Job 21

1 Alors Job prit la parole et dit:

Ijob respondis kaj diris:

2 Ecoutez, écoutez mes paroles, que j’aie, du moins, cette consolation de vous.

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

3 Permettez-moi de parler à mon tour, et, quand j’aurai parlé, vous pourrez vous moquer.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

4 Est-ce contre un homme que se porte ma plainte? Comment donc la patience ne m’échapperait elle pas?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

5 Regardez-moi et soyez dans la stupeur, et mettez la main sur votre bouche.

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

6 Quand j’y pense, je frémis; et un frissonnement saisit ma chair.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

7 Pourquoi les méchants vivent-ils, et vieillissent-ils, accroissant leur force?

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

8 Leur postérité s’affermit autour d’eux, leurs rejetons fleurissent à leurs yeux.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

9 Leur maison est en paix, à l’abri de la crainte; la verge de Dieu ne les touche pas.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

10 Leur taureau est toujours fécond, leur génisse enfante et n’avorte pas.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

11 Ils laissent courir leurs enfants comme un troupeau, leurs nouveau-nés bondissent autour d’eux.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

12 Ils chantent au son du tambourin et de la cithare, ils se divertissent au son du chalumeau.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

13 Ils passent leurs jours dans le bonheur, et ils descendent en un instant au schéol. (Sheol h7585)

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente. (Sheol h7585)

14 Pourtant ils disaient à Dieu: « Retire-toi de nous; nous ne désirons pas connaître tes voies.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

15 Qu’est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerions-nous à le prier? »

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

16 Leur prospérité n’est-elle pas dans leur main? — Toutefois, loin de moi le conseil de l’impie! —

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

17 Voit-on souvent s’éteindre la lampe des impies, la ruine fondre sur eux, et Dieu leur assigner un lot dans sa colère?

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

18 Les voit-on comme la paille emportée par le vent, comme la glume enlevée par le tourbillon?

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

19 « Dieu, dites-vous, réserve à ses enfants son châtiment!... » Mais que Dieu le punisse lui-même pour qu’il le sente,

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

20 qu’il voie de ses yeux sa ruine, qu’il boive lui-même la colère du Tout-Puissant!

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

21 Que lui importe, en effet, sa maison après lui, une fois que le nombre de ses mois est tranché?

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

22 Est-ce à Dieu qu’on apprendra la sagesse, à lui qui juge les êtres les plus élevés?

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

23 L’un meurt au sein de sa prospérité, parfaitement heureux et tranquille,

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

24 les flancs chargés de graisse, et la mœlle des os remplie de sève.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

25 L’autre meurt, l’amertume dans l’âme, sans avoir goûté le bonheur.

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

26 Tous deux se couchent également dans la poussière, et les vers les couvrent tous deux.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

27 Ah! Je sais bien quelles sont vos pensées, quels jugements iniques vous portez sur moi.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

28 Vous dites: « Où est la maison de l’oppresseur! Qu’est devenue la tente qu’habitaient les impies? »

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

29 N’avez-vous donc jamais interrogé les voyageurs, et ignorez-vous leurs remarques?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

30 Au jour du malheur, le méchant est épargné; au jour de la colère, il échappe au châtiment.

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

31 Qui blâme devant lui sa conduite? Qui lui demande compte de ce qu’il a fait?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

32 On le porte honorablement au tombeau; et on veille sur son mausolée.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

33 les glèbes de la vallée lui sont légères, et tous les hommes y vont à sa suite, comme des générations sans nombre l’y ont précédé.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

34 Que signifient donc vos vaines consolations? De vos réponses il ne reste que perfidie.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?