Job 10
1 Mon âme est lasse de la vie; je donnerai libre cours à ma plainte, je parlerai dans l’amertume de mon cœur.
М-ам дезгустат де вяцэ! Вой да друм слобод плынӂерий меле, вой ворби ын амэрэчуня суфлетулуй меу.
2 Je dis à Dieu: Ne me condamne point; apprends-moi sur quoi tu me prends à partie.
Еу зик луй Думнезеу: ‘Ну мэ осынди! Аратэ-мь пентру че Те черць ку мине!
3 Trouves-tu du plaisir à opprimer, à repousser l’œuvre de tes mains, à faire luire ta faveur sur le conseil des méchants?
Ыць плаче сэ кинуешть, сэ диспрецуешть фэптура мынилор Тале, ын тимп че фачь сэ-Ць стрэлучяскэ бунэвоинца песте сфатул челор рэй?
4 As-tu des yeux de chair, ou bien vois-tu comme voient les hommes?
Оаре ай окь де карне, сау везь кум веде ун ом?
5 Tes jours sont-ils comme les jours de l’homme, ou bien tes années comme les années d’un mortel,
Зилеле Тале сунт ка зилеле омулуй ши аний Тэй ка аний луй,
6 pour que tu recherches mon iniquité, pour que tu poursuives mon péché,
ка сэ черчетезь фэрэделеӂя мя ши сэ кауць пэкатул меу,
7 quand tu sais que je ne suis pas coupable, et que nul ne peut me délivrer de ta main?
кынд штий бине кэ ну сунт виноват ши кэ нимень ну мэ поате скэпа дин мына Та?
8 Tes mains m’ont formé et façonné, tout entier, et tu voudrais me détruire!
Мыниле Тале м-ау фэкут ши м-ау зидит, еле м-ау ынтокмит ын ынтреӂиме… Ши Ту сэ мэ нимичешть!
9 Souviens-toi que tu m’as pétri comme l’argile: et tu me ramènerais à la poussière!
Аду-Ць аминте кэ Ту м-ай лукрат ка лутул! Ши врей дин ноу сэ мэ префачь ын цэрынэ?
10 Ne m’as-tu pas coulé comme le lait, et coagulé comme le fromage?
Ну м-ай мулс ка лаптеле? Ну м-ай ынкегат ка брынза?
11 Tu m’as revêtu de peau et de chair, tu m’as tissé d’os et de nerfs.
М-ай ымбрэкат ку пеле ши карне, м-ай цесут ку оасе ши вине;
12 Avec la vie, tu m’as accordé ta faveur, et ta providence a gardé mon âme.
мь-ай дат бунэвоинца Та ши вяца, м-ай пэстрат ку суфларя прин ынгрижириле ши паза Та.
13 Et pourtant, voilà ce que tu cachais dans ton cœur: Je vois bien ce que tu méditais.
Ятэ тотушь че аскундяй ын инима Та, ятэ, штиу акум че авяй де гынд:
14 Si je pèche, tu m’observes, tu ne me pardonnes pas mon iniquité.
ка, дакэ пэкэтуеск, сэ мэ пындешть ши сэ ну-мь ерць фэрэделеӂя.
15 Suis-je coupable, malheur à moi! Suis-je innocent, je n’ose lever la tête, rassasié de honte, et voyant ma misère.
Дакэ сунт виноват, вай де мине! Дакэ сунт невиноват, ну ындрэзнеск сэ-мь ридик капул, сэтул де рушине ши куфундат ын тикэлошия мя.
16 Si je me relève, tu me poursuis comme un lion, tu recommences à me tourmenter étrangement,
Ши дакэ ындрэзнеск сэ-л ридик, мэ урмэрешть ка ун леу, мэ ловешть ку лукрурь де мират,
17 tu m’opposes de nouveaux témoins; tu redoubles de fureur contre moi, des troupes de rechange viennent m’assaillir.
Ымь пуй ынаинте ной марторь ымпотривэ, Ыць креште мыния ымпотрива мя ши мэ нэпэдешть ку о дроае де ненорочирь.
18 Pourquoi m’as-tu tiré du sein de ma mère? Je serais mort, et aucun œil ne m’aurait vu.
Пентру че м-ай скос дин пынтечеле мамей меле? О, де аш фи мурит, ши окюл сэ ну мэ фи вэзут!
19 Je serais comme si je n’eusse jamais été, du sein maternel j’aurais été porté au sépulcre.
Аш фи ка ши кум н-аш фи фост, ши дин пынтечеле мамей меле аш фи трекут ын мормынт!
20 Mes jours ne sont-ils pas bien courts? Qu’il me laisse! Qu’il se retire et que je respire un instant,
Ну сунт зилеле меле дестул де пуцине? Сэ мэ ласе дар, сэ плече де ла мине ши сэ рэсуфлу пуцин
21 avant que je m’en aille, pour ne plus revenir, dans la région des ténèbres et de l’ombre de la mort,
ынаинте де а мэ дуче, ка сэ ну мэ май ынторк,
22 morne et sombre région, où règnent l’ombre de la mort et le chaos, où la clarté est pareille aux ténèbres.
ын цара ынтунерикулуй ши а умбрей морций, ын цара негурий адынчь, унде домнеск умбра морций ши неорындуяла ши унде лумина есте ка ынтунерикул!’”
