Job 13
1 Voilà que mon œil a vu tout cela, mon oreille l’a entendu et compris.
Oto te wszystkie rzeczy widziało oko moje, słyszało ucho moje, i zrozumiało.
2 Ce que vous savez, moi aussi je le sais, je ne vous suis en rien inférieur.
Jako wy to wiecie, tak ja też wiem, i nie jestem podlejszym niźli wy.
3 Mais je veux parler au Tout-Puissant, je veux plaider ma cause avec Dieu.
Wszakże radbym z Wszechmocnym mówił, i radbym się z Bogiem rozpierał.
4 Car vous n’êtes que des charlatans, vous êtes tous des médecins inutiles.
Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.
5 Que ne gardiez-vous le silence! Il vous eût tenu lieu de sagesse.
Byście wy raczej milczeli, a poczytanoby wam to za mądrość.
6 Ecoutez, je vous prie, ma défense, soyez attentifs au plaidoyer de mes lèvres.
Słuchajcież teraz odporu mego, a dowody ust moich obaczcie.
7 Parlerez-vous mensonge en faveur de Dieu, pour lui, parlerez-vous tromperie?
Izali broniąc Boga mówić będziecie nieprawość? albo za nim mówić będziecie fałsz?
8 Ferez-vous pour Dieu acception de personnes, vous constituerez-vous avocats?
Czy się na osobę jego oglądać będziecie? Czy się o Boga będziecie spierać?
9 Vous en saura-t-il gré, s’il sonde vos cœurs? Le tromperez-vous comme on trompe un homme?
Zaż to dobrze będzie, gdy on was będzie próbował? Zaż, jako człowiek oszukany bywa, tak wy go oszukacie?
10 Certainement il vous condamnera, si vous faites en secret acception de personnes.
Zaiste karać was będzie, jeźlibyście skrycie twarz jego przyjmowali.
11 Oui, sa majesté vous épouvantera, ses terreurs tomberont sur vous.
Izali zacność jego nie ustraszy was? a strach jego nie przypadnie na was?
12 Vos arguments sont des raisons de poussière, vos forteresses sont des forteresses d’argile.
Pamiątki wasze podobne są popiołowi, a wyniosłość wasza kupie błota.
13 Taisez-vous, laissez-moi, je veux parler; il m’en arrivera ce qu’il pourra.
Milczcież, zaniechajcie mię, a ja mówić będę; a niech przyjdzie na mię, co chce.
14 Je veux prendre ma chair entre les dents, je veux mettre mon âme dans ma main.
Czemuż mam szarpać ciało moje zębami mojemi, i duszę moję kłaść w ręce swe?
15 Quand il me tuerait, que je n’aurais rien à espérer, je défendrai devant lui ma conduite.
Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.
16 Mais il sera mon salut, car l’impie ne saurait paraître en sa présence.
Onci sam będzie zbawieniem mojem, ale przed oblicze jego obłudnik nie przyjdzie;
17 Ecoutez donc mes paroles, prêtez l’oreille à mon discours.
Słuchajcież z pilnością mowy mojej, a powieść moja niech przyjdzie w uszy wasze.
18 Voici que j’ai préparé ma cause, je sais que je serai justifié.
Oto się teraz gotuję do prawa, i wiem, że usprawiedliwiony będę.
19 Est-il quelqu’un qui veuille plaider contre moi? A l’instant même je veux me taire et mourir.
Któż się będzie spierał ze mną, tak abym umilknął i umarł?
20 Seulement épargne-moi deux choses, ô Dieu, et je ne me cacherai pas devant ta face:
Tylko dwóch rzeczy, o Boże! nie czyń ze mną, przed oblicznością twoją nie skryję się.
21 éloigne ta main de dessus moi, et que tes terreurs ne m’épouvantent plus.
Rękę twoję odemnie oddal, a strach twój niech mną nie trwoży.
22 Après cela, appelle, et je répondrai; ou bien je parlerai d’abord, et tu me répondras.
Potem zawołaj mię, a ja tobie odpowiem; albo ja niech mówię, a ty mnie odpowiedz.
23 Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître mes transgressions et mes offenses.
Wieleż jest nieprawości i grzechów moich? przestępstwo moje, grzech mój pokaż mi.
24 Pourquoi cacher ainsi ton visage, et me regarder comme ton ennemi!
Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?
25 Veux-tu donc effrayer une feuille agitée par le vent, poursuivre une paille desséchée,
Izali skruszysz liść chwiejący się? a źdźbło suche gonić będziesz?
26 pour que tu écrives contre moi des choses amères, pour que tu m’imputes les fautes de ma jeunesse,
Albowiem piszesz przeciwko mnie gorzkości, a przywłaszczasz mi nieprawość młodości mojej;
27 pour que tu mettes mes pieds dans les ceps, que tu observes toutes mes démarches, que tu traces une limite à la plante de mes pieds,
I włożyłeś w pęta nogi moje, a podstrzegasz wszystkich ścieżek moich, i na ślad nóg moich następujesz.
28 alors que mon corps se consume comme un bois vermoulu, comme un vêtement que dévore la teigne.
Choć jako spróchniałe drzewo niszczeję; a jako szata, którą mól psuje.
