Job 20

1 Alors Sophar de Naama prit la parole et dit:

A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:

2 C’est pourquoi mes pensées me suggèrent une réponse, et, à cause de mon agitation, j’ai hâte de la donner.

Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.

3 J’ai entendu des reproches qui m’outragent; dans mon intelligence, mon esprit trouvera la réplique.

Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.

4 Sais-tu bien que, de tout temps, depuis que l’homme a été placé sur la terre,

Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?

5 le triomphe des méchants a été court, et la joie de l’impie d’un moment?

Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?

6 Quand il porterait son orgueil jusqu’au ciel, et que sa tête toucherait aux nues,

By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:

7 comme son ordure, il périt pour toujours; ceux qui le voyaient disent: « Où est-il? »

A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?

8 Il s’envole comme un songe, et on ne le trouve plus; il s’efface comme une vision de la nuit.

Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.

9 L’œil qui le voyait ne le découvre plus; sa demeure ne l’apercevra plus.

Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.

10 Ses enfants imploreront les pauvres, de ses propres mains il restituera ses rapines.

Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.

11 Ses os étaient pleins de ses iniquités cachées; elles dormiront avec lui dans la poussière.

Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.

12 Parce que le mal a été doux à sa bouche, qu’il l’a caché sous sa langue,

A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;

13 qu’il l’a savouré sans l’abandonner, et l’a retenu au milieu de son palais:

Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:

14 sa nourriture tournera en poison dans ses entrailles, elle deviendra dans son sein le venin de l’aspic.

Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.

15 Il a englouti des richesses, il les vomira; Dieu les retirera de son ventre.

Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.

16 Il a sucé le venin de l’aspic, la langue de la vipère le tuera.

Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.

17 Il ne verra jamais couler les fleuves, les torrents de miel et de lait.

Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.

18 Il rendra ce qu’il a gagné et ne s’en gorgera pas, dans la mesure de ses profits, et il n’en jouira pas.

Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.

19 Car il a opprimé et délaissé les pauvres, il a saccagé leur maison, et ne l’a pas rétablie:

Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,

20 son avidité n’a pu être rassasiée, il n’emportera pas ce qu’il a de plus cher.

Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.

21 Rien n’échappait à sa voracité; aussi son bonheur ne subsistera pas.

Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.

22 Au sein de l’abondance, il tombe dans la disette; tous les coups du malheur viennent sur lui.

Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.

23 Voici pour lui remplir le ventre: Dieu enverra sur lui le feu de sa colère, elle pleuvra sur lui jusqu’en ses entrailles.

Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.

24 S’il échappe aux armes de fer, l’arc d’airain le transperce.

Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.

25 Il arrache le trait, il sort de son corps, l’acier sort étincelant de son foie; les terreurs de la mort tombent sur lui.

Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.

26 Une nuit profonde engloutit ses trésors; un feu que l’homme n’a pas allumé le dévore, et consume tout ce qui restait dans sa tente.

Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.

27 Les cieux révéleront son iniquité, et la terre s’élèvera contre lui.

Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

28 L’abondance de sa maison sera dispersée, elle disparaîtra au jour de la colère.

Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.

29 Telle est la part que Dieu réserve au méchant, et l’héritage que lui destine Dieu.

Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.