Job 23
1 Alors Job prit la parole et dit:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Oui, aujourd’hui ma plainte est amère, et pourtant ma main retient mes soupirs.
Ook heden is mijn klacht wederspannigheid; mijn plage is zwaar boven mijn zuchten.
3 Oh! Qui me donnera de savoir où le trouver, d’arriver jusqu’à son trône!
Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;
4 Je plaiderais ma cause devant lui, et je remplirais ma bouche d’arguments.
Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.
5 Je saurais les raisons qu’il peut m’opposer, je verrais ce qu’il peut avoir à me dire.
Ik zou de redenen weten, die Hij mij antwoorden zou; en verstaan, wat Hij mij zeggen zou.
6 M’opposerait-il la grandeur de sa puissance? Ne jetterait-il pas au moins les yeux sur moi?
Zou Hij naar de grootheid Zijner macht met mij twisten? Neen; maar Hij zou acht op mij slaan.
7 Alors l’innocent discuterait avec lui, et je m’en irais absous pour toujours par mon juge.
Daar zou de oprechte met Hem pleiten; en ik zou mij in eeuwigheid van mijn Rechter vrijmaken.
8 Mais si je vais à l’orient, il n’y est pas; à l’occident, je ne l’aperçois pas.
Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.
9 Est-il occupé au septentrion, je ne le vois pas; se cache-t-il au midi, je ne puis le découvrir.
Als Hij ter linkerhand werkt, zo aanschouw ik Hem niet; bedekt Hij Zich ter rechterhand, zo zie ik Hem niet.
10 Cependant il connaît les sentiers où je marche; qu’il m’examine, je sortirai pur comme l’or.
Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.
11 Mon pied a toujours foulé ses traces; je me suis tenu dans sa voie sans dévier.
Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.
12 Je ne me suis pas écarté des préceptes de ses lèvres; j’ai fait plier ma volonté aux paroles de sa bouche.
Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.
13 Mais il a une pensée: qui l’en fera revenir? Ce qu’il désire, il l’exécute.
Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.
14 Il accomplira donc ce qu’il a décrété à mon sujet, et de pareils desseins, il en a beaucoup.
Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke dingen zijn er vele bij Hem.
15 Voilà pourquoi je me trouble en sa présence; quand j’y pense, j’ai peur de lui.
Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees voor Hem;
16 Dieu fait fondre mon cœur; le Tout-Puissant me remplit d’effroi.
Want God heeft mijn hart week gemaakt, en de Almachtige heeft mij beroerd;
17 Car ce ne sont pas les ténèbres qui me consument, ni l’obscurité dont ma face est voilée.
Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn aangezicht de donkerheid bedekt heeft.
