Job 14

1 L’homme né de la femme vit peu de jours, et il est rassasié de misères.

Sejak lahir manusia itu lemah, tidak berdaya; hidupnya singkat serta penuh derita.

2 Comme la fleur, il naît, et on le coupe; il fuit comme l’ombre, sans s’arrêter.

Ia bersemi dan layu seperti kembang; lenyap seperti bayangan, terus menghilang.

3 Et c’est sur lui que tu as l’œil ouvert, lui que tu amènes en justice avec toi!

Ya Allah, masakan Engkau mau memandangku, dan menghadapkan aku ke pengadilan-Mu!

4 Qui peut tirer le pur de l’impur? Personne.

Dapatkah manusia yang berdosa mendatangkan hal yang sempurna?

5 Si les jours de l’homme sont comptés, si tu as fixé le nombre de ses mois, si tu as posé un terme qu’il ne doit pas franchir,

Jumlah umur manusia sudah Kautentukan; jumlah bulannya sudah Kaupastikan. Kautetapkan pula batas-batas hidupnya; tidak mungkin ia melangkahinya.

6 détourne de lui tes yeux pour qu’il se repose, jusqu’à ce qu’il goûte, comme le mercenaire, la fin de sa journée.

Biarkanlah ia beristirahat, jangan ganggu dia; supaya ia dapat menikmati hidupnya sampai selesai tugasnya.

7 Un arbre a de l’espérance: coupé, il peut verdir encore, il ne cesse pas d’avoir des rejetons.

Masih ada harapan bagi pohon yang ditebang; ia akan bertunas lagi, lalu bercabang.

8 Que sa racine ait vieilli dans la terre, que son tronc soit mort dans la poussière,

Meskipun di dalam tanah akarnya menjadi lapuk, dan tanggulnya mati karena busuk,

9 dès qu’il sent l’eau, il reverdit, il pousse des branches comme un jeune plant.

tetapi bila disentuh air, ia tumbuh lagi; seperti tanaman muda, tunas-tunasnya muncul kembali.

10 Mais l’homme meurt, et il reste étendu; quand il a expiré, où est-il?

Tapi bila manusia mati, habis riwayatnya; ia meninggal dunia, lalu ke mana perginya?

11 Les eaux du lac disparaissent, le fleuve tarit et se dessèche:

Seperti air menguap dari dalam telaga, seperti sungai surut sampai habis airnya,

12 ainsi l’homme se couche et ne se relève plus, il ne se réveillera pas tant que subsistera le ciel, on ne le fera pas sortir de son sommeil.

begitu pula manusia yang telah mati: ia tidak akan dapat bangkit kembali. Ia tak akan terjaga selama langit masih ada, tak pernah lagi bangun dari tidurnya.

13 Oh! Si tu voulais me cacher dans le séjour des morts, m’y tenir à couvert jusqu’à ce que ta colère ait passé, me fixer un terme où tu te souviendrais de moi! (Sheol h7585)

Sembunyikanlah aku di dalam dunia orang mati; lindungilah aku sampai Kau tidak marah lagi. Tapi tentukanlah waktu untuk mengingat diriku. (Sheol h7585)

14 Si l’homme une fois mort pouvait revivre! Tout le temps de mon service j’attendrais qu’on vînt me relever.

Sebab, apabila manusia mati, dapatkah ia hidup kembali? Hari demi hari aku menunggu sampai masa pahitku ini lalu.

15 Tu m’appellerais alors, et moi je te répondrais; tu languirais après l’ouvrage de tes mains.

Maka Engkau akan memanggil aku, dan aku pun akan memberi jawaban; Engkau akan sayang lagi kepadaku, makhluk yang Kauciptakan.

16 Mais hélas! Maintenant, tu comptes mes pas, tu as l’œil ouvert sur mes péchés;

Lalu akan Kauawasi setiap langkahku, tapi tidak lagi Kauperhatikan dosaku.

17 mes transgressions sont scellées dans une bourse, et tu mets un enduit sur mes iniquités.

Dosaku akan Kauampuni dan Kausingkirkan; salahku waktu dulu akan Kauhapuskan.

18 La montagne s’écroule et s’efface; le rocher est transporté hors de sa place;

Kelak gunung-gunung akan runtuh dan porak poranda, dan gunung batu yang kokoh bergeser dari tempatnya.

19 les eaux creusent la pierre, leurs flots débordés entraînent la poussière du sol: ainsi tu anéantis l’espérance de l’homme.

Batu-batu akan dikikis oleh air yang mengalir kuat; tanah akan dihanyutkan oleh hujan yang lebat. Demikianlah Kauhancurkan harapan manusia.

20 Tu l’abats sans retour, et il s’en va; tu flétris son visage, et tu le congédies.

Kaukalahkan dia untuk selama-lamanya; Kausuruh dia pergi dan Kauubah wajahnya.

21 Que ses enfants soient honorés, il n’en sait rien; qu’ils soient dans l’abaissement, il l’ignore.

Anak-anaknya menjadi orang mulia, tetapi ia tidak mengetahuinya. Dan apabila mereka menjadi hina, tak ada yang memberitahukan kepadanya.

22 Sa chair ne sent que ses propres souffrances, son âme ne gémit que sur elle-même.

Hanya nyeri tubuhnya yang dirasakannya; hanya pilu hatinya yang dideritanya."