Job 19
1 Alors Job prit la parole et dit:
Йов а луат кувынтул ши а зис:
2 Jusques à quand affligerez-vous mon âme, et m’accablerez-vous de vos discours?
„Пынэ кынд ымь вець ынтриста суфлетул ши мэ вець здроби ку кувынтэриле воастре?
3 Voilà dix fois que vous m’insultez, que vous m’outragez sans pudeur.
Ятэ кэ де зече орь м-аць батжокорит. Ну вэ есте рушине сэ вэ пуртаць аша?
4 Quand même j’aurais failli, c’est avec moi que demeure ma faute.
Дакэ ам пэкэтуит ку адевэрат, нумай еу сунт рэспунзэтор де ачаста.
5 Mais vous, qui vous élevez contre moi, qui invoquez mon opprobre pour me convaincre,
Кредець кэ мэ путець луа де сус? Кредець кэ мь-аць доведит кэ сунт виноват?
6 sachez enfin que c’est Dieu qui m’opprime, et qui m’enveloppe de son filet.
Атунч, сэ штиць кэ Думнезеу мэ урмэреште ши мэ ынвелеште ку лацул Луй.
7 Voici que je crie à la violence, et nul ne me répond! J’en appelle, et pas de justice!
Ятэ, цип де силничие, ши нимень ну рэспунде; чер дрептате, ши дрептате ну есте!
8 Il m’a barré le chemin, et je ne puis passer: il a répandu les ténèbres sur mes sentiers.
Мь-а тэят орьче ешире ши ну пот трече; а рэспындит ынтунерик пе кэрэриле меле.
9 Il m’a dépouillé de ma gloire, il a enlevé la couronne de ma tête.
М-а деспуят де слава мя, мь-а луат кунуна де пе кап,
10 Il m’a sapé tout à l’entour, et je tombe; il a déraciné, comme un arbre, mon espérance.
м-а здробит дин тоате пэрциле ши пер, мь-а смулс нэдеждя ка пе ун копак.
11 Sa colère s’est allumée contre moi; il m’a traité comme ses ennemis.
С-а апринс де мыние ымпотрива мя, С-а пуртат ку мине ка ши ку ун врэжмаш.
12 Ses bataillons sont venus ensemble, ils se sont frayés un chemin jusqu’à moi, ils font le siège de ma tente.
Оштиле Луй ау порнит деодатэ ынаинте, шь-ау кроит друм пынэ ла мине ши ау тэбэрыт ын журул кортулуй меу.
13 Il a éloigné de moi mes frères; mes amis se sont détournés de moi.
А депэртат пе фраций мей де ла мине, ши приетений мей с-ау ынстрэинат де мине.
14 Mes proches m’ont abandonné, mes intimes m’ont oublié.
Руделе меле м-ау пэрэсит, ши чей май де апроапе ай мей м-ау уйтат.
15 Les hôtes de ma maison et mes servantes me traitent comme un étranger; je suis un inconnu à leurs yeux.
Касничий мей ши слуӂиле меле мэ привеск ка пе ун стрэин, ын окий лор сунт ун некуноскут.
16 J’appelle mon serviteur, et il ne me répond pas; je suis réduit à le supplier de ma bouche.
Кем пе робул меу, ши ну рэспунде; ыл рог ку гура мя, ши деӂяба.
17 Ma femme a horreur de mon haleine, je demande grâce aux fils de mon sein.
Суфларя мя а ажунс несуферитэ невестей меле ши духоаря мя а ажунс несуферитэ фиилор мамей меле.
18 Les enfants eux-mêmes me méprisent; si je me lève, ils me raillent.
Пынэ ши копиий мэ диспрецуеск: дакэ мэ скол, ей мэ окэрэск.
19 Tous ceux qui étaient mes confidents m’ont en horreur, ceux que j’aimais se tournent contre moi.
Ачея ын каре мэ ынкредям мэ урэск, ачея пе каре ый юбям с-ау ынторс ымпотрива мя.
20 Mes os sont attachés à ma peau et à ma chair, je me suis échappé avec la peau de mes dents.
Оаселе ми се цин де пеле ши де карне; ну мь-а май рэмас декыт пеля де пе динць.
21 Ayez pitié, ayez pitié de moi, vous du moins, mes amis, car la main de Dieu m’a frappé!
Фие-вэ милэ, фие-вэ милэ де мине, приетений мей! Кэч мына луй Думнезеу м-а ловит.
22 Pourquoi me poursuivez-vous, comme Dieu me poursuit? Pourquoi êtes-vous insatiables de ma chair?
Де че мэ урмэриць ка Думнезеу? Ши ну вэ май сэтураць де карня мя?
23 Oh! Qui me donnera que mes paroles soient écrites! Qui me donnera qu’elles soient consignées dans un livre,
О! Аш вря ка ворбеле меле сэ фие скрисе, сэ фие скрисе ынтр-о карте;
24 qu’avec un burin de fer et du plomb, elles soient pour toujours gravées dans le roc!
аш вря сэ фие сэпате ку ун прибой де фер ши ку плумб ын стынкэ пе вечие…
25 Je sais que mon vengeur est vivant, et qu’il se lèvera le dernier sur la poussière.
Дар штиу кэ Рэскумпэрэторул меу есте виу ши кэ Се ва ридика ла урмэ пе пэмынт.
26 Alors de ce squelette, revêtu de sa peau, de ma chair je verrai Dieu.
Кяр дакэ ми се ва нимичи пеля ши кяр дакэ ну вой май авя карне, вой ведя тотушь пе Думнезеу.
27 Moi-même je le verrai; mes yeux le verront, et non un autre; mes reins se consument d’attente au-dedans de moi.
Ыл вой ведя ши-мь ва фи биневоитор; окий мей Ыл вор ведя, ши ну ай алтуя. Суфлетул меу тынжеште де дорул ачеста ынэунтрул меу.
28 Vous direz alors: « Pourquoi le poursuivions-nous? » et la justice de ma cause sera reconnue.
Атунч вець зиче: ‘Пентру че-л урмэрям ной?’ Кэч дрептатя причиний меле ва фи куноскутэ.
29 Ce jour-là, craignez pour vous le glaive: terribles sont les vengeances du glaive! Et vous saurez qu’il y a une justice.
Темеци-вэ де сабие, кэч педепселе дате ку сабия сунт грозаве! Ши сэ штиць кэ есте о жудекатэ.”
