Job 17
1 Mon souffle s’épuise, mes jours s’éteignent, il ne me reste plus que le tombeau.
| «روح من تلف شده، و روزهایم تمام گردیده، و قبر برای من حاضر است. | ۱ |
2 Je suis environné de moqueurs, mon œil veille au milieu de leurs outrages.
| به درستی که استهزاکنندگان نزد منند، و چشم من در منازعت ایشان دائم می‌ماند. | ۲ |
3 O Dieu, fais-toi auprès de toi-même ma caution: quel autre voudrait me frapper dans la main?
| الان گرو بده و به جهت من نزد خود ضامن باش. والا کیست که به من دست دهد؟ | ۳ |
4 Car tu as fermé leur cœur à la sagesse; ne permets donc pas qu’ils s’élèvent.
| چونکه دل ایشان را از حکمت منع کرده‌ای، بنابراین ایشان را بلند نخواهی ساخت. | ۴ |
5 Tel invite ses amis au partage, quand défaillent les yeux de ses enfants.
| کسی‌که دوستان خود را به تاراج تسلیم کند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد. | ۵ |
6 Il a fait de moi la risée des peuples; je suis l’homme à qui l’on crache au visage.
| مرا نزدامت‌ها مثل ساخته است، و مثل کسی‌که بر رویش آب دهان اندازند شده‌ام. | ۶ |
7 Mon œil est voilé par le chagrin, et tous mes membres ne sont plus qu’une ombre.
| چشم من از غصه کاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده. | ۷ |
8 Les hommes droits en sont stupéfaits, et l’innocent s’irrite contre l’impie.
| راستان به‌سبب این، حیران می‌مانند وصالحان خویشتن را بر ریاکاران برمی انگیزانند. | ۸ |
9 Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, et qui a les mains pures redouble de courage.
| لیکن مرد عادل به طریق خود متمسک می‌شود، و کسی‌که دست پاک دارد، در قوت ترقی خواهدنمود. | ۹ |
10 Mais vous tous, revenez, venez donc; ne trouverai-je pas un sage parmi vous?
| «اما همه شما برگشته، الان بیایید و در میان شما حکیمی نخواهم یافت. | ۱۰ |
11 Mes jours sont écoulés, mes projets anéantis, ces projets que caressait mon cœur.
| روزهای من گذشته، و قصدهای من و فکرهای دلم منقطع شده است. | ۱۱ |
12 De la nuit ils font le jour; en face des ténèbres, ils disent que la lumière est proche!
| شب را به روز تبدیل می‌کنند و باوجود تاریکی می‌گویند روشنایی نزدیک است. | ۱۲ |
13 J’ai beau attendre, le schéol est ma demeure; dans les ténèbres j’ai disposé ma couche. (Sheol h7585)
| وقتی که امید دارم هاویه خانه من می‌باشد، وبستر خود را در تاریکی می‌گسترانم، (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 J’ai dit à la fosse: « Tu es mon père; » aux vers: « Vous êtes ma mère et ma sœur! »
| و به هلاکت می‌گویم تو پدر من هستی و به کرم که تومادر و خواهر من می‌باشی. | ۱۴ |
15 Où est donc mon espérance? Mon espérance, qui peut la voir?
| پس امید من کجااست؟ و کیست که امید مرا خواهد دید؟ | ۱۵ |
