue ne proférera pas le mensonge.

Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

5 Loin de moi la pensée de vous donner raison! Jusqu’à ce que j’expire, je défendrai mon innocence.

Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

6 J’ai entrepris ma justification, je ne l’abandonnerai pas; mon cœur ne condamne aucun de mes jours.

Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

7 Que mon ennemi soit traité comme le méchant! Que mon adversaire ait le sort de l’impie!

Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

8 Quel sera l’espoir de l’impie quand Dieu le retranchera, quand il retirera son âme?

Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

9 Est-ce que Dieu écoutera ses cris, au jour où l’angoisse viendra sur lui?

Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

10 Trouve-t-il ses délices dans le Tout-Puissant? Adresse-t-il en tout temps ses prières à Dieu?

Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

11 Je vous enseignerai la conduite de Dieu, et je ne vous cacherai pas les desseins du Tout-Puissant.

Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

12 Voici que vous-mêmes, vous avez tous vu; pourquoi donc discourez-vous en vain?

Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

13 Voici la part que Dieu réserve au méchant, l’héritage que les violents reçoivent du Tout-Puissant.

Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

14 S’il a des fils en grand nombre, c’est pour le glaive; ses rejetons ne seront pas rassasiés de pain.

Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

15 Ses survivants seront ensevelis dans la mort, leurs veuves ne les pleureront pas.

Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

16 S’il amasse l’argent comme la poussière, s’il entasse les vêtements comme la boue,

Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

17 c’est lui qui entasse, mais c’est le juste qui les porte, c’est le juste qui hérite de ton argent.

Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

18 Sa maison est comme celle que bâtit la teigne, comme la hutte que se construit le gardien des vignes.

Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

19 Le riche se couche, c’est pour la dernière fois; il ouvre les yeux, il n’est plus.

Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

20 Les terreurs fondent sur lui comme des eaux, un tourbillon l’enlève au milieu de la nuit.

Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

21 Le vent d’orient l’emporte, et il disparaît; il l’arrache violemment de sa demeure.

Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

22 Dieu lance sur lui ses traits sans pitié, il fuit éperdu loin de sa main;

Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

23 on bat des mains à son sujet, de sa demeure on siffle sur lui.

Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.