Job 17
1 Mon souffle s’épuise, mes jours s’éteignent, il ne me reste plus que le tombeau.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Je suis environné de moqueurs, mon œil veille au milieu de leurs outrages.
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 O Dieu, fais-toi auprès de toi-même ma caution: quel autre voudrait me frapper dans la main?
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Car tu as fermé leur cœur à la sagesse; ne permets donc pas qu’ils s’élèvent.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 Tel invite ses amis au partage, quand défaillent les yeux de ses enfants.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Il a fait de moi la risée des peuples; je suis l’homme à qui l’on crache au visage.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 Mon œil est voilé par le chagrin, et tous mes membres ne sont plus qu’une ombre.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Les hommes droits en sont stupéfaits, et l’innocent s’irrite contre l’impie.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, et qui a les mains pures redouble de courage.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Mais vous tous, revenez, venez donc; ne trouverai-je pas un sage parmi vous?
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Mes jours sont écoulés, mes projets anéantis, ces projets que caressait mon cœur.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 De la nuit ils font le jour; en face des ténèbres, ils disent que la lumière est proche!
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
13 J’ai beau attendre, le schéol est ma demeure; dans les ténèbres j’ai disposé ma couche. (Sheol h7585)
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 J’ai dit à la fosse: « Tu es mon père; » aux vers: « Vous êtes ma mère et ma sœur! »
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 Où est donc mon espérance? Mon espérance, qui peut la voir?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
